Verzet tegen genocide geen nobele zaak voor de witte Europeaan

Tijdreizen met Han - 3
De achteloosheid waarmee over de bewoners van Westelijk Nieuw-Guinea/Papua Barat geschreven kan en mag worden in Nederland is even gebruikelijk als gangbaar en kennelijk niet laakbaar in de ogen van de Spraakmakende Gemeente. Dus deze achteloosheid is ook niet onverwacht als zij terugkeert in Han van der Horsts De mooiste jaren van Nederland.
Al ben ik zo vrij het nog steeds een kwalijke zaak te vinden, het verraad van mensen die een eigen onafhankelijk land voor ogen was gehouden - en, ja, ik ben toch nog verrast dat prins Bernhard, fout als altijd, een rol heeft gespeeld bij het voorbereiden van het verraad. Schitterend hoe in dit verhaal nog even over levensgevaarlijke kannibalen wordt geschreven, een tekst uit 2002 over 1962.

"Nieuw-Guinea" is geen voetnoot in de Nederlandse geschiedenis maar zo wordt het wel behandeld.

En dan - een dode is een moord, een tragedie, een miljoen doden is een statistiek.
Zoiets wordt toegeschreven aan Stalin, en hij was beroerd genoeg om er mee in te stemmen maar ik betwijfel of het een authentiek citaat is.

Het is niet eens bekend hoeveel mensenlevens de oorlog tegen Cambodja met het er op volgende schrikbewind van de Rode Khmer heeft gekost. In bepaalde orden van grootte vervalt iedere precisie. Zo is het dus moeilijke een top-5 van naoorlogse genocides op te stellen. Hoeveel doden zijn er gevallen aan de Vietnamese zijde, 1945-1975? Overtreft de voortdurende oorlog in Kongo niet alles verder?
Hoeveel doden zijn er gevallen in de genocide tegen de Igbo en andere volkeren van wat eigenlijk Zuidoost-Nigeria zou zijn, maar Oost-Nigeria werd genoemd en dat van 1967 tot 1970 de verloren strijd voor Biafra voerde? Drie miljoen, met inbegrip van de aanloop in de vorm van de slachtpartijen buiten Biafra, die de aanleiding tot het uitroepen van de republiek vormden?
Een cijfer in een statistiek.
Enerzijds ben ik er aan gewend, anderzijds is het toch weer boosheid, moedeloosheid en meer wat mij overvalt als ik lees

De strijd van Biafra was ongetwijfeld minder nobel dan velen in Nederland dachten

van Han van der Horst (p.207). Daar kunnen de Igbo het mee doen. Behalve dan ook met de lasterlijke en volstrekt onjuiste terloopse opmerking dat "alleen" Zuid-Afrika en Portugal achter Biafra stonden.
Wellicht een blijk van al dan niet heimelijke bewondering voor Anton Constandse wiens gekeuvel hierover ik niet zal vergeten of vergeven, al kan deze opinie overal vandaankomen.