Gewijde ruimte

De diensten in het klooster waar ik een paar dagen verblijf - waar wij letterlijk vaste gasten zijn - worden in een kleine kapel gehouden. Men zit er erg op elkaar. Ik passeer de eigenlijke kerk, die wordt opgeschilderd - misschien is dat de reden - en bedenk dat die een gewijde ruimte vormt voor mijn gevoel, niet de popperige kapel. "Gewijd" moet ook echt met "ruimte" samengaan.
Alsof hij mijn gedachten heeft ontvangen heeft de celebrant het over "deze heilige plaats" en nog een keer over de gewijdheid van de kleine kapel.

Alleen bij wat ik aanvoel als de intimiteit van de completen past een klein vertrek. Maar toch...
Toen ik een deel van het jaar dicht bij de abdij van Egmond verbleef ging ik regelmatig naar de completen, die ook intiem aandoen in een grote kerkruimte. En zolang het licht het toeliet fietste ik na afloop nog het duin in om deze gewijde ruimte voor de avondstilte in mij op te nemen. Het was dan al heel rustig, mensen zag je bijna niet meer. De koepel van de natuur als gewijde ruimte opvatten - een paar eeuwen geleden kwam je voor het idee op de brandstapel.

Joseph Campbell meent dat de gewijde ruimte onder druk staat. Het duidelijkst in deze tijd is zij volgens hem nog de ruimte achter de picketline of de plaats ingenomen door een demonstratie. Het zou dus ook gelden voor ruimtes als het Gezipark, de Plaza del Sol of het Beursplein. Of, langer geleden, en zeker voor de CPN een speciale plaats: de ruimte in het Amsterdamse Bosplan waar ooit een protestconcert werd gehouden tegen de bombardementen op Vietnam, met als grote naam de Golden Earring. Sindsdien werd deze ruimte de Vietnamweide genoemd en de opvolgpartij van de CPN, GroenLinks, heeft er heel modern-liberaal mee ingestemd er een gesloten tennisveld van te maken. Ontwijding...