Ali'yi Gördüm Ali'yi, Zeki Müren
De derde brug over de Bosporus die het "neoliberaal-islamistische" regiem van Turkije plant, waarvoor 2,5 miljoen bomen moeten wijken, is genoemd naar Yavuz Sultan Selim, de slachter van de kızılbaş-Alevieten in de zestiende eeuw. Een provocatie van een partij die een comfortabele kiezersmeerderheid heeft en die verder aan democratie geen boodschap heeft.
Het idee om een van de laatste groene plaatsen in de "Venetiaans-Genuese" stad van İstanbul vol te bouwen met maar weer eens een winkelcentrum heeft de opstand losgemaakt, en op de achtergrond zoniet op de voorgrond speelt de onderdrukking subsidiair ontkenning van het bestaan van "minderheden" (die gezamenlijk wellicht de meerderheid vormen).
Maar de opstand in Turkije transcendeert de geschiedenis van ontkenning en repressie, waarschijnlijk reden om er hard tegen in te gaan voor het regime. Evenals in Griekenland, Spanje en de Verenigde Staten is er een duidelijk anarchistische ondergrond aan de spontane beweging (die evenwel ook weer niet uit de lucht komt vallen, alleen de aanleiding ontbrak).
Hoe verder? Net als in Egypte en Tunesië kan de beweging overgenomen en ingekleurd worden door bestaande partijen, zeker en juist als er grof staatsgeweld tegen ingezet wordt (waarmee de regering duidelijk dreigt).
Zoals eerder gezegd, het is nu tijd om te volgen wat er gebeurt, en reflectie is altijd goed maar laat ik in dit geval - jawel - Lenin eens aanhalen: het is belangrijker de revolutie mee te maken dan er over te schrijven.
Er kan snel al een ontknoping ten goede of ten kwade komen.
Bij de illustraties:
Fenomeen Zeki Müren toont zich aleviet...
En, evenals bij de andere stedelijke-ruimtebezettingen zijn in Turkije (in dit geval in het Gezipark) gemeenschappelijke voorzieningen ingericht: voedsel, medische zorg, een moskeetent (die met de grond gelijkgemaakt is door de politie) en een bibliotheek. De toekomst in het heden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten