Het is irrationeel om bang te zijn in de aanwezigheid van een dode. Als iemand je nou geen kwaad kan doen, dan is het een dode.
Maar angst of afweer bestaan nu eenmaal. De opmerking heb ik van een boek over spoken van P.J. Stolk.
En zo gebeurde het vanmiddag dat ik mijn schoonvader dood zag liggen, reeds afgelegd en opgemaakt en vervolgens naar de chapelle ardente gereden in het huis waar hij zijn laatste negen maanden heeft doorgebracht. Er was niet zo heel veel verschil met de comateus aandoende toestand van de afgelopen dagen, behalve dan de bleekheid en het duidelijk ophouden van de ademhaling. Eng? Nee. Naar? Het was voor mij de eerste keer dat ik een dood mens "in levenden lijve" zag (het net bespaart je geen beelden, maar die mensen heb je niet persoonlijk gekend). Men dient ook te bedenken dat dit de persoon niet (meer) is.In het najaar van 2006 kreeg mijn schoonvader een beroerte die zijn mobiliteit sterk beperkte - of, om precies te zijn, hij kwam zijn huis al nauwelijks meer uit. Een tweede, ongeveer een jaar geleden, maakte ook aan die beperkte mobiliteit een einde. De twee sites die wij begonnen waren, ter gedachtenis aan zijn geboortedorp Stockbridge, Hampshire zijn in de knop gebroken in 2006. Misschien is zijn geest teruggezweefd naar de groene velden van weleer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten