Een nummer waar ik niets speciaals mee gehad zou hebben als ik het niet die maandagochtend in mijn tas had om geen speciale reden. "Misschien draaien". Misschien ook niet. Naar het uitkomt.
Op het mengpaneel lag een briefje dat programmamakers tweehonderd gulden per maand moesten gaan neertellen om hun programma te blijven doen. Dat moest je dan bekostigen via advertenties die je zelf maar moest regelen (wat in ieder geval illegaal was). Mensen die dat niet konden "kunnen we hier toch niet gebruiken".
Ik vraag mij af of de types die de macht hadden gegrepen bij het lokale omroepje zelf gehoord hebben hoe ik deze plaat als laatste draaide. Zonder plichtplegingen nooit meer teruggekomen. "Ik speel geen uitwedstrijden meer".
Softly as I leave you, Matt Monro
Over de avonturen bij die "multiculturele omroep" een andere keer wellicht. De versie van Eydie Gormé:
Voor mij haar beste nummer, ik heb het hier al eens geplaatst met een ander filmpje:
I want you to meet my baby
"Softly" is van huis uit een Italiaans nummer. Het heet Piano, "zachtjes" dus ook, en wordt gezongen door Mina.
Het ligt er wel erg dik bovenop.
Eydie Gormé heet eigenlijk Gormenzola en had onder andere een Siciliaanse achtergrond. Die komt hier terug, waarom enkele stukjes toch in het Engels zijn mag Joost vertellen.
Colpa della bossanova
De eigenlijke extraductie bij dat laatste programma voor SALTO was mijn herkenningsmelodie, ik kan het niet nalaten die er hier ook nog even bij te doen.
Flamingo, Herb Alpert's Tijuana Brass. Later zou ik hem nog gebruiken om sets mee af te sluiten in Vaaghuyzen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten