Beelden uit het arbeidersparadijs

Op de Frankfurter Buchmesse was de Gesamtausstellung van Noord-Korea een veelzeggende tentoonstelling dat waarschijnlijk toch veel van wat er over dat land werd geschreven waar moet zijn (geweest). Er hingen portretten van Kim Il Sung en zijn opvolger, zijn zoon. Er lagen boeken van Kim Il Sung en zijn opvolger, zijn zoon. De beheerder van de uitstalling was terwijl ik toekeek steeds bezig te kijken en te schikken of alles wel helemaal goed recht lag, dat er geen valse plooien in de doeken om de portretten waren enzovoort. Juiche. Het hield de beheerders de hele dag bezig. Veel bezoek kregen ze niet, leek mij.

Toch moet er een hoop onzin over dit land verkondigd worden. Ik geloof niet zo in massa's mensen die gras moeten eten omdat ze honger lijden. Dat gebeurt niet in Afrika, waar die honger ook echt regelmatig gedocumenteerd kan worden. Het gebeurt dus zeker niet in Noord-Korea, waar dit niet het geval is. Het zal zeker voor verreweg de meeste mensen een sober bestaan zijn in dit land, maar naar verhouding is dit overal het geval. Misschien ligt de lat er iets lager.

Uit dit inkijkje ben ik zo vrij geweest drie portretten te selecteren van arbeiders, aan het werk in het arbeidersparadijs. Een vrouw die onzeker een beetje glimlacht naar de camera maar er moet wel doorgewerkt worden. Bouwvakkers die er bepaald beschadigd uitzien. Laat mij uw arbeiders zien en ik zeg u wat uw paradijs is.