In een los geschrift over gezondheid van Gandhi, waar ik nog verder op terugkom, wijst de schrijver uitdrukkelijk op het belang van brahmacharya, een soort onthouding die sterk doet denken aan die van de Rein Levenbeweging. De voor mijn gevoel bizarre en exotische standpunten van deze beweging, motor achter het christen- en religieus anarchisme in Nederland worden geëchood in Gandhi's presentatie van de kunst van onthouding die blijkbaar in de godsdiensten van India gepredikt wordt.Zoals wel vaker in de afgelopen eeuw(en - misschien) wordt voor een irrationeel voorschrift een rationele uitleg en vermaning bedacht. De man is wellustig, laat zich door zijn seksuele behoeften meeslepen ten koste van de zwakke vrouw, begint al aan van dattum op veel te vroege leeftijd (voor zijn vijfentwintigste! - ach, kijk eens aan, wat mij betreft dan een meevaller) en brandt daarmee zijn levenskracht op. Alle pseudo-geneeskundige en rationele overwegingen die de RLB hanteerde komen terug in Gandhi's vertoog - ik moet denken aan de vreselijke ziekten die beloofd werden vanwege de geheime gewoonte - en gemeenschap voor het huwelijk, die klaarblijkelijk diende plaats te hebben tegen betaling leverde vanzelf al vreselijke ziekten op.
Brahmacharya kan nog steeds in verwante pseudorationele termen worden uitgelegd, maar men doet er wijs aan er niet te veel tekort aan zelfzucht achter te zoeken. Het nagestreefde celibaat doet sterk denken aan het voorschrift in de roomse kerk aan priesters en monniken. Waarschijnlijk brengt het ook net zoveel schijnheiligheid met zich mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten