Auntie laat zien hoe belangrijk doedelzakorkesten zijn voor de strijdlust van het Britse leger. Muziek om bij te doden. Ik zie het als nauwelijks verkapte propaganda voor een nee-stem in het Schotse referendum van 18 september aanstaande. Over het Yestival heb ik niets gehoord, hoe dan ook raakt de campagne uit het zicht door het sportgeweld. (Mooie site trouwens, met vignet van Alasdair Gray zelf!)De facebookpagina van National Collective. Ik leen er als tegenwicht tegen de doedelzakken deze dromerige violiste van (ik heb de doedelzakorkesten lief, daar gaat het niet om verder).
Het mooie aan het onafhankelijkheidsstreven van Schotland is dat de partij die vooraangaat in het streven nog ouderwets sociaal-democratisch is, waardoor Labour meer dan ooit te kijk staat als Tories 1.2 of iets dergelijks. Een sociaal-democratische partij die nog echt sociaal-democratisch is schept juist ruimte ter linkerzijde. In Nederland, waar PvdA en VVD zeker nu niet meer te onderscheiden zijn, is die ruimte woest en ledig, en zo goed als verlaten dus. Hoe het ook uitvalt in Schotland, die ruimte wordt gevuld.
Overigens is er ook in Engeland ruimte ter linkerzijde van Labour, al kent de staatsomroep eigenlijk alleen de griezels van UKIP, Tories 1.3. Er is dat ene Groene Lagerhuislid, in "Europa" zijn er meer. Naast het onvolprezen UK Uncut, dat ook blijkbaar vooral zich op facebook manifesteert op het net, en Occupy London als voortbestaande actiecampagne is er Compass - zomaar onbeschaamd pleiten voor spoorwegen als algemene voorziening - Nederland is er nog niet rijp voor omdat de NS nog steeds zijn eigen katastrofe is.
Schotland en misschien in het kielzog Engeland als klein baken van hoop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten