Mijn brommerig commentaar vooraf laat ik staan, maar de Anarchisme & Dichtersmiddag van vandaag 8 februari 2014 vond in zo'n aardige sfeer plaats dat ik slechts terloops erop heb gewezen dat ik geen bestrijder van vaste vormen ben.
En tussendoor en tot slot trad een Franse gitarist op die zijn akoestische gitaar een beetje Django-Reinhardtachtig liet klinken en sjangsongs opvoerde alsof het zo hoorde.
En eigenlijk hoort het ook zo. Filmpjes van artiesten die hier niet zomaar langskomen met nummers die ik niet subsidiair niet als oorspronkelijk Frans kende.
La chansonette, Yves Montand
Le temps des cerises, Nana Mouskouri
1866
Ménilmontant, Avalon Jazz Band
En hiervan moesten wij uit volle borst het refrein meezingen, wat de droevigheid aardig relativeerde
C'est triste, Jann Halexander
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten