We hadden nota bene een woordenwisseling over rode gentiaan - "die heet nu spoorbloem, niets aan te doen" "wie bepaalt dat?" "een commissie van schoolfrikken die ook vinden dat we gaai moeten zeggen in plaats van Vlaamse gaai".
En daar klinkt het schrek-schrek van een of twee Vlaamse gaaien over de gracht. Het is niet helemaal duidelijk waarom, tot we bij de brug komen en zien wie er in de gracht drijft. Een kuiken is te water geraakt, het kopje gaat nog op en neer, snavel open en dicht. Het diertje is in shock en koelt waarschijnlijk razendsnel af. Het zijn de radeloze ouders die schreeuwen zonder iets te kunnen doen.
Daar zijn behulpzame mensen met een mand, het is te moeilijk het diertje zo op te scheppen wegens de grote diepte. Dan komt er een touw van iemand anders, het blijkt vliegertouw, lang en dun. Door lichte stroming in de gracht drijft het vogeltje weg, het heeft moeite het hoofd op te houden. Ik probeer met mijn langere armen het diertje op te vissen met de mand maar vogel en mand drijven weg in de stroming. "We moeten er een steen in doen om de mand te verzwaren, zegt de man van de mand. Hij voegt de daad bij het woord, het lukt de mand onder het vogeltje te krijgen, het is nu zaak het op te hijsen.
Het touw breekt af, de mand zinkt. Het vogeltje intussen ook.
De ouders blijven nog een tijdje schreeuwen.
Wij mensen hebben ons best gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten