Het boek staart mij aan vanuit de logeerkamer die als opslag dient: Dieren sterven uit - de fossielen van morgen. Als jonge tiener las ik het met droefenis, alsof het een bijna onvermijdelijk natuurverschijnsel betrof. Zoiets als het "uitsterven" van de Indiaan, dat ook ergens in gang gezet was voor mijn tijd. Ik was nog tiener toen het tot mij doordrong, en ik las de verhalen opnieuw maar anders, dat het niet zomaar om "uitsterven" gaat maar om "uitgeroeid worden" - door mensen - en dit meestal om "economische redenen" - oftewel: geld is belangrijker dan het leven van de anderen. En inderdaad, dit gold en geldt ook voor "de Indiaan".
De beer van de Abruzzen of de Apennijnen komt voor in het boek, en die beer - nu onder de mij voor vandaag niet bekende naam "Marsicaanse beer" is in het nieuws geweest vandaag, 17 maart 2014. Iedere dode beer v/m is een stap dichter bij de ondergang van de ondersoort. De gebrekkige schuwheid en dus het te veel in de buurt van "de mensen" en hun geldbronnen komen zal de Marsicaanse beer fataal worden.
Uit een faunagids voor Europa meende ik te mogen concluderen dat de beer in de Lage Landen al verdwenen was rond het begin van de jaartelling. Blijkbaar is dit niet het geval, er werd in de Hoge Middeleeuwen nog op gejaagd. Het "uitsterven" is dan verder niet gedocumenteerd.
17 maart, 2014
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten