De liefde veertig jaar later

Tell me that I'm wrong, Blood, Sweat and Tears


Little ole man, Bill Cosby


Love's theme, Love Unlimited Orchestra

De laatste platen die Peter Hayes draaide voor middernacht 31 augustus 1974, toen de Nederlandse antizeezenderwet in werking trad.
Tony Allan deed vervolgens de groeten aan minister Van Doorn en draaide All you need is love van de Beatles, wat sinds 1967 bij het ogenblik hoorde...

Peter Hayes en Tony Allan waren even alleen op Caroline in de dagen erna. Dat eerstgenoemde, eigenlijk bemanningslid, soulie was viel mij niet zo op...

De appelboom en de kernbom

Hubris zou een te klein woord zijn voor de gekte die bezit neemt van Washington, Londen. Den Haag en elders. "Regime change" in Rusland? Een nucleaire aanval op Rusland, waarover gespeculeerd werd voor het "Tonkinincident" van de MH17?

Gekte die ook bewijst dat "het kapitaal" niet het laatste woord heeft - het herstelde kapitalisme van Rusland is immers ruimschoots verweven met de rest van de wereld. Maar de hele wereld dient politiek onderhorig te zijn aan de VS.
Zie dit stuk en weet hoe u moet reageren: erg hè, die Russen, die "dictator Poetin" zoals ik hem ergens zonder ironie beschreven zag. Prijswinnend citaat:

A woman rides on the back of a truck holding a flag of Novorossiya, a union between the 'Donetsk People's Republic and 'Lugansk People's Republic'. If implemented, that plan would leave Kiev with no Black Sea coastline

Het geminacht publiek wordt niet geacht iets van de kaart van Oekraïne te weten.
De afbeelding: de brandstichting in het vakbondsgebouw in Odessa, namens EU, NAVO en Internationale Gemeenschap.

Niemand zal de Nobelprijswinnaar Obama nog iets kunnen verwijten nadat hij de mensheid heeft laten wegblazen. Tot nu toe bemerk ik niets van redelijkheid bij de NAVO. Het zou inderdaad een soort blikseminslag van verstand moeten zijn, een kairosmoment, om aan de waanzin van deze weken een einde te maken.

Toegeschreven aan Luther: als morgen de wereld vergaat plant ik vandaag nog een appelboom. Luther kan nooit gedacht hebben dat zijn medemensen dit einde konden organiseren in fysieke zin.

Een tochtje op een magisch dwarrelschip

Ja laten we weer eens wat "Northern Soul" doen waarvan ik niet eens kon weten dat het als zodanig gold.

Apple, peaches, pumpkin pie, Jay & the Techniques


Lynn Randell, Ciao baby
Ik geef het toe: ik heb de plaat voor een prikje gekocht bij Da Capo in Utrecht, jaren geleden, puur op het voorkomen van de zangeres en wat er aan covers op de LP stond. Zij bleek Australisch en bekend van de "Northern floor".


Mr. Tambourine man. Dit nummer kan er ook niet aan ontkomen - The Bandwagon.

Jezus, gemeenschap en politiek

Jezus heeft het grootste deel van zijn tijd doorgebracht met mensen aan de rand van de maatschappij. Hier bekijkt Keith Hebden hoe Jezus tegelijk agitator voor verandering was en gemeenschapsopbouwer die in het gehele spectrum van de maatschappij werkte om mensen zijn visie op Gods vrede en gerechtigheid te doen navolgen? Levert dit een model voor maatschappelijk engagement?
(Het copyrightbeding op de site weerhoudt mij van verdere vertaling).

Onsterfelijkheid en de atoombom

Karl Jaspers schreef in 1957 in Die Atombombe:
In dit leven, zoals de schijnbaar onzinnige zin zou moeten luiden, wordt wat eeuwig is besloten in de tijd. De beslissing vanuit de kracht van de liefde en het gebod van het geweten is het verschijnen van wat al eeuwig is. De presentie van het Eeuwige is onsterfelijkheid. Ik behaal onsterfelijkheid voorzover ik liefheb en goed ben. Ik zal in het Niets eindigen als ik een liefdeloos verward leven leid. Door lief te hebben zie ik de onsterfelijkheid van hen die door liefde verbonden zijn. Er schuilt meer rationaliteit in de gedachte van eeuwige straf in de hel dan in de valse zekerheid te denken dat ik alles maar ongestraft kan doen want na de dood is er niets. *) Onsterfelijkheid kan alleen zin hebben in de rust van het Zijn en het Superzijn, die in de tijd door de tijd heenziet en haar overwint. Want wat van belang is, is de werkelijkheid van het Eeuwige, de wijze waarop men leeft en handelt, als het alomvattende, het onsterfelijke.

*) Naar Kierkegaard, die het geloof in de hel rationeler vindt dan de ontkenning er van - omdat het ongeloof voorbijziet aan de hel die hier en nu gecreëerd wordt.

Zomerbeeld 2014 - 6

Het is nu de tijd van de (kool)witjes

Een groot brommerig insect landt op mijn hoofd en scharrelt tussen mijn haar. Ik ben er niet gerust op - is het een hommel? Die kunnen tenslotte wel steken al doen ze het in het algemeen niet. Het bleek deze kortschildkever die bij het schudden op roestige eikebladeren belandde.

Dubbele boterham met kaas - 14

Het startpunt van het filmpje is mijn oude huis, De Hoop is het verenigings"gebouw"(in het water) dat ik van oudsher kende - prominent in beeld.

Een ongepaste sport
Het is een recent fenomeen, horend bij de grote golven van studenten die sinds halverwege de jaren zestig op de universiteiten terecht zijn gekomen: de intreeweek. Per plaats en onderwijsinstelling verschilt de aanduiding maar het idee achter de intensieve vijf dagen is: kennis maken met de stad waar je gaat studeren – en dan niet als corpsbal of lid van een ander clubje, maar gewoon als mens die gaat studeren.

Het zijn intens te beleven dagen, voor de nieuwelingen en voor de begeleiders v/m. Ik heb alleen ervaring met de laatste rol. Ik hoorde van iemand die dit werk al vele jaren gedaan had en er ieder jaar een nieuwe kortstondige geliefde aan overhield. Omdat ik verliefd was op zijn officiële vriendin leek mij dat een reden haar te troosten. Zij vond van niet. Je kunt het leven zien als een aaneenrijging van helaasheden. Maar omdat u zo impertinent hengelt: ja, ik heb er ook – serieuze – verkering aan overgehouden en wat eenmalige prettige ontmoetingen. Daar doe je het niet voor – hoewel, die eerste keer dan ook eigenlijk weer wel. Terzake!

Bij de Amsterdamse intree hoorde (hoort misschien nog) een Informatiemarkt, waar aan de stad verbonden clubs zich met drukwerk konden presenteren. In 1973 leek het ons van de afdeling Amsterdam van de Federatie van Vrije Socialisten een goed idee er aan mee te doen – als Federatie van Vrij Socialistische Studenten. Laten we wel wezen, de meesten waren student, het zou een verdubbeling zijn geweest om in het echt zoiets er op na te houden. Na deze presentatie kwamen er wel een hoop nieuwelingen bij maar of dit een gevolg was van dit stalletje in het bos (daar werd het gehouden) zou ik niet durven zeggen.

Voor ons, zoveelstejaars reeds, was het een gelegenheid ook eens kennis te maken, niet eens zozeer wat “de stad” te bieden had, maar wat er omging aan de rand van de universiteit zelf. Toen ik na zo'n rondgang kameraad Leo tegenkwam zei hij, alsof het om iets zondigs ging: weet je waar ik zin in gekregen heb hier? Op de een of andere manier wist ik wat hij ging zeggen want ik had ook die flits gehad bij een zeker kraampje. Hij wilde wel gaan roeien. Dat was wat ik ook in het geheim had gedacht. We zijn het niet “samen” gaan doen, maar wel tegelijk bij dezelfde club die toen nog een soort PSP-sfeer had. Voor mij was het een gelegenheid de rivier waaraan ik in mijn eerste jaren gewoond heb op een heel andere manier te verkennen. Door het raam van mijn kinderslaapkamer had ik de commando's : “Klaar om te tillen! Tillen gelijk” al opgevangen. Dat was een dure “burger”-vereniging.
Ik neem dit even apart om te onderstrepen dat het mij onzin lijkt om bepaalde takken van sport elitair te vinden. Voetbal is ooit als elitesport begonnen. Golf is in Schotland een volkssport. Voor tennis of hockey heb je echt geen dure dingen nodig. Voor roeien wel, maar daarvoor zit je dan op een vereniging: die biedt het materiaal. Als een van de twee anarchistische roeiers van 1973 meld ik het maar even.

Anarchist Studies Network Conference Loughborough 2014

Het programma van de Anarchist Studies Network, Loughborough 3-5 september 2014 hier als pdf.

Enlightened Anarchism: An International Conference at Lapland University

Enlightened Anarchism: An International Conference at Lapland University

Sept 11-14, 2014, Lapin Yliopisto, LS 10

 

Organized by:

Ms. Ali Jones, CIMO Fellow, Cambridge University

Dr. Mika Luoma-aho, Lapland University

Anarchism has recently become a topic of scholarly focus, as social and political movements such as Occupy Wall Street and the Arab Spring emerge throughout the world. While traditional public opinion tends to view anarchism as juvenile force of negation, violence or gleeful destruction, it is nonetheless possible to examine a far more nuanced discourse, as espoused by the social actors involved. In fact, many such groups are particularly focused upon combatting fascism, perceived state corruption, the effects of neoliberalism or globalization, or to dedicating themselves to fighting for environmental protection, immigrant and refugee rights, or in other arena of social justice. Many of these aims could be interpreted as not only in the public interest, but also to constitute some of the cornerstones of democracy itself. In fact, in 2007 Saul Newman wrote that "the ideological terrain appears to have shifted to such an extent that to be radical these days is precisely to insist on things like the rule of law and protection of civil liberties and human rights." Indeed, despite the traditional perceptions of anarchy predominant in Finnish academia, it is in fact possible to view these social movements as composed of highly engaged, and even faithful, public citizens, which begs the question of why they are ostracized and considered to be so politically threatening. It further causes one to re-examine democracy and Anarchism categorically and philosophically.

The upcoming Enlightened Anarchism conference seeks to initiate this important conversation within the Finnish Academy. It is organized in organized in cooperation with Cambridge University, with financial support from the Lapland Faculty of Social Sciences. This major international event will host 25 speakers from around the world, including two outstanding keynotes: Dr. George Katsiaficas, Wentworth Institute of Technology and Dr. Alexandre Christoyannopoulos, Loughborough University, in addition to Special Guest Speaker Dimitrios Roussopoulous. Biographies of each speaker can be found online, along with the schedule of talks, at http://enlightenedanarchism.wordpress.com/. 

All events are free and open to the public, and we encourage students to attend and participate. Auditors should contact Ms. Ali Jones at ajones@ulapland.fi for registration details. Students seeking credit for participation should contact Dr. Mika Luoma-aho at mika.luoma-aho@ulapland.fi.

Enlightened Anarchism

September 11-14, 2014

Lapland University, in cooperation with Cambridge University

Location: Lapin Yliopisto, Room LS10, Rovaniemi Finland

 

Keynote Speakers:

George Katsiaficas

Alexandre Christoyannopoulos

 

Special Guest Speaker:

Dimitrios Roussopoulos

Friday September 12^th

8:30-9:15                     Registration, Coffee, warm snacks and pastries

9:15-9:30                     Welcoming Remarks, Ali Jones

9:30- 11:00                  Non-Western Anarchisms

Chair: Dimitri Roussopoulos

Tiina Seppälä, University of Lapland - Anarchism, Resistance & Social Movements: Critical Perspectives from South Asia

Enrique Galvan-Alvarez, International University of La Rioja - Revolutionary Mercy? The Western Buddhist Anarchist Tradition

James Jackson, Unaffiliated – Rebel Music

11:00-11:15                Break

11:15 - 13:15               Capitalism and the State

Chair: Julian Reid

Blair Taylor, New School for Social Research- New Spirit of Capitalism, New Spirit of the Left: Neoanarchism from the Alterglobalization Movement to Occupy Wall Street

Nina Rismal, Cambridge University - Critical Theory and the Question of Violence: The 1968 Students Protests

Brandon Wallace, New School for Social Research - Anarchism and the Legitimation of Authority

Joshua Anderson, Saint Louis University – Against the Nation-State: On the normative poverty of statism

13:15-14:00                 Lunch (University Cafeteria)

14:00- 15:30                 Anarchism and International Relations

Chair: Mika Luoma-aho

Michael Kilburn, Endicott College – Anarchism and Human Rights

Jan Hanska, Finnish Defense Research Institute – SERIOUSLY LUDICROUS:

The “ridico-anarchic” nature of the politics of the Clandestine Insurgent Rebel Clown Army

Guido Verstraeten, Satakunta University of Applied Sciences- Eco-Regionalism, an Alternative for Democratic Anarchistic Refuges.

15:30-16:00                 Break (Coffee and warm snacks provided)

16:00– 18:00               George Katsiaficas Keynote, The Grammar of Insurgency

18:15                            Board Bus at University to Forest Cookout.

(Food will be provided.  Please bring drinks, warm clothes, and rain coats as appropriate)

  

Saturday September 13^th

9:00-9:30                     Coffee, warm snacks and pastries

9:30- 11:00                  Anarchisms in German Thought and Praxis

Chair: George Katsiaficas

 

Anatole Lucet, École normale supérieure de Lyon - Spirit and community: Gustav Landauer’s criticisms of materialism and violence.

Katharina Karcher, University of Warwick and Cambridge University – The Red Zora: Anarchist Feminist Counter-violence in the Federal Republic of Germany 

Ali Jones, Cambridge University – Henri Lefebvre and German Autonomie

11:00-11:15                 Break

 

11:15-13:15                 Freedom, Ethics and the Spirit of Rebellion

Chair: Suvi Alt

 

Aylon Assael Cohen, Oxford University - The Insurrection of Feelings and the Feelings for Insurrection

Mari Kuukkanen, University of Helsinki - Prefigurative politics or counter-conduct?

Victor Castro, Universidad de Granada – Paradox of Ends and Means

Iwona Janicka, Cambridge University – Is There an Anarchist in this Closet? Understanding Contemporary Anarchism with Judith Butler and Peter Sloterdijk

13:15- 14:00                Lunch (University Cafeteria)

14:00- 15:30                Space and the Spatial Turn

Chair: Ali Jones

Mika Luoma-aho, Lapland University - Metaethics of Scale

Rui Coelho, University of Lisbon - Anarcho-Monks: Is Neomonasticism part of the “New Anarchist” wave?

Christian Pfenninger, University of Westminster – Porous Sovereignties

15:30-15:45                 Break

15:45- 17:15                Anarchism and Christian Theology

Chair: Alexandre Christoyannopoulos

Anthony Fiscella, Lund University - Two Christianities: “Communal” and “Imperial” Variations - Responsibilities and Relevancies for Researchers

Lara Apps, University of Alberta, No Gods, No Masters? Anarchic Optimism in Eighteenth-Century French Atheism

Justin Meggitt, Cambridge University - Anarchism and Apocalypse: The historical Jesus and the problem of violence deferred

17:15-18:00                 Break (coffee and warm snacks provided)

18:00- 20:00                Alexandre Christoyannopoulos Keynote, Leo Tolstoy’s Anticlericalism

20:00                           University Sauna.

(Drinks and snacks will be provided. Meals can be ordered).

Sunday September 14^th

Location: University Sauna Meeting Room

10:00-11:00                  Roundtable Discussion (Coffee, snacks, pastries provided)

Dennis Fox, Emeritus, University of Illinois at Springfield - Anarchist Morality and Personal Change

 

11:00-13:00                 Dimitrios Roussopoulos Special Guest Speaker,

Constructive Anarchism – Social Ecology and Democracy

13:00                           Conference Conclusion.

Dood aan de ui...

Geen speciale aanleiding, alsof het zou moeten, wat duetten van/met Marvin Gaye

Once upon a time, met Mary Wells


It takes two, met Kim Weston


The onion song, met Tammi Terrell

Santiago de Chile: wees jong en zwijg

De foto ziet er meer uit als "1968" dan in de bijgewerkte spookherinnering van dat jaar. Studenten de straat op in Chili tegen de vermarkting van het onderwijs.
De sociaal-democratie in Chili is getemd door het Pinochet-fascisme en belooft "hervormingen" maar wat houden die in?
Wat er zo net uitziet is geëindigd in charges met honden, waterkanonnen en traangas. Geen illusies over de sociaal-democratie, alstublieft, ook niet in Chili.

TOEVOEGING
"Wij" waren er bij:

Charlatannerie van oorlogshitsers over Poetin

Alweer een tijd terug zag ik een aankondiging van een stuk over het gedachtengoed van Wladimir Poetin, klaarblijkelijk de uitverkoren grote boeman van de zich noemende Internationale Gemeenschap, hoewel de term Vrije Wereld toch ook vaak weerklinkt. Rusland heeft zich buiten de Internationale Gemeenschap geplaatst door de Krim te annexeren (Kosovo maakt ongetwijfeld deel uit van deze Internationale Gemeenschap) en hoewel er niets bewezen is wordt Rusland dan maar de verantwoordelijkheid voor het neerschieten van een Malesisisch passagiersvliegtuig boven Oekraiens grondgebied in de schoenen geschoven.

De Internationale Gemeenschap maakt zich op voor een frisse vrolijke wereldoorlog ter beëindiging van het aardse leven. Maar het is de schuld van Poetin.
Mij opnieuw verdiepend in de (moeilijke) gedachten van Nicolai Berdjajew schoot mij te binnen dat de Groene iets over deze filosoof en Poetin had gehad - ik arresteer de passage, de lead zelfs:

De president van Rusland leest graag nationalistische Russische filosofen uit het pre-sovjettijdperk. Denkers als Iljin, Berdjajev en Solovjov hebben zijn denken sterk beïnvloed.

Berdjajew een nationalistisch filosoof? Heeft deze Casper Thomas het over dezelfde als ik? Op een hoop gegooid met een monarchist? En is Poetin werkelijk zo diepgaand geïnteresseerd in de mysticus die Dostojewski en Tolstoj beïnvloed heeft, en Berdjajew, Solowjow dus?
Uitsluiten kan ik het niet, ik vraag mij wel af in hoeverre deze Thomas het nachtkastje van Poetin kent. O wacht.... het is een derdehandsje van de Groene, Nederlandse kwaliteitsjournalistiek. En het eerstehandsje, Poetin als strever naar het Derde Rijk, och dan toch.

Kremlinologen die elkaar overschrijven en smeken om een fijne wereldoorlog die het decadente Westen uit zijn slaap zal halen. Zo ver is de Groene dus afgezakt, als laatste afvoerputje van deze ideologische - maar gevaarlijke - kolder.

Iedere 28 uur een zwarte jongeman doodgeschoten door politie in VS

"The ruling class is living on borrowed time" - de Nederlandse uitdrukking is fraaier maar minder concies: het einde van de heersende klasse is voorzegd maar zij gaat nog door.

Iedere 28 uur wordt in de VS een zwarte jongeman op straat doodgeschoten door een smeris. Vrijwel altijd een witte smeris. De gevangenissen herbergen bijna een procent van de bevolking van de VS, en een volstrekt onevenredig deel van de gevangenisbevolking is donkergekleurd. Het land dat onbekommerd bommen laat regenen ter zogenaamde bescherming van wie er tot beschermenswaardig wordt verklaard op een willekeurig ogenblik keert zijn geweld naar binnen. Het is niet nieuw. Het hele land is op dit geweld gebaseerd.

Wordt Ferguson een keerpunt? Blijft het geïsoleerd, groeit de protestbeweging buiten deze voorstad van St. Louis ook over de grenzen van de huidskleurbarrière? De desinformatiemachine van de gelijkgeschakelde media draait op volle toeren. Maar er is ook sprake van protesten bij de poort van deze media. Zoals zo vaak: afwachten.

Over de militarisering van de politie in de VS; mijn favoriete rechtse rakker Justin Raimondo over Ferguson.

Een zoon van Zeus is een topper in Nederland

Terwijl ik wrocht aan wat slechts een tussentijds verslag kan worden over de zoektocht naar kairos en socialisme word ik via de zoekmachine geconfronteerd met een boek dat ik moedeloos heb teruggelegd als irrelevant bij het bekijken in de winkel. Kairos is de kleinzoon van Chronos, vertelt Joke J. Hermsen het Nederlandse volk. Ik zie al niets in de identificatie van Kronos met Chronos, het zijn echt twee heel verschillende letters hoor, niet zomaar uitwisselbaar. Een tegenwerping waarbij gewezen wordt op de bijbelse achtergrond van het woord, dat regelmatig opduikt in de brieven van Paulus; ἐν τῷ νῦν καιρῷ - op dit punt in de heilstijd, bijvoorbeeld, Rom. 11:5. Het is moeilijk te accepteren in de Paulusbrieven - contextualisering die men in kerkelijke kringen graag vergeet - dat hij de inbreuk van de eeuwigheid in het nu present acht, door Jezus Christus. Niet precies de kleinzoon van Kronos al valt overal wel een modernistische mouw aan te passen.

Poorthuis geeft Matth. 16:3 zo weer:

Je kent wel het weerbericht, maar de tekenen van het Kairos kun je niet herkennen?

De serieuzere Leidse vertaling zegt:

's Morgens zegt u: Vandaag komt er storm, want de lucht is somberrood. Kunt u het onderscheid in het voorkomen van de hemel wel beoordelen, maar de tekenen der tijden niet?

Het kairos van Hermsen en de Nederlander die er zo zijn eigen tekenen des tijds op nahoudt is iets geheel anders. Des te erger voor Nederland.

"De reden om te vechten heb ik nooit begrepen"

In hun gruwelijke zinloosheid illustreren zij het boek van John Buchan over de slag bij de Somme. Het lijkt er een anti-oorlogsboek door te worden, wat in het geheel niet de bedoeling is. De molen te Beaucourt, is het onderschrift.

De suikerraffinaderij van Courcelette

De plaatsnamen geven soms nog de zuidelijkste verspreiding van wat ooit Nederlands zou gaan heten aan: het station van Beaumont-Hamel

De plicht van het proletariaat en ander pseudo-anarchisme

Twee jaar geleden zou Brian Morris op de conferentie van het Anarchist Studies Network in Loughborough een voordracht houden over de vraag of Nicolaï Berdjajew anarchist is. In de vraag ligt het antwoord al besloten, dunkt mij. Omdat Berdjajew zeker een rol speelt in wat ik ter sprake wil brengen over twee weken heb ik eens gekeken of Morris elders het afgewezen anarchisme van deze mysticus ter sprake brengt. Het klopt: hier rekent hij en passant af met degene die algemeen als de grondlegger van het anarchisme wordt gezien, Proudhon, tevens bijvoorbeeld met Stirner, Tolstoy en in stropopargumenten met bijvoorbeeld Deleuze (en de niet genoemde Guattari). Anarchisme is de strijd van de eeltige minimumlijder, niet alleen voor welvaart en opslag, maar ook tegen de staat. Ik zou zelf een stropopargument aanhalen als ik fijn (pre-)SP'ig er aan toevoeg: de eeltige arbeider mot geen homo's en wil zijn wijf in een jurk zien lopen.

Maar ik zou deze hele site er niet op na houden als ik zelfs maar bij benadering zou instemmen met dit soort redeneringen (en eerlijk gezegd denk ik wel dat dit soort redeneringen op de loer ligt bij het beklemtonen van het klassestrijdkarakter en het proletariaat ten aanzien van het Echte Anarchisme). Uit de tekst blijkt ook dat het proletariaat een plicht heeft. Een historische plicht natuurlijk.

Dan heb ik maar een zekere taak ten aanzien van Berdjajew, concludeer ik.

Een container met Afghaanse Sikhs

Alweer wat jaren geleden heb ik over Sikhs uit/in Afghanistan geschreven. Ik wist toen nog niet dat de Sikhs, in tegenstelling tot de "hindoes", niet de continuïiteit van de cultuur van het subcontinent waar Afghanistan ook toe behoort vertegenwoordigen, maar er in de negentiende eeuw zijn komen wonen. Wat verder geen bezwaar zou moeten zijn. Meer hier.

De aftredende president, zetbaas van de VS Karzai, wilde een gegarandeerde parlementszetel voor Sikhs en Hindoes, maar dit is inmiddels afgewezen.
En dan worden er vijfendertig mensen in een container uit Zeebrugge gevonden in Tilbury, een is overleden de andere uitgedroogd en onderkoeld. Afghaanse Sikhs op de vlucht. Mensenhandel is dan weer het grote punt.

De video is een romantisch verhaal van een Afghaanse Sikh-zanger.

Van Zanzibar tot Tolosa

Paul Cudenec stelt in The stifled soul of humankind dat het woord troubadour afgeleid is van de Arabische triconsonant TRB. Ik denk meteen aan de taarab-muziek van Zanzibar als ik dit lees.

Nitadumu nae, uitvoerenden aangeduid als "Zanzibar Stars"


Kijiti, Bi Kidude & Culture Musical Club

Afrika, het Arabisch schiereiland, en zo via het Iberische schiereiland naar de rest van Europa, te beginnen met Occitanië. Europa was nog niet in ontkenning en had zijn superioriteit nog niet uitgevonden. Het kan.

Ai vist lo lop / Taqtouqa, Mosaïca

De eerste Occitaanse uitvoerenden van wie ik weet dat zij Marokkaanse muzikanten in hun ensemble hadden zijn moeder en dochter(s) De Pèira, die dan eindelijk YT hebben bereikt...

Vila de Castelnau, Rosina de Pèira & Martina

Ach, en mijn dierbare Jacmelina is intussen ook ruimer vertegenwoordigd.

Es pas per res

Trovar en het Franse trouver heten in de gangbare etymologie afkomstig van volkslatijn tropare, componeren, een melodie "vinden". Er kan nog steeds verband zijn met de Arabische triconsonant die daar eventueel van afgeleid is...

Het raadsel van het kindschap

Jay Griffiths: The Riddle of the Childscape from Stuart Platt on Vimeo.

Een vliegende ... eh... dinges vangt iets

Ergens in het begin van de eeuw (het klinkt al ver weg maar is het nog niet) zochten achternaamgenoten contact met mij: ik kreeg mails en zelfs een telefoontje. Mijn achternaam is op de een of andere manier ongewoon, hij wordt vaak verhaspeld. Mijn eigen genealogische naspeuringen leveren een voorouder op uit Goch, die in 1805 in Schiedam is neergestreken om korenzakken te dragen voor de jeneverindustrie, en daar de katholieke tak is begonnen van mijn achternaam. Goch was (en zou op grond van vele achternamen ter plaatse nog steeds) Nederlandstalig (horen te zijn).

Er is ook een joodse tak, en de mensen die contact zochten concludeerden uit online te vinden geschriften van mij dat ik een verloren zoon was. Het speet mij wel dat de katholieken en de joden niet aan elkaar te knopen waren. De joodse De Raaij's stammen af van een voddenkoopman van wat toen natuurlijk nog niet het Waterlooplein kon heten en die oorspronkelijk Polak heette, althans die naam droeg. Maar Polak is eigenlijk in de eerste plaats een herkomstverwijzing, ook al is het nu een achternaam. In gesprek met mijn naamgenote ontwikkelde ik een idee over hoe deze agrarische naam "joods" heeft kunnen worden, indachtig van wat ik van iemand die Waas heette had gehoord. Het familieverhaal luidde dat bij het vaststellen van achternamen in de napoleontische tijd het antwoord Waas ich viel luidde op de vraag naar de familienaam. En zo achtte ik de Amsterdamse voddenkoopman in staat om te zeggen "Daar raai je maar naar" en zo werd het De Raaij. Als het niet waar is is het aardig gevonden, al zeg ik het zelf, en mijn naamgenote vond het ook.

Ik denk niet dat de joodse en de katholieke takken met elkaar te verbinden zijn. Degene die mij belde zo'n twaalf jaar geleden heette Susanne. IJdelheid der ijdelheden, op zoek naar mijn achternaam op twitter, nog een heel gedoe, vond ik een Susanne de Raaij. Geen zekerheid, wel sterk vermoeden dat het de belster van toen is.
Hier staat zij, en ik vind dat zij mijn achternaam wel eer aan doet.
Ik krijg hier geen cent voor, uiteraard.

En ik stapte een droom binnen

Een benauwde droom een dezer dagen vertelde mij: je zult door het leven moeten zonder de zeezenders verder. Hoe moet dat nou, vroeg de naar wanhoop neigende dromer zich af, tientallen jaren zonder...
Merkwaardigerwijze is het wegvallen van de muziekleverantie in 1967 - nou goed, Caroline bleef nog even - harder aangekomen dan bijvoorbeeld het verlies van mijn vader en mijn opa, de onmogelijkheid degene die de liefde van mijn leven had moeten zijn dit ook te laten worden en misschien kan ik van "toen" wel meer bedenken, maar Big L en de andere wogen veel zwaarder. Het komt mij nog zoveel jaren later in een droom opzoeken. Verlatenheid.

Het strookt niet met wat bij het goede waakbewustzijn juist duidelijk zou moeten zijn: je levenslijn heeft toen en daar dat van deze bezielde entiteiten gedeeld en je bent (voor) altijd samen. Je moet wel sterk in je schoenen staan wil je dat op je zeventiende beseffen. En ik heb ondervonden dat het een ongelijkmatig besef is, dat bij mij overigens een tijd (weer) weg is geweest. Paul Cudenec attendeerde mij er op in het laatste hoofdstuk van The stifled soul of humankind, dat online te lezen is. [De bespreking wachtte tot nu toe op een goed allittererende Nederlandse vertaling, ik denk dat ik die nu heb]. En het besef vraagt blijkbaar om waakbewustzijn. Dat vind ik op zijn minst opmerkelijk. Het kan een particuliere mythologisering zijn van de verliezen van deze zomer, misschien een verwerkingsproces. Maar het is 14 augustus, het weer is er naar. A day in the life heeft meer geschiedenis gekregen in al die jaren.



Deze versie laat wel heel duidelijk de afwisseling tussen John en Paul horen.
Toch ook maar de albumversie, zoals in het begin alleen Big L die draaide. En op het laatst dus. Altijd die ene maandagmiddag.

Wie is de baas op Bougainville?

Bougainville, het "moordeiland" van zo'n vijfentwintig jaar geleden, heeft autonomie binnen Papoea-Nieuw-Guinea verworven en heeft de licentie van Rio Tinto ingetrokken. Onwaarschijnlijk dat een enkel eiland het zou winnen van zo'n mijnbouwreus. Of niet?

Papua New Guinea Mine Watch, site om in de gaten te houden.

De tirannie van de klok

George Woodcock in 1944 over de tirannie van de klok:

De moderne westerse mens leeft in een wereld die loopt volgens de mechanische en mathematische symbolen van de kloktijd. De klok dicteert zijn bewegingen en beperkt haar handelingen. De klok verandert de tijd van een natuurproces in een waar die kan worden gemeten en gekocht en verkocht als zeep of rozijnen. En omdat het industriële kapitalisme niet ontwikkeld had kunnen worden zonder een middel van precieze tijdbeheersing vertegenwoordigt de klok een element van mechanische tirannie in het leven van de moderne mens dat machtiger is dan welke uitbater van welke andere machine dan ook. Het is van belang het historisch proces na te gaan waarin de klok de maatschappelijke ontwikkeling van de moderne Europese beschaving heeft beïnvloed.

Het hele stuk (in het Engels).

Zomerbeeld 2014 - 5

Een kerkhofblomme - driekleurig viooltje. Eerst denk ik nog: typisch duinplantje, kalkminnende soort. O ja...

Op de Vecht kokmeeuwen die al bijna helemaal een witgeruide kop hebben. Tropische slagregenbuien verjagen ons van de uitkijkpost.

Kierkegaard en de tijd

Een belangwekkende voordracht hier.

Kierkegaard zelf geciteerd:

Een mens is potentieel eeuwig en wordt zich hiervan in de tijd bewust: dit is de contradictie in de immanentie. Maar dat iets van nature eeuwig is en tot stand komt in de tijd, geboren wordt, opgroeit en sterft is een breuk met alle denken. Als het tot stand komen van het eeuwige in de tijd echter een eeuwig tot stand komen moet zijn wordt Godsdienstigheid B 1) afgedaan met: "alle theologie is antropologie."

1) Gosdienstigheid B, gebaseerd op de Absolute Paradox dat Christus de tijdelijkheid van de eeuwigheid representeert.

Vergeet niet te bidden voor het eten

Nagasakidag en in Washington maakt men zich op voor een frisse vrolijke wereldoorlog.

Come away Melinda, Harry Belafonte


Eve of destruction, P.F. Sloan


God on our side, Joan Baez

Grote Weigering en lustbeginsel

De kritische theorie van de samenleving bezit geen begrippen die de kloof tussen het heden en zijn toekomst zouden kunnen overbruggen; door niets te beloven en geen resultaten te boeken blijft ze negatief. Daarmee wil ze trouw blijven aan hen, die zonder hoop hun leven hebben gegeven en geven voor de Grote Weigering.

De voorlaatste zin van De eendimensionale mens van Herbert Marcuse. De Grote Weigering komt niet tot stand maar is een proces waarbij al dan niet velen betrokken zijn, kunnen we hieruit afleiden.

De Grote Weigering is niet - zoals ik bij het zoeken naar de Nederlandse uitdrukking in verband met Marcuse - dat vrouwen maar niet moeten gaan werken. Hoe ongelooflijk ook, een sociaal-democratisch type vond dat Marcuse daar ongelijk mee had. De radicaliteit van de kritische theorie wordt simpelweg ontkend of als iets mals gepresenteerd.

Of de ontketening van het lustprincipe ter wille van een affectief bevrijde maatschappij een plotseling positieve draai aan de kritische theorie moet geven durf ik niet te beamen. Goed idee om Marcuse in de schijnwerpers te zetten nu, daar niet van. Ook Telos besteedt aandacht aan hem vanuit postseculier standpunt.

Het begint met een kus

John Holloway. Think Hope, Think Crisis from Stuart Platt on Vimeo.

Buitenlichamelijk reizen

Sinds wat ons laatste gesprek zou blijken te zijn, waarin de uittreding van mijn zwager op zijn ziekenhuisbed aan de orde was, verdiep ik mij nader in het fenomeen. Skepsis omwille van de skepsis lijkt mij ongepast, maar zelf opgewekte buitenlichamelijke ervaringen roepen dan weer een lichte twijfelhuiver bij mij op. Maar men kan het zelf proberen.

Zomerbeeld 2014 - 4

Bloeiend pijlkruid tussen gele plompen

Haas op de vlucht voor hooimachine

Het is een druivenstruik, maar dit is geen wijngaardslak voorzover ik weet

De eendenkooi van Warmond, zoals altijd onbereikbaar

Zoekplaatje: zie de pantserjuffer...

Genocide als vaste praktijk tegen de Yezidi's

De obscure en obscurantistische gewapende bende die beurtelings onder de naam ISIS of ISIL wordt gepresenteerd, en nu kortweg IS (Islamitische Staat), zet het op een moorden tegen Yezidi's in Irak (en vermoedelijk al eerder in Syrië. De kleine lettertjes in een van genocide doordrenkte tijd.

Eigenlijk is het geen nieuws - en goed lijkt het hun niet te mogen gaan.

Een "eigen" site in het Engels.

De oertijd als kapitalistische uitvinding

"Het begrip van de oertijd, de metronomische gelijkvormigheid, ontspruit aan het ruilwaardedenken, dat al het kwalitatief zo verschillende tot een slechts kwantitatief betekenisvolle prijzenreeks nivelleert." De tijd is niet een pijl die de geschiedenis gaandeweg navolgt. De tijd is nergens een "abstract schema van de verandering, maar het concreet-elastische traject ervan, en het verandert met de aard en de inhoud van de verandering zelf."

Ernst Bloch over "de tijd".

Een liefde die jaren had moeten duren

Dat alles gewoon doorgaat is nu eenmaal de katastrofe. In de tijd toen de genocide in Nigeria begon in 1966 waren deze Beatlecovers belangwekkend.

Got to get you into my life, Cliff Bennett & the Rebelrousers


For no one, Cilla Black


Norwegian wood, Frugal Sound

Ernst Bloch: mystiek en hoop

Programma van de Duitse televisie