"De jaren zeventig" zijn muzikaal niet onder een hoedje te vangen. Op zoek naar de "wording" van Northern Soul bestudeerde ik een tijdje terug hitparades van 1971 en het was bar schrikken. Ergens doken de Tams en Tammi Lynn, om wie het mij te doen was, wel op, maar het grootste deel van "de hits" waren en zijn pure bagger.
In die tijd hoorde je ook naar albums te luisteren, maar hoe kwam je op de hoogte van "albums"? Op de radio was er Jensen's Dimension en - vrees ik - Will's Parels, jawel, met Will Luikinga. Eigenlijk had ik de popmuziek dan ook opgegeven. En na de bomaanslag op de MEBO2 boycotte ik Veronica, wat door het vertrek van Henk van Dorp al helemaal gemakkelijk werd.
De Engelse programma's op RNI boden nog wat soelaas.
Dan ontmoet je geestverwanten die liever nummers van een minuut of twee horen met kop en staart, en dan was je allang weer in de (vroege) jaren zestig beland. Zoiets als de Northern Soulscene bestond nu eenmaal niet in Nederland, ik heb die eigenhandig alsnog van de grond proberen te krijgen een jaar of tien geleden, maar dat was geen antwoord meer op de misère van de jaren zeventig.
En toen was er Caroline opnieuw, of Seagull of opnieuw Caroline. Vanaf eind 1972 tot begin 1980, met vallen en opstaan en tenslotte met zinken. Maar toen de Mi Amigo zonk had ik een eigen radiostation en intussen ook een programma op RVZ en wij waren inmiddels zelf doorgeefluik voor het alternatief op de hitparade-ellende.
Toch was er een flink deel van de jaren zeventig een grote incongruentie tussen wat de radio (Caroline dus) te bieden had en wat ik zelf op de draaitafel legde. Dat was dan de muziek van het vorige Caroline of London. De radio bood met wisselende ontvangst lange tracks die soms mijn gevoel van eenzaamheid onderstreepten en soms juist niet. Wat ik niet wist was dat de deejay(s) van dienst tijdens zo'n lang nummer zelf rustig achterover leunden met een joint ("Mary Warner at the office" begreep ik pas toen ik er op het net over las). In de kussens achterovergezakt met rokertje luisteren naar muziek die tijdloos lijkt maar juist zeer tijdelijk was. Doet u mee? (Het hoeft niet, hoor)
The battle of Epping Forest, Genesis
L'Auberge du Sanglier - A Hunting We Shall Go - Pengola - Backwards - A Hunting We Shall Go (reprise), Caravan
Song of Scheherazade, Renaissance
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Kom er niet doorheen :-))))) Maar wel een leuk artikel.
Een reactie posten