Sugar blues< Clyde McCoy Kristalsuiker is dodelijk, ik ben opgegroeid met het idee. Tot het laatst stond er een bus met zwart deksel, de kleur die de dodelijkheid moest symbolisren, op de plank in mijn ouderlijk huis. Dodelijk althans voor mijn moeder, die sinds haar zesendertigste diabetes had. Daarnaast was er in latere jaren gezondetenfee Antonia, die altijd op de bres stond om te waarschuwen tegen kristalsuiker. Het was een puur chemisch product, vergif - als ik een bloedneus had kwam dat door mijn suikerconsumptie, en allerhande andere lichamelijke klachten waren hier ook toe terug te voeren, vond zij. Hiermee lijkt het of ik haar negatief afschilder, maar dat is geenszins mijn bedoeling, zij is mij altijd dierbaar geweest - en nu, uit curiositeit een zak kristalsuiker gekocht hebbend met het EKO-keurmerk vraag ik mij af: verkoopt zij dit nu ook in haar gezond-etenwinkel? Iedereen heeft zijn/haar prijs op het punt van concessies. Ik heb de zak gekocht in een "gewone" supermarkt, ook het merk is dat van een dekmantel van de Suikerunie. Wat is EKO-suiker eigenlijk?
Een zak kristalsuiker voorzien van een "eko" logo maakt de suiker in het geheel niet gezonder, of minder slecht voor de tanden, dan een zak zonder dat keurmerk.
Duidelijk genoeg wat het niet is - maar wat is het wel? Niet dat de Volkskrant een betrouwbare krant is, maar deze afweging kan iets waard zijn.
Maar goed, zelf metformineslikker en mede-huishouden-beheerder voor een gediplomeerd diabete haal ik het nog maar zeer zelden in huis, dus voor het goede ekologische gevoel mag het wat meer kosten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten