Ποίησις (poiesis) is een woord afgeleid van een desideratief van het Griekse werkwoord voor "maken, doen". Het staat in betekenis tegenover πρᾶξις (praxis), de handeling - scheppend werk in gedachten tegenover (mogelijk net zo goed scheppend) werk met de handen (werk in de praktijk, een woord dat op dezelfde stam teruggaat).
Poëzie is werk maar niet alleen dat. En het wordingsproces van een gedicht volgen kan best ontluisterend of overtollig zijn - ik herinner mij tekstkritische edities van werken van grote Nederlandstalige poëten - sterker nog, ik heb die boeken zelf helpen distribueren - waarin de wording van dierbare gedichten van menigeen breed werd uitgemeten. Maar sommige dingen moet je helemaal niet willen weten.
Terzake! Dit is werk in uitvoering, een vervolg op deze eerste poging die ik sinds de plaatsing verder niet meer bekeken heb (ik heb ook geen suggesties aangaande de tekst gekregen van mensen die het hebben gelezen).
Hierbij een proeve van vertaling van het lied zoals Billy Bragg het op verzoek van Pete Seeger heeft herschreven naar aanleiding van het neerslaan van de opstand in Peking, 1989.
Ik vind dat een zekere statigheid behouden mag blijven, Bragg doet dit in feite ook. De eigenlijk naar mijn gevoel wat goedkope Roland Holst-truc van d'elisie is een enkle keer toegepast.
Sommige verzen zijn veranderd want de dwang van ritme en rijm stelt zijn eisen. Dit is zeker niet een definitieve versie.
Hierna gaat de schrijver vermoeid languit op de vloer liggen omdat hij even niets meer weet en vindt dat het voor vandaag genoeg is.
De Internationale
Sta op, verworpenen der aarde
Als ge niet opkomt voor ons recht
Hebben bezittingen geen waarde
Uw macht bekomt de rijkaards slecht
Nationálisme zal moeten wijken
Respect brengt staten pas ten val
Vrijheid is voorrecht van de rijken
Als z´ niet gedeeld wordt door ons al.
Refrein:
Dus kom op broers en zusters
Tot de strijd ons geschaard
De Internationale
Verenigt heel de aard´
Kameraden tezamen
Het is nu de plaats en tijd
Grensloze idealen
Gaan winnen wereldwijd
Laat niemand muren om ons bouwen
Muren van steen muren van haat
Wij schenken elkaar het vertrouwen
Voor de dag die ons begroeten gaat
De rijken zullen ´t moeten laten
Ons uit te buiten naar hun aard
Weg met de ijdelheid der staten
De wereld is het delen waard
(Refrein)
En hier begint de laatste akte
Van de strijd waar w' ook zullen staan
Hun wapens zijn slechts tekenen van zwakte
Onze kracht kunnen zij niet aan
Moeten wij soms ongewild ook vechten
Doen wij dit met een zacht gemoed
Van onderop voor onze rechten
Bevochten vrijheid smaakt ons zoet
(Refrein)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten