10 juli, 2014
Er is geen antwoord
Op het uur af een week na mijn schoonvader ging mijn zwager - toch nog tamelijk onverwacht maar zeer gewenst na een weekeinde ondraaglijke pijn lijden. Oorspronkelijk zou het opgeroepen einde kort na de omineuze datum 4 mei komen, en plotseling - versterkt door voedsel dat hem smaak en kracht gaf - leek hij in ieder geval in zekere mate in staat door te gaan, tot tegen het einde van de herfst. En even plotseling bleek dit toch niet te kunnen. De tijd was om, zodat onze ontmoeting aan een zeer levendig sterfbed van mei wel de laatste is geweest.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten