Onder het koken viel mij - dat kan zo gebeuren - het lied The wedding van Julie Rogers in mijn hoofd. Dat kan gebeuren, blijkbaar zelfs met liedjes waar je een hekel aan hebt.
Ik zette het even niet af omdat het tot mij doordrong dat de tekst een droom beschrijft, niet een daadwerkelijk gesloten huwelijk.
Toen het nummer actueel was wist ik nogal zeker dat ik het nooit zou halen, zoiets als een huwelijk. Dat het een "easy-listeningnummer" was speelde geen rol, dat begrip bestond nog niet. En dan dat "Ave Maria", dat mijn eigenlijk onverklaarbare maar beslist bestaande anti-katholieke gevoelens aanwakkerde...
Bij wijze van wraak won ik in die tijd een prijsvraag met betrekking tot een hitparade. De prijs bestond uit het singletje van Julie Rogers. Een andere wraak op langere duur was dat de serieuze liefdes in mijn leven in alle drie gevallen meisjes/vrouwen van katholieke achtergrond betreffen.
En inmiddels ben ik wel toe aan begrip voor meisjesdromen, vanuit welk oogpunt ik het nummer tot eergisteravond nooit bezien had.
Julie Rogers rehabiliteerde zich hierna enigszins met het R&B-getinte Day by day, dat vooralsnog niet op YT te vinden is. Zij heeft zelfs een Northern Soulnummer op haar naam.
Long after tonight is all over
En voor The wedding waagde zij zich aan DeeDee Warwick's You're no good, zie ik nu op YT, al zal het wel onder invloed van de Swinging Blue Jeans zijn (maar dat staat niet vast).
You're no good
Gelukkig is er altijd nog het origineel van La novia, uit een Chileense film (!) om mijn humeur toch weer te bederven.
Antonio Prieto
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten