De vele kanten aan de onrust in Turkije

Er zijn vele factoren die een rol spelen bij de onrust in Turkije van eerder dit jaar tot nu aan toe.

Het verzet tegen het wegbulldozeren van het laatste park in de oude stad van İstanbul ten noorden van de Gouden Hoorn, ecologistisch verzet dus. Verzet tegen het kapitalisme in het algemeen, er liepen veel rood-zwarte-vlagdragenden mee bij de Gezi-acties.
De dimensie stad/platteland die vaak overeenkomt met secularistisch-kemalistisch enerzijds en islamistisch anderzijds maar ook weer niet geheel.
De factor Oost-West, Koerden en andere ontkende volkeren binnen de grenzen vande Turkse Republiek en degenen die zich gelukkig mogen prijzen te kunnen zeggen: "Ik ben een Turk", zoals de standbeelden van Kemal meestal citeren.
De "Armeense" connectie is helemaal intrigerend. Ik heb verscheidene borden/spandoeken gezien op foto's van demonstraties in İstanbul waarop de naam Hrant geschreven stond - zo, de enkele Armeense voornaam. Wat betekende dit in het geheel?
De scheidslijn alevietisch/soennitisch die enigszins maar zeker niet geheel correspondeert met secularistisch/islamistisch.
En dit is geen uitputtende opsomming.

De onrust terugbrengen tot een interne strijd binnen de AKPartij is lekker overzichtelijk, of alles er mee gezegd betwijfel ik sterk. Niet dat ik het nou veel beter weet overigens. Het is een van de factoren, niet DE factor.