Terwijl ik het vreemde oblong boekwerk, in "moderne" schreefloze letters gezet, met illustraties van blote dans (en ja, blote dans betekent altijd: blote vrouwen), de intrigerende titel, tot mij neem komen er de contouren van een meisje met een enorme krullenbol uit de diepte bij mij op. "Je bent wel lief hoor," zegt zij. Het kapsel - het heette Afrokapsel, iedereen in zwart Noord-Amerika liep er mee leek het, het was zo natuurlijk, en het is geheel een tijdsbeeld. Het natuurlijke kapsel is een zeldzaam fenomeen geworden. Dat witte jonge vrouwen er ook zo'n haarbouwsel op nahielden is al evenzeer voorbij - hoe "natuurlijk" was het?
Maar een proustige ervaring is het - eens heeft een onbekend meisje zoiets tegen mij gezegd en ik ben het vergeten en het komt naar boven bij De droomfabriek van Ruud Tegelaar.
Het aantal keren dat ik meditatiecentrum "De Kosmos" bezocht heb is aan de vingers van een hand te tellen. Ik heb het voor kennisgeving aangenomen dat wij mensen maar vijftien procent van onze hersens gebruiken, of hoe zat het ook alweer (dit getal noemt Tegelaar). Fantasio heb ik al helemaal nooit bezocht naar mijn weten.
Het krullenmeisje werd wel steeds meer gestalte uit de diepe vergetelheid. Ik had een "stalletje", informatiekraampje dus, waarvan weet ik niet meer - was het 't Ierland Comité? Blijkbaar deed de Kosmos bij gelegenheid nog wel aan zulke dingen. Het meisje dat contouren kreeg zei tegen mij dat ik er vermoeid en lusteloos bij stond achter die stal. Toen zij de zaal uitkwam trok ik een gemaakte glimlach en vroeg haar of het zo goed was. Toen sprak zij haar troostende woorden.
Ik zal ongetwijfeld niet gemotiveerd zijn geweest om daar te staan. Maar die bijeenkomst waar zij met vele anderen naar binnen ging was niet over meditatie.
Ruim veertig jaar verder.
Bladerend in het archief dat aan het meditatiecentrum verbonden is zal het de/een Alternatieve Voorjaarsbeurs geweest zijn. Dan had het vast ook iets met de Federatie van Vrije Socialisten te maken.
De Droomfabriek was vanaf pakweg 1987 een soort Paradiso met eetcafé en oefenruimte voor Leiden, opgericht door RVZ-collega's Alex Milberg en Uuk Vorsteveld. Ik vraag mij af of het naar dit boek vernoemd was. Geen idee of het lang bestaan heeft - hier wordt het bestaan in herinnering gebracht. De Kosmos is in 1992 gestopt. Ik heb het niet gemist. Hier een archiefachtige inventaris.
Wel merkwaardig dat uit het belerende proza van Tegelaar Die Alles Doorhad en de nieuwe tijd helemaal voor zich zag in 1971 plotseling die gestalte opdook die toch echt niet in het verhaal verstopt zat.
Of wel (maar die Voorjaarsbeurs was volgens mij in 1972, zeker niet in 1971).
Hoe werkt de geest, dat is wel degelijk een belangwekkende vraag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten