Trek wat koloniale grenzen, mompel wat over onoverbrugbare etnisch-religieuze tegenstellingen in de zelfgeschapen kolonie en over de noodzaak van de harde hand van de koloniale overheid om de wilden die elkaar te lijf willen uit elkaar te houden. Groot-Brittannië is er van oudsher een ware meester in, tot vlakbij huis met de Six Counties in Ierland aan toe.Dat Arakan deel uitmaakt van Birma en niet van India, Bangladesj of van zichzelf - het is tenslotte tot eind achttiende eeuw een zelfstandig koninkrijk geweest -, is een arbitraire koloniale beslissing geweest vanuit Londen. Dat het zo in "het westen" opgehemelde boeddhisme van Birma racistisch geweld tegen de islamitische Rohingya niet in de weg staat kan moeilijk nog ontkend worden - integendeel, monniken nemen deel aan pogroms. Arakan, of Rakhine zoals het meestal in de Media genoemd wordt, is deel van Birma en daarmee basta. De moslims zijn onder de dictatuur ausgebürgert en dat is iets wat serieus genomen dient te worden als "etnisch" probleem. Met grote bezorgdheid vraagt het Britse regime om toelating door het Birmese regime van "humanitaire organisaties".
Tegelijkertijd wordt er van hogerhand "geïnvesteerd" in het zoveel kansen biedende nieuwbakken-democratische Birma, waar banken de groei moeten begeleiden met Britse steun, en waar een volkstelling die de verdere uitsluiting van de moslims moet bevestigen wordt gesubsidieerd door Westminster.
Tradities van een Imperium.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten