Bijna vijftig jaar geleden kwam hij in de familie, als de onwaarschijnlijke nieuwe vriend van mijn zus. Hij droeg sandalen, met de bijbehorende wollen sokken, had een zuinig baardje, had dienst geweigerd en was vegetariër. Een protoypische PSP-er dus en dat was in de familie een vreemde eend, toen. Ik vond het dienstweigeren interessant want het was mijn voorland om ook het leger in te moeten en dat was iets waar ik buitengewoon weinig behoefte aan had. Hij heeft mij er over geadviseerd hoe het aan te pakken maar het bleek niet nodig.Vreemd evengoed, van de man wiens leven ik bestudeer(d heb) weet ik de motivatie tot allerlei parallelle standpunten: zijn vegetarisme, antimilitarisme, geweldloosheid - van mijn zwager weet ik het eigenlijk niet. En het lijkt mij onwaarschijnlijk dat ik het nog te horen zal krijgen aan deze zijde van de Streep. De vijftig jaar zullen, behoudens wat men voor wonder zou uitmaken, niet gehaald worden. Gisteren werd een operatie beproefd om zijn prostaat te verwijderen en het werd een "open-en-weer-dicht"-ingreep. Niets meer aan te doen. Vooruitzicht: genadedood. Als ik dit plaats zijn de gesprekken hierover gaande.
Ik laat het hier maar even bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten