13 juni, 2013

Een klooster in de Bijlmer

Een initiatief dat ik wel wil aanbevelen:

PERSBERICHT


Twee Amsterdamse kerken starten midden in de Bijlmer een klooster. Een plek om op adem te komen, tijdelijk onderdak te vinden of deel te nemen aan de gebeden.

Initiatiefnemer Johannes van den Akker zoekt christenen die een eigen woning willen kopen in het klooster. ‘Er zijn kerken voldoende in Amsterdam-Zuidoost, maar er is nog volop ruimte voor christenen die hun geloof handen en voeten willen geven. Wie mee wil doen, kan zich bij ons melden.’

Het klooster vormt het hart van een geloofsgemeenschap die zich inzet voor de mensen in de buurt. De gemeenschap strijkt neer in de klassieke Bijlmerflat ‘Kleiburg’. ‘We kopen een aantal woningen op een galerij. De flat leent zich uitstekend voor een initiatief als deze.’

Het klooster biedt straks de mogelijkheid voor tijdelijke opvang van mensen in nood en een buurtkamer voor andere flatbewoners. “We willen een gastvrije plek zijn en mensen in de buurt helpen waar het kan. Van klussen tot boodschappen doen, van sporten tot koffie drinken. Of gewoon een luisterend oor bieden.”

Het Kleiklooster wil leren van de eeuwenoude kloostertraditie, die in het teken van diaconaat, de christelijke dienstbaarheid, staat. “We leven niet als teruggetrokken monniken, maar met de voeten in de klei”, aldus Van den Akker.

Leden uit twee verschillende kerken in Amsterdam-Oost staan aan de basis van het project. Het gaat om de Oosterparkkerk en Stroom Amsterdam. Voorganger Martijn Horsman van Stroom is enthousiast over het initiatief. Het is fantastisch om te zien hoe mensen uit zichzelf het initiatief nemen om vanuit Stroom in hun eigen buurt, op een heel eigen manier, vorm te geven aan kerk-zijn. We delen dezelfde waarden, maar Zuidoost vraagt om een eigen aanpak en die krijgt het met dit klooster.”
Geïnteresseerden kunnen zich hier melden. Op de website vind je ook meer informatie over de locatie, kosten en achtergronden.

Mijn kanttekeningen:
- "Christenen gezocht". Ik geloof niet dat ik iets heel nieuws zeg voor vaste lezers v/m als ik stel dat christen geen identiteit is maar ten hoogste een streven. Dat dit streven blijkt uit klussen en koffie drinken en "mensen helpen" geeft mij het gevoel dat de gezochten zich toch wel uitverkoren en verheven voelen en "nu maar eens iets gaan doen" voor hun medemens.

- Ik mis de profetische bedoeling. Ben wellicht te zeer geraakt door de Catholic Worker, waar ik net opnieuw vertoefd heb, ben misschien eerder katholiek dan gereformeerd (vrijgemaakt), hoewel ik van geen van beide denominaties ben.

- De suggestie dat contemplatie of monnikendom "teruggetrokkenheid" impliceert die niet met klussen en koffiedrinken samengaat slaat de plank ten aanzien van het kloosterbestaan ernstig mis.

Er is samenhang tussen deze drie punten.

Geen opmerkingen: