De arbeidersklasse als
"tokkies" - het is een beeld dat voor mijn gevoel speciaal in Nederland is voorbereid in de vorm van geschiedschrijving. Het ontnemen van de betrekkelijke waardigheid van het arbeidersbestaan is bloedserieus ter discussie gesteld in termen van
beschavingsoffensief. Deze term verklaarde de proletariër met terugwerkende kracht als goed genoeg voor een "volkszanger" die zich Gordon noemt (heel Nederlands natuurlijk ook). Aartsburgerlijk Nederland heeft er eerder op een soort cultureel niveau voor gestreden de arbeidersklasse en de arbeidersbeweging (die zijn uiteraard niet identiek, bij de beweging hoorden ook de "overlopers" uit de hogere klassen, van wie Troelstra en Domela Nieuwenhuis zelf de grootste voorbeelden zijn) weg te schrijven.
Omhoogstreven als klasse betekende toegeven aan een offensief. Men dient nu individueel de
verdoolde naar een roman van A.M. de Jong te verwijzen, te zijn. Kunst en cultuur, natuur voor de "gewone mensen" (ook al zoiets denigrerends) - het pretpark en Gordon zijn goed genoeg voor jullie.
Ik zou het met gemak weer schrijven maar ik heb het al vaker gedaan:
hier,
hier,
hier en
hier.
In Groot-Brittannië heeft de klassenstrijd ook een geografische dimensie:
noord en zuid, waarbij het noorden al in het uiterste zuidwesten begint (Cornwall, Dorset misschien, Wales). In Nederland ligt die scheiding anders, al zou ik mij kunnen voorstellen dat men in Nederlands Limburg anders tegen Momfer de Mol aankijkt dan elders, voorzover men hem anno 2013 nog begrijpt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten