Do ye ken John Peel?

Dit moet een soort top-50 aller tijden zijn en ik vind hem ontluisterend. Alles wit, op een nummer van Bob Marley na, en - tja, wat kun je over het genre van Jimi Hendrix zeggen?
Na zijn dood wordt gepraat over zijn koffertje favoriete singles waarin zich The Mighty Avengers bevonden - kijk, dan zijn we het eens. En 1977 als keerpunt - waar sta je voor als je dan al het voorgaande laat vallen?

Uit John Peel's Festive Fifty 1976:

1. Led Zeppelin - Stairway To Heaven

Omdat dit een albumtrack was, hij stamt zelfs uit 1971 zie ik, heb ik hem pas begin 1973 leren kennen.
En ik ga niet zedig zeggen dat ik het een nummer van niks vind. Het is doodgedraaid en vooral doodgeknuffeld en het hoort niet in "de top-10 aller tijden". Ik vond het toen goed, heb dat gevoel wel weer als ik het terughoor, maar in mijn top-zoveel, laat staan op 1, kom op zeg.

2. Derek & the Dominoes - Layla


Ook ouder dan ik wist, eveneens albumtrack, misschien wel ergens op single uitgebracht in zijn tijd maar dan ongetwijfeld zonder de lange pianoextraductie.
Het hoort bij de soundtrack van mijn leven in de eerste helft - globaal - van de jaren zeventig maar Bell bottom blues staat bij mij hoger aangeschreven, al heb ik het geen plaats (meer) gegeven in mijn top-25 zoals die hier staat - en ik praat "de goede smaak" nergens naar de mond voorzover ik kan overzien.

De lijst kan verder hier bekeken worden. Behalve het zo beladen Day in the life op 9 haal ik over het meeste mijn schouders op. En uit mijn eigen top-50 aller tijden zie ik alleen
11. Poco - Rose of Cimarron

Zonnige nazomernamiddag in de Pijp, Stuart Russell op de radio en die draait dit. De verdere plaats in mijn persoonlijke geschiedenis van dit nummer staat hier beschreven voor de liefhebster m/v. Ik vind het niet helemaal juist dat het zelfs niet meer in mijn latere top-25 staat, maar ja, het is dringen aan de top. Dit is dan het nummer dat ik gemeen heb met John Peel, 1976, het jaar waaruit het stamt overigens.