Van mij hoeven ze niet origineel te zijn, wat ze dan ook niet zijn, maar om je eigen geschiedenis onder het etiket "memoires" als een soort afspiegeling van gedachten over het spektakel te presenteren vind ik nogal ver gaan. Wat mij bij voorbaat al stoort aan de gedachte dat het spektakel de reëel bestaande klassenverhoudingen heeft overgenomen is dat - zelfs als men de klassenstrijd in de zogeheten ontwikkelde wereld als verdampt beschouwt, wat ongerechtvaardigd zou zijn - de misère van degenen die de dagelijkse zegeningen van het imperialisme ondervinden buiten beschouwing blijft. Toch ook weer niet, maar het is geen spektakel, of zij nu op televisie komt of niet (wat helaas ook nog wel eens het geval geweest is, of nog).
Nu ja, René Sanders heeft zijn memoires geschreven en sluit ze af met de mededeling dat hij niets meer van zich zal laten horen. Afgezien van het premature hiervan, maar dat moet de schrijver van TegenTonen - uit het ondergelopen land der herinneringen natuurlijk zelf weten, zou ik denken (als ik zoiets in mijn hoofd zou halen) dat mijn aankondiging niet eens met een schouderophalen begroet zou worden.
De site van René.
En nog maar even mijn aanbouwmemoires, toegespitst op de jaren zeventig en mede bestemd voor publicatie op papier, en als u er niet genoeg aan heeft - overbodige toevoeging: wat ik mij niet kan voorstellen - dan hier meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten