Opgepast voor de rode radio

Nick Tosches beveelt een site met koudeoorlogsmuziek, Atomic platters, aan. Inventarisatie van propagandapop in tijden toen "homeland security" nog werkte...

Curieus en informatief.

Mijn geheime dromen allemaal waar geworden

Onder het koken viel mij - dat kan zo gebeuren - het lied The wedding van Julie Rogers in mijn hoofd. Dat kan gebeuren, blijkbaar zelfs met liedjes waar je een hekel aan hebt.
Ik zette het even niet af omdat het tot mij doordrong dat de tekst een droom beschrijft, niet een daadwerkelijk gesloten huwelijk.
Toen het nummer actueel was wist ik nogal zeker dat ik het nooit zou halen, zoiets als een huwelijk. Dat het een "easy-listeningnummer" was speelde geen rol, dat begrip bestond nog niet. En dan dat "Ave Maria", dat mijn eigenlijk onverklaarbare maar beslist bestaande anti-katholieke gevoelens aanwakkerde...

Bij wijze van wraak won ik in die tijd een prijsvraag met betrekking tot een hitparade. De prijs bestond uit het singletje van Julie Rogers. Een andere wraak op langere duur was dat de serieuze liefdes in mijn leven in alle drie gevallen meisjes/vrouwen van katholieke achtergrond betreffen.
En inmiddels ben ik wel toe aan begrip voor meisjesdromen, vanuit welk oogpunt ik het nummer tot eergisteravond nooit bezien had.



Julie Rogers rehabiliteerde zich hierna enigszins met het R&B-getinte Day by day, dat vooralsnog niet op YT te vinden is. Zij heeft zelfs een Northern Soulnummer op haar naam.

Long after tonight is all over

En voor The wedding waagde zij zich aan DeeDee Warwick's You're no good, zie ik nu op YT, al zal het wel onder invloed van de Swinging Blue Jeans zijn (maar dat staat niet vast).


You're no good

Gelukkig is er altijd nog het origineel van La novia, uit een Chileense film (!) om mijn humeur toch weer te bederven.

Antonio Prieto

Feministische kritiek op Marx' opvatting van uitbuiting

Het arbeidsproces wordt een vorm van zelfvervreemding: de arbeider heeft alleen het gevoel zichzelf te zijn buiten de arbeid, en bij de arbeid heeft hij het gevoel buiten zichzelf te zijn. Als hij thuis is werkt hij niet en als hij werkt is hij niet thuis. Naarmate de kapitalistische economie zich ontwikkelt wordt de arbeider (in formele zin) slechts de "vrije" eigenaar van zijn arbeidskracht die hij voor beperkte tijd ter beschikking kan stellen van de koper. Dit impliceert dat hij steeds zijn arbeidskracht (zijn energie, zijn kundigheden) als zijn eigendom, zijn eigen waar, kan beschouwen.
De scheiding tussen lichaam en "zelf" par excellence. Marx, want die wordt hier geparafraseerd, markeert ongeveer het eindpunt van de constateerbare scheiding. In een wereld waarin het misdunk is Marx te citeren en de opgelegde consensus is dat "de maatschappij" in je investeert als je iets leert is zelfs het ter discussie stellen van deze scheiding niet aan de orde.

Ik voelde mij ongemakkelijk over de gedachte aan bepaalde identiteitspolitiek in Turkije - als nu iets de scheiding tussen "ik" en "lichaam" uitdrukt is het wel de erkenning van het bestaan van "in een verkeerd lichaam zitten". De heersende ideologie is dol op "ik" maar het moet wel een gelijkgeschakeld en onderdanig ik zijn. Vrouwelijkheid, en daarmee mannelijkheid zijn evenals homo- en heteroseksualiteit recente uitvindingen, historische categorieën, evenals de scheiding van persoon en lichaam. Op den duur lijkt het kapitalisme "natuurlijk", waar bijbehorende "ontdekkingen" als evolutie, geïnterpreteerd als een opklimmen, de strijd om het bestaan en het voortbestaan van de geschiktste ook bij horen.

Silvia Federici geeft in Caliban and the witch een bijgesteld beeld van hoe de kapitaalsverhouding is ontstaan in wat we de tijd van de Verlichting noemen, een ideologisch zwaarbeladen begrip. Hierover spoedig meer. Het verbaast mij dat Scholz/Kurz enerzijds en Federici (onder anderen anderzijds) elkaar niet eens noemen in verband met het idee van de "afgesplitste" waardeschepping in devrom van de reproductie van de "arbeidskracht". Scholz en een schets van Federici van "waar wij staan".

Heine, Van Eeden en de waterlelie

Roel van Duijn heeft het in zijn Liefdesverdriet ergens over Die Lotusblume van Robert Schumann, geworteld in de modder waar de lotus ontspringt om aan het wateroppervlak zijn bloem te mogen schenken.
Daar is de Fontijnredenering weer, Van Duijn maakt geen toespeling op Van Eeden laat staan op Fontijn.

Is dit de bron die Van Eeden aanboorde met zijn witte waterlelie en niet Tagore of de van zijn vader overgekregen en door Thijsse onderhouden floristische belangstelling?
Schumanns lied is op de tekst van een gedicht van Heine, die de lotus 's nachts laat bloeien (volgens mij sluit zij zich dan juist).

De wereld veranderen

Het motto van Günther Anders bij Die Antiquiertheit des Menschen deel II:

Het volstaat niet, de wereld te veranderen. dat doen we toch wel. En in hoge mate gebeurt dit zelfs zonder ons toedoen. Wij moeten deze verandering ook interpreteren. En wel om deze te veranderen. Opdat de wereld niet verder zonder ons verandert. En niet tenslotte in een wereld zonder ons.

De dimensies van identiteitspolitiek in Turkije

LGBT-demonstratie in İstanbul - wat heet identiteitspolitiek...
Er zijn nog zeker vijf andere alfabetten gangbaar in Turkije: Syrisch, Arabisch, Cyrillisch (voor Bulgaars en Tsjetsjeens), Grieks en Georgisch. Maar ze zullen de straat niet halen.
En of men zich in Syrisch-orthodoxe kringen nu zomaar openlijk als LGBT zou uitspreken is de vraag en dit kan ook voor andere kleine gemeenschappen gelden.
Het is al met al al heel wat dat Koerdisch en Armeens wel zo ver gekomen zijn...

Bobby 'Blue' Bland

Er wordt wel weer veel gestorven dezer dagen

Turn on your lovelight


Stormy Monday Blues


St. James infirmary

De nieuwe ketenen van Fred Teeven

door Joke Kaviaar Minder mensen in vreemdelingenbewaring, kondigt Teeven aan. Het klinkt alsof er een kentering in het beleid heeft plaatsgevonden. Neederland wordt humaan, jawel!

Minder mensen in grensgevangenissen. Het is een kwestie van bezuinigen. Maar wat Teeven doet is meer dan alleen bezuinigen. Het is een kwestie van efficientie. De constatering dat uitzetten na langere detentie moeilijker wordt, is de drijfveer voor Teeven, en vooral: het verhullen van de intensieve vervolging van vluchtelingen achter nieuwe schermen van onzichtbare onderdrukking. Dat laatste wordt niet benoemd, zoals gewoonlijk.


De vertrekcentra, pardon - 'vrijheidsbeperkende locaties' -, en de gezinslocaties hebben, met hun afgelegen ligging, hun meldplicht en hun strafregimes, bewezen net zo effectief te zijn als de detentiecentra. Het COA staat zelfs op het punt een nieuwe gezinslocatie te 'openen', in Goes. Dat zullen er nog veel meer worden. Gevangenissen met 'open deuren', zo noemt Teeven ze.

Regelmatig komen berichten binnen van razzia's in die 'GOL's. Nog afgelopen week maakte de Werkgroep Deportatieverzet er weer melding van. De mensen die in al die centra verblijven omdat ze nergens anders heen kunnen, afgezonderd door een onzichtbare grens van regels die net zo hard als muren is, zijn er 'sitting duck'. De vreemdelingenpolitie hoeft maar binnen te vallen en ze mee te nemen uit die ghetto's, dat gebeurt 's morgens in alle vroegte. Vervolgens hoeft de marechaussee ze maar geboeid het vliegtuig in te dragen alsof ze lastig te hanteren pakketjes zijn. Wie zal er wat van zeggen? De mensen worden toch niet meer opgesloten? Ze mogen hun deportatie 'in vrijheid' afwachten. Het kost allemaal wat minder geld en minder moeite zo, en mensen zijn minder alert. Dus hoera! Het kán inderdaad humaner door mensen het leven op een andere manier onmogelijk te maken. O ja, maar dan moet je wel 'braaf' zijn. Je mag niet 'crimineel' zijn. Maar... wat is 'crimineel'?
Als je bent veroordeeld ergens voor, ben je dan crimineel?

De PvdA is verheugd en claimt overwinning, want wat een prachtruil: minder detentie voor strafbaarstelling van illegaliteit. Ik voorspel alvast dat het aantal grensgevangenissen over een aantal jaren weer in aantal zal toenemen. De strafbaarstelling van 'illegaliteit' is dan een feit en niet meer terug te draaien. Dan staat het in de wet: wie de derde keer illegaal wordt aangetroffen begaat een misdrijf en wordt voor dat misdrijf veroordeeld. De strafbaarstelling van de illegaliteit creeërt zo een nieuw misdrijf: het bestaansmisdrijf. Dat komt bovenop de misdrijven gepleegd om te overleven die al net zo min misdrijven zijn, aangezien mensen ertoe worden aangezet door het beleid dat hen opjaagt en uitrookt. Zij worden daarvoor wel veel zwaarder gestraft dan een Neederlander die het zelfde 'feit' begaat: een 'vreemdeling' gaat namelijk per definitie de cel in terwijl u, lezer, en ik nog een boete of een werkstraf krijgen.
Degenen die verantwoordelijk zijn voor opjaagbeleid en racistische justitie zitten in het parlement: Teeven en consorten. Crimineel? Kijk in de spiegel, Fred!

Op 'vreemdelingen' wordt tegelijk net als op gevangenen een regime van degradatie en promotie toegepast, als het aan Fred ligt. “Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe”, zo luidt een regel uit een bekend Sinterklaasversje uit de snoepdoos van de racistische Neederlandse folklore: wie 'agressief ' wordt, kan rekenen op vreemdelingendetentie. Dat de agressie in eerste plaats van de voor Teeven werkende ambtenaren komt, in de vorm van mishandelingen en martelingen, door slaan, schoppen, slaapdeprivatie, isoleercellen, bedreigingen en boeien, en in de vorm van de ontkenning van hun bestaan, het voor leugenaar uitmaken van iemand die asiel heeft aangevraagd... Dat dáár de agressie vandaan komt, van de IND, de DT&V, van bewakers, politie en marechaussee, dat verhaal slaan we gemakshalve even over. Daarover spreken we niet. Braaf moet je zijn. Je moet de zweep maar over je laten komen, dan zal je deportatie netjes en vooral stilletjes verlopen.

De 'brave' vluchteling wordt afgezet tegen de 'criminele', de 'agressieve'. Het is deze verdeel- en heerspolitiek die zowel de protesterende vluchtelingen als hun sympathisanten onderling tegen elkaar moet uitspelen. Want je neemt het toch niet op voor 'criminelen'?! Je neemt het toch niet op voor 'agressievelingen'?!
Wel, Fred Teeven, dat doen we wel! Want we pikken het niet wat jullie daar allemaal bedenken in die zwaarbeveiligde ministeries van jullie en als dat ook ons crimineel of agressief maakt, het zij zo. De onderverdeling in braven en niet-braven is zo doorzichtig en doortrapt, zo geniepig, dat het vráágt om actie. Aan ons de aanval op de schijn van redelijkheid die valser is dan ooit tevoren, en nog meer wordt verborgen, maar dat tot enig doel heeft: de ontmenselijking, de deportatie. Zo was het altijd en zo is het nog steeds.
De gematigden, Amnesty, de 'linkse' politieke partijen, zij worden tevreden gesteld hierdoor. Laten wij ons blijven scharen ons achter een ieder die van zijn bestaansrecht wordt beroofd, ook en juist achter hen die zich verzetten en het label crimineel of agressief opgeplakt krijgen. Zij leven nog! Zij hebben hun eigenwaarde, hun moed, weten te behouden. Een mens die zich laat slaan, zich laat uithongeren, verketteren, die niet vecht, die heeft al opgegeven. Ik zeg: Geef niet op, sla terug. En: Laat ons niet opgeven! Laat ons terugslaan.

Het verzet van een ieder die zich niet van het leven laat beroven zal meer dan voorheen moeten worden ondersteund met acties tegen lieden als Teeven en zijn 'vreemdelingenketen', of beter gezegd: 'vreemdelingenketenEN'. Het werk van de ultieme controle zal onmogelijk moeten worden gemaakt, onaangenaam gemaakt op zijn minst. Gesaboteerd, in de weg gelopen, gefrustreerd, veracht, beschimpt. Bloed aan jullie handen! Het bloed van de op afstand bestuurde moord in een land hier ver vandaan. Ik zou de marechaussees die deportaties uitvoeren in hun ballen willen trappen, zodat ze los moeten laten omdat ze zelf eens pijn voelen. De IND ambtenaren die mensen de dood injagen zou ik willen laten voelen wat het is om op de huid gezeten te worden, afgewezen te worden, verketterd, want angst en verdriet voelen zij allen totaal niet zolang het alleen een ander overkomt, de 'vreemdeling'. De ambtenaren van Fred kennen geen genade, en er verandert niets met al die mooie woorden en die loze beloften, al die 'verbetering' van Fred de vluchtelingenjager Teeven. Het is de zoveelste kosmetische ingreep die geld moet besparen, het gezicht van de democratie moet redden, de storm van protest moet doen verstommen, die hongerstakingen moet beëindigen, vluchtelingen onzichtbaar moet maken, de demonstraties en de acties een halt moet toeroepen.

Schone schijn is effectiever dan keiharde repressie. Als alleen door volhardend principieel verzet de stilte kan worden doorbroken, laten we dan zorgen dat ze het zullen merken daarboven in die ivoren toren. We laten ons toch niet een rad voor ogen draaien door de leugen van de verzachting? Het is de regering van dit land, het is de natiestaten van het Fort Europa om één ding alleen te doen: het behoud van de 'eigen' identiteit, de controle over de bevolkingsamenstelling, de groei van de 'eigen' economie, de welvaart van 'ons' land: koste wat het kost.
De middelen daartoe kunnen opzichtig of discreet zijn, maar zijn altijd even wreed. Dat is mensenwerk en daar zijn mensen op aan te spreken. Mensen, die de ketenen vormen, zij zullen de hamerslagen die de ketenen stuk slaan ervaren. Tot de deportatiemachine stukgeslagen is, schakel voor schakel, rader voor rader! Tot ook de onzichtbare ketenen zijn gebroken.

Paraguay de vrees voorbij

De besmettelijkheid van opstandigheid dezer dagen. Niemand zal het over de Latijnsamerikaanse Lente hebben, al was het om te beginnen maar omdat het er nu winter is. Afgezien daarvan, dit nieuws is geen leuk speeltje meer voor regime-ideologen.
Een jaar na de staatsgreep in Paraguay durven duizenden te demonstreren tegen het regime dat niets beters weet te bedenken dan bezuinigen (daarvoor pleeg je tegenwoordig staatsgrepen).
Het uitgangspunt is ook hier, net als in Brazilië, de verhoging van de prijs van openbaar vervoer dat ook zo nodig geprivatiseerd moet worden. Maar men is de vrees voorbij.

Net als in Turkije en Brazilië wordt er veel met nationale vlaggen gezwaaid, die in Nederlandse ogen al heel vreemd aandoen.
Maar het omcirkelde aatje is toch ook gesignaleerd.

The Left Reverend has left us

(Eu)Gene McDaniels, 29 juli 2011.


A hundred pounds of clay


A little bit of soap


The parasite (for Buffy)

Twee nummers geschreven respectievelijk geproduceerd door de Reverend. Compared to what, heb ik laatst - toevallig - in het zonnetje gezet.


Reverend Lee, Roberta Flack - de plaatopname een eenzaam hoogtepunt in een bleek muzikaal jaar, 1971.


Keep your eye on the sparrow, Merry Clayton

Voordat ik door de buitendeur stap...

Het partijtje platen dat ik in Californië gekocht heb had ik nog niet eens uitgepakt, bij gebreke aan werkzame platenspeler, o schande. YT biedt mij de mogelijkheid een enkel nummer te beluisteren.

Run, run, run, Sly & the Family Stone


I'm a woman, Jim Kweskin Jug Band (Maria Muldaur)
"Is dit niet zeldzaam? Het is zo goedkoop!" vroeg ik de handelaar. "Wat heb ik aan een zeldzame plaat waar ik mee blijf zitten omdat hij te duur is?" was het antwoord. Hij had de Markteconomie nog niet helemaal begrepen geloof ik... Of juist te goed.


Tears fall, Baby Washington


Love you so, Paul Revere and the Raiders.
Vond het een curieus album, bekeek alleen de voorkant en nu blijk ik hun Memphis-soul-LP gevonden te hebben, met aanbevelingen van Rufus Thomas en Isaac Hayes. Nog bijzonderder dan ik dacht dus.


The things I've saved, Joe (& Eddie)
Adembenemend: na deze laatste plaatopname verongelukte de zanger bij een auto-ongeval.


Moments of softness, T-Bones
Later zouden ze alsnog een "echte" plaat maken, Don't pull your love, nou vooruit, ik heb er niet veel mee maar dan plaats ik hem even:



Bij het zoeken naar nummers van de gevonden LP van Gene McDaniels (niets van op YT) kom ik er achter dat de Left Reverend alweer bijna twee jaar niet meer onder de levenden toeft. Juli 2011 had ik misschien te veel aan mijn hoofd om het op te merken. Hierover seffens een aparte post.

De giraf en de klasseoorlog

De historie van steden in Noord-Amerika gaat niet terug tot de tijd waarin de opkomst van de stad samengaat met de vorming van de klasse die bourgeoisie heet. De machtigen in de VS hebben principieel niets met steden: hun ideologische bagage wordt gevormd door een verbeeld platteland, waar Fatsoen en Ouderwetse Degelijkheid vooropstaan, geen stadse fratsen. De aanval op wat een stad een stad maakt gebeurt er dan ook veel openlijker en harder dan in Europa, waar de heersende klasse in navolging van het grote voorbeeld aan de overkant van de oceaan de stedelijkheid ook de oorlog heeft verklaard.

De stedelijkheid en het proletariaat, die nog meer bij elkaar horen dan de bourgeoisie en de stad, en dat in de VS dan ook hardnekkig en ontkennend middle class wordt genoemd, alsof er nog mensen "onder" zijn. De bourgeoisie had, zeker in de Republiek, haar buitenverblijven waar men de benauwdheid van de stad juist kon ontvluchten. De klasseoorlog gaat ver, zeer ver. Het is moeilijk peilbaar waar de klasserancune van VVD-ers en hun PvdA-kaartdragende hulpjes vandaan komt. Wat betekent het opheffen van een bibliotheek of een orkest op een (overigens ook fictief) begrotingstekort van vele miljarden? Niets meer dan het gat dat achtergelaten wordt en het ongemak en gemis voor degenen die er werkten of gebruik maakten van de voorziening. En wie zich er druk over maakt moet concurreren met hulpbehoevende bejaarden die moeten "omdenken" over hun hulpbehoevendheid, want bejaardenzorg kan Nederland (en vast niet alleen Nederland) zich echt niet meer permitteren.

In Detroit, Michigan, is het sinds enkele jaren een attractie om de bezoekers van de dierentuin de giraffen te laten voeren. Je mag er vanuit dierenbevrijdingsstandpunt tegen zijn, een dierentuin is bij uitstek iets wat bij een stad hoort. Degenen die Detroit de oorlog hebben verklaard vinden het dan ook een erezaak om de giraffen te verpatsen - niet omdat dit het begrotingstekort helpt verkleinen maar omdat het de Detroitenaren zal leren dat een dergelijke attractie niet voor hen is.

De aanleiding tot de golf van opstandigheid in Turkije was het beoogde volbouwen van een van de laatste parken in İstanbul. In Turkije is nu ruim tien jaar de anti-grootstedelijkheid aan de macht, het al even denkbeeldige Nette Platteland en het kleine stadje waar vrouwen tenminste een sluier dragen en waar bier of zwaarder spul alleen in het geniep gedronken worden en waar Het Boek in ere wordt gehouden. Het kemalisme moge veel ontleend hebben aan de politieke ordening in de VS, de omfunctionering gaat ook al gelijk op met die in Noord-Amerika.
Waar gaat dit heen?

Ik kan momenteel eerlijk gezegd nog niet eens hopen, laat staan verwachten, dat het idee van de radencommunisten en de meeste anarchisten over de vormgeving van de Omwenteling ook echt uitkomt: in 1905 heetten de besluitvormende vergaderingen raden, naar het Russische совет [sawjèt] dat ook saamhorigheid en harmonie impliceert. De democratie die op straat ontstaat. Nu Algemene Vergadering genoemd.
Zien we het voor onze ogen gebeuren, in Brazilië en Turkije bijvoorbeeld?
Ik durf nauwelijks te kijken... De stad slaat terug - en dan?

Slim Whitman

Hij was misschien de laatste in de traditie van hillbilly/countrymuziek die het jodelen beoefende en tot grote hoogten bracht. Volgens een collega heeft hij de langstaangehouden zangnoot op de plaat op zijn naam staan - de plaat waarop het desbetreffennde nummer staat heb ik (nog steeds / niet meer) bij de hand. De zoekmachine levert geen bijbehorende titel.

Het nummer dat de wereld gered heeft. De liefste had de film Mars attacks!o gezien en wist niet dat het een parodie beoogde te zijn. Zij vertelde dat marsmannetjes explodeerden bij dit nummer.
Indian love call


Cattle call


North wind

Pilaarheilige zijn als actievorm

... hoewel, actievorm?
Stil staan en voor zich uitkijken, Eren Gündüz, de "staande man", duran adam, heeft (massaal) demonstreren een nieuwe dimensie gegeven.
Bulgarije, Bosnië-Hercegovina, Brazilië, de opstand waart overal rond - en in Turkije staat men stil. Een demonstratievorm waar de grofste tegenstander - en dat is het regime van Erdoğan - moeilijk raad mee zal weten.

Een vervolging die men eenvoudigweg ontkent of negeert

Uit Kemal Rijken's Roma kan ik niet helemaal opmaken of de schrijver nu op de hand is van degenen die hij beschrijft.
Hij zal dit zelf wel "professioneel" vinden, geen partij kiezen, "objectief" zijn. Alleen het slotwoord en het omslag vermelden engagement: "Behalve de Joden is geen enkel volk zo vaak vervolgd als Sinti en Roma". In Europa, moet daar bij gevoegd worden, lijkt mij.

Maar "objectiviteit" bestaat niet, niet in geschiedschrijving, niet in journalistiek, die hier vaak dicht bij komt. Veel van wat Rijken vermeldt kan hij niet als ooggetuige hebben meegemaakt en is dus een documentaire reconstructie - zeker als het gaat om "wat er door iemand heengaat" (dat is altijd verzinsel, ook als het gebaseerd is op het woord van de ander).

Hier een bijvoegsel dat wel op engagement lijkt te wijzen - want waarom zou je anders een boek schrijven over zigeuners in Nederland sinds pakweg 1945?
Abjecte politici als CDA-ster Sterk en D66-oprichter Gruijters vallen duidelijk genoeg door de mand als de racisten die zij zijn, zodra het over zigeuners gaat. Van Gruijters was het nog niet bekend, van Sterk wordt het geaccepteerd, omdat racistische praatjes de norm zijn geworden in de Nederlandse politiek.

Het verhaal houdt op waar het eigenlijk spannend begint te worden: zijn de al dan niet gedomesticeerde nomaden nu eindelijk in staat zonder tegenwerking van bovenaf voor zichzelf op te komen, in het Nederland van 2013? En wel gezamenlijk? De tijden zijn er niet naar.

Bidden bij de charge

Opmerkelijk beeld uit Turkije, plaats niet nader vermeld maar hoogstwaarschijnlijk İstanbul.

Lentebeeld 2013 - 9

Toen ik met nogal grote regelmaat in Nijmegen kwam - ik weet het nog goed, het was ergens in de vorige eeuw - ben ik nooit in de Benedenstad geweest. Er werd gesloopt en gebouwd, het was er akelig, tussen de regels door begrijp ik dat het deels de joodse wijk is geweest. En de grootouders van Karl Marx hebben er gewoond, in de Grotestraat. Gedenkwaardig.


Op een muur in de Benedenstad: muurpeper die zijn naam waarmaakt. Zo zie ik het zelden.


Deze decoratieve muursierder is waarschijnlijk ontsnapt uit de belendende tuin.

[geïdentificeerd als kruipklokje, inmiddels]

Nog steeds aan het proberen een liefdeslied te schrijven

Une belle histoire, Michel Fugain


Heart of the universe, Chris Rainbow & Ton Scherpenzeel


Kayleigh, Marillion

Theologisch populisme

"Ik houd van Jezus en van Ajax".
Het eerste zou ik ook als oninteressant terzijde schuiven. Jezus komt niet op de thee om schoudermeppend van "hee ouwe reus" te vertellen dat niet alleen iedereen maar jij speciaal gered bent doordat Hij gekruisigd is.
En Ajax maakt je street credible. Je kunt niet met hockey, tennis of polo aankomen, of met helemaal niets omdat je misschien een kamergeleerde bent. Het moet wel bij Ome Kees en Tante Mien passen. Die houden van Ajax. Als ze er niet van houden hebben ze pech.
Tenslotte houd jij eigenlijk ook niet van Ajax.
Doorbijten.
(Jantje Smit of een of andere hardrockgroep doen het ook lekker. U kunt het formulier zelf verder invullen. Het biootje komt op twitter).

Een klooster in de Bijlmer

Een initiatief dat ik wel wil aanbevelen:

PERSBERICHT

Twee Amsterdamse kerken starten midden in de Bijlmer een klooster. Een plek om op adem te komen, tijdelijk onderdak te vinden of deel te nemen aan de gebeden.

Initiatiefnemer Johannes van den Akker zoekt christenen die een eigen woning willen kopen in het klooster. ‘Er zijn kerken voldoende in Amsterdam-Zuidoost, maar er is nog volop ruimte voor christenen die hun geloof handen en voeten willen geven. Wie mee wil doen, kan zich bij ons melden.’

Het klooster vormt het hart van een geloofsgemeenschap die zich inzet voor de mensen in de buurt. De gemeenschap strijkt neer in de klassieke Bijlmerflat ‘Kleiburg’. ‘We kopen een aantal woningen op een galerij. De flat leent zich uitstekend voor een initiatief als deze.’

Het klooster biedt straks de mogelijkheid voor tijdelijke opvang van mensen in nood en een buurtkamer voor andere flatbewoners. “We willen een gastvrije plek zijn en mensen in de buurt helpen waar het kan. Van klussen tot boodschappen doen, van sporten tot koffie drinken. Of gewoon een luisterend oor bieden.”

Het Kleiklooster wil leren van de eeuwenoude kloostertraditie, die in het teken van diaconaat, de christelijke dienstbaarheid, staat. “We leven niet als teruggetrokken monniken, maar met de voeten in de klei”, aldus Van den Akker.

Leden uit twee verschillende kerken in Amsterdam-Oost staan aan de basis van het project. Het gaat om de Oosterparkkerk en Stroom Amsterdam. Voorganger Martijn Horsman van Stroom is enthousiast over het initiatief. Het is fantastisch om te zien hoe mensen uit zichzelf het initiatief nemen om vanuit Stroom in hun eigen buurt, op een heel eigen manier, vorm te geven aan kerk-zijn. We delen dezelfde waarden, maar Zuidoost vraagt om een eigen aanpak en die krijgt het met dit klooster.”
Geïnteresseerden kunnen zich hier melden. Op de website vind je ook meer informatie over de locatie, kosten en achtergronden.

Mijn kanttekeningen:
- "Christenen gezocht". Ik geloof niet dat ik iets heel nieuws zeg voor vaste lezers v/m als ik stel dat christen geen identiteit is maar ten hoogste een streven. Dat dit streven blijkt uit klussen en koffie drinken en "mensen helpen" geeft mij het gevoel dat de gezochten zich toch wel uitverkoren en verheven voelen en "nu maar eens iets gaan doen" voor hun medemens.

- Ik mis de profetische bedoeling. Ben wellicht te zeer geraakt door de Catholic Worker, waar ik net opnieuw vertoefd heb, ben misschien eerder katholiek dan gereformeerd (vrijgemaakt), hoewel ik van geen van beide denominaties ben.

- De suggestie dat contemplatie of monnikendom "teruggetrokkenheid" impliceert die niet met klussen en koffiedrinken samengaat slaat de plank ten aanzien van het kloosterbestaan ernstig mis.

Er is samenhang tussen deze drie punten.

Een opstand die naar de toekomst verwijst

Ali'yi Gördüm Ali'yi, Zeki Müren

De derde brug over de Bosporus die het "neoliberaal-islamistische" regiem van Turkije plant, waarvoor 2,5 miljoen bomen moeten wijken, is genoemd naar Yavuz Sultan Selim, de slachter van de kızılbaş-Alevieten in de zestiende eeuw. Een provocatie van een partij die een comfortabele kiezersmeerderheid heeft en die verder aan democratie geen boodschap heeft.
Het idee om een van de laatste groene plaatsen in de "Venetiaans-Genuese" stad van İstanbul vol te bouwen met maar weer eens een winkelcentrum heeft de opstand losgemaakt, en op de achtergrond zoniet op de voorgrond speelt de onderdrukking subsidiair ontkenning van het bestaan van "minderheden" (die gezamenlijk wellicht de meerderheid vormen).
Maar de opstand in Turkije transcendeert de geschiedenis van ontkenning en repressie, waarschijnlijk reden om er hard tegen in te gaan voor het regime. Evenals in Griekenland, Spanje en de Verenigde Staten is er een duidelijk anarchistische ondergrond aan de spontane beweging (die evenwel ook weer niet uit de lucht komt vallen, alleen de aanleiding ontbrak).

Hoe verder? Net als in Egypte en Tunesië kan de beweging overgenomen en ingekleurd worden door bestaande partijen, zeker en juist als er grof staatsgeweld tegen ingezet wordt (waarmee de regering duidelijk dreigt).
Zoals eerder gezegd, het is nu tijd om te volgen wat er gebeurt, en reflectie is altijd goed maar laat ik in dit geval - jawel - Lenin eens aanhalen: het is belangrijker de revolutie mee te maken dan er over te schrijven.
Er kan snel al een ontknoping ten goede of ten kwade komen.

Bij de illustraties:
Fenomeen Zeki Müren toont zich aleviet...
En, evenals bij de andere stedelijke-ruimtebezettingen zijn in Turkije (in dit geval in het Gezipark) gemeenschappelijke voorzieningen ingericht: voedsel, medische zorg, een moskeetent (die met de grond gelijkgemaakt is door de politie) en een bibliotheek. De toekomst in het heden.

Knooppunt, begin

Taksim betekent knooppunt, het is ook de aanduiding van een lange introductie van een muziekstuk. Niet alleen de naam is symbolisch.
De menselijke keten tegen de politie die zeker zal toeslaan, İstanbul, 11 juni 2013.

Telex uit Turkije

Terwijl ik probeer het een en ander al schrijvend te ordenen over wat ik weet of meen te begrijpen over de opstand in Turkije kan ik vooral gebiologeerd volgen wat er gaande is.

Telex, bulletinboard, het werkt het snelst en de berichten in de verschillende talen lopen niet geheel gelijk - ik link naar de Engelse tekst, de keuze is aan u verder.

En het vlees is zelfs geen woord meer

Overconsumptie in beeld van Lasurconsommation op Vimeo.

Maar het is natuurlijk niet alleen zomaar overconsumptie.

Nachten en dagen in Californië

Onze gastheer in Berkeley was in Europa geweest als deelnemer aan de tournee van het Teatro Campesino van de United Farm Workers in Californië. Dat was 1969. Een repetitie, 2012


California nights, Lesley Gore
Het klonk een beetje als haar afscheidsnummer destijds en voor Europa was het dat ook.


California girls, Beachboys
Het intro belooft eigenlijk meer dan je krijgt...

Spookachtig Alcatraz

Spookachtig in een beetje nevel ligt er Alcatraz, het gevangeniseiland in de baai van San Francisco. Valt de afstand naar het vasteland te zwemmen? Als je geluk hebt...
Verbonden aan de Catholic Worker in Las Vegas is de laatste bewaker van het eiland, die er verbleef toen de gevangenis was opgeheven. Wonderlijke taak. Ik vroeg hem of het er spookte. "Ik denk van wel." Hij verdiepte zich er liever niet in.

Joods stadstuinieren in Berkeley

Een straat om de hoek in Berkeley, Californië. Pas de site legt uit wat er aan de hand is op dit verloren stukje stadsland met een bord waarop twee davidssterren.

Een vrouw aan het hek een eindje verderop kijkt ook door de ruitjes en lacht ons vriendelijk toe. Dit is San Francisco (Groot-S.F.) genoeg voor mij.
De straat heeft bijna alleen ecowinkeltjes en een heel behoorlijke academische boekhandel die wonderlijk genoeg geen van de boeken die ik al bij een grote winkel in Fresno had gekocht (Chomsky, Graeber, toch ook maar de nieuwste Žižek..) in voorraad heeft zodat ik mij daarover niet een beetje schuldig hoef te voelen.
Gastheer klaagt wel over de gentrificatie van de buurt. Ik begrijp het wel, maar hij heeft toch ook liever microbrouwersbier en werkt zelf bij een "alternatieve" boekhandel. Zo steekt de stedelijke wereld in elkaar tegenwoordig.

Let's go to San Francisco

Diepe bewondering voor de Belangrijke Ander, die in tegenstelling tot mij een rijbewijs heeft gehaald en ons naar de agglomeratie San Francisco heeft gereden vanuit de zinderende vlakte in Centraal-Californië.
Ik vind de snelweg een voortdurende uitnodiging aan de dood, en dat is hij ook, voor de talloze onidentificeerbare ongewervelden die als een vlekje op een ruit of elders op het voertuig achterblijven. Of de gewervelden (en ook nog ongewervelde dieren) die een botsing met een ding dat zich aan 110 km per uur door hun ruimte beweegt niet overleven. En dan de medeweggebuik(st)ers - het is een betrekkelijk geluk verder dat in de VS iedereen achter een stuur boven vier wielen zit en dat het geen zin heeft net te doen alsof je daar een Echte Kerel voor moet zijn, zoals in Europa -, het wisselen van baan zonder dit adequaat aan te kondigen, de vrachtwagens die zich niet aan de regel houden dat ze in de langzamenbaan moeten rijden, het monotone suizen van allerlei mechaniek in de zon waardoor je in slaap zou kunnen raken. Ik rijd mee op de dodemansplek en verwerk de omgeving ook geheel anders dan als ik echte passagier zou zijn geweest. We kennen onze bundel en we zingen heel wat af om wakker te blijven.

San Francisco doet mediterraan aan en is alleen daardoor "anders". De rest van Californië zou tweedehands-mediterraan kunnen zijn als er niet als derde laag de dwingende aanwezigheid van Engelstaligen over de tweede van Mexicanen zou zijn gekomen, Mexicanen die nauwelijks beter zoniet slechter worden behandeld dan de nog-meer-oorspronkelijken.

Ik heb vanaf het begin een gruwelijke hekel gehad aan dat lied over die bloemen in het haar, kreeg nog niet heel lang geleden er een probleem mee toen een Deskundige meende dat de mij dierbare Julie Felix het nummer voor het eerst op de plaat had gezet, maar ja, ik ben ook geen tiener meer die heel zeker weet dat de Liefde hem wel voorbij zou gaan, laat staan een soort alomvattende abstracte voor iedereen geldige eh - Liefde. Dat in een stad genoemd naar Franciscus.

Onze gastheer rijdt ons in zijn vrachtwagen door de agglomeratie langs de waterkant (pantoffelparade, flaneren, iets wat ik on-vs-amerikaans vind), de Golden Gate Bridge en andere bezienswaardigheden, inclusief Haight Ashbury waarvan ik moet vragen: "Waar kan ik die naam van herkennen?", antwoord: "Daar moest je die bloemetjes in je haar hebben". Gastheer is in de late jaren zestig vastgelopen met zijn studie die niet voortkwam door zijn activisme - ik ken dat, ben nog veel vaster gelopen - argh, wat heb ik geschreven vers terug met een jetlag van Amsterdam tot Fresno - maar heb het toch afgemaakt, en ach...

Later meer, misschien zelfs met Echte Lichtbeelden, u kunt hier terecht bij het een en ander van A. Ego.
En dan nu de Ivy League in hun gedaante van Flowerpotmen...

Albert Ledder

Uit de papieren AS verneem ik met enige schrik dat Albert Ledder is overleden, 4 december jongstleden. Hij was het "opperhoofd" zoals hier genoemd.
In De AS wordt hij uitgeluid door Jan Bervoets, die duidelijk niet op de hoogte is van de situatie in de Amsterdamse Nieuwmartkbuurt van 1975 - misschien verwart hij Café Het Hoekje Om met Roodmerk. Dit laatste, waarnaar mijn serie Dubbele Boterham verwijst, was eigendom van "de beweging" in de ruimste zin, en toen deze wat verlopen was is het pand verkwanseld door een toevallig bestuurslid van de Stichting Pandbeheer waarin het eigendom was ondergebracht. We schrijven dan "jaren tachtig".

Albert Ledder was organisator, en heeft als zodanig de (afdeling Amsterdam van de) Federatie van Vrije Socialisten van de grond gekregen, maar hoe bestendig was die? Jan Bervoets vermeldt het organiseren terecht, maar ik zou huichelen als ik nu even buiten beschouwing liet dat hij een ouwehoer was die werkelijk van geen grens of ophouden wist. Een van de ergerlijkste nog tamelijk recente uitingen was een 48-kantjes lang weerwoord tegen mij, waarvan niemand wist waarover het ging of waartegen het gericht was, waarin hij schreef dat ik mij "mysticus" noem, en daar had hij als wiskundige "natuurlijk" geen boodschap aan.
Tja. Ik schrijf regelmatig over mystiek, ik noem mij geen mysticus. En Ledder was geen wiskundige. Verder klopt het natuurlijk.

Geloof het niet op mijn woord, lees het zelf, een van de weinige sporen op het web.

Niettemin is het onrechtvaardig dat hij er niet meer is.

IND-directeur Rob van Lint: "Het gaat om de cijfers"

Joke Kaviaar in gesprek met Rob van Lint op dinsdag 4 juni 2012
Volgens IND directeur Rob van Lint zijn cijfers datgene wat telt bij de IND. Hij presenteerde onlangs het jaarverslag van de IND over 2012. Uit waardering voor zijn werk kreeg zijn woning een nieuw likje verf. Rob van Lint vertelt.



"Wij drukken alles uit in cijfers. Aantallen asielaanvragen. Aantallen afwijzingen. Bij voorkeur benadrukken we het aantal toewijzingen van asielaanvragen. Op die manier wordt een positief beeld geschetst van de IND."

Hoe was dat in het jaar 2012?

"Wel, sommige mensen zeggen altijd dat het glas half leeg is. Wij bij de IND vinden dat een veel te negatieve benadering. Bij ons is het glas altijd half vol. Maar liefst 40 procent van de asielaanvragen werd gehonoreerd in 2012 en daar ben ik apetrots op!"

Kunt u zeggen waarom die andere 60 procent géén asielaanvraag toegewezen kreeg?

"Dat vind ik nu zo'n linkse vraag! Maar vooruit, ik zal hem beantwoorden. We moeten streng zijn, ziet u. De wet bepaalt dat als wij het verhaal van een asielaanvrager niet geloven, wij deze af mogen wijzen. En wij zijn niet zo goedgelovig, sterker nog: het uitgangspunt moet altijd zijn dat de aanvrager liegt, totdat het tegendeel bewezen is. Dit is een heel belangrijk principe waar wij onze mensen strak aan houden."

Maar dat is toch omgekeerde bewijslast? Vind u dat niet vreemd?

"Verschil moet er zijn. We hebben het hier niet over strafrechtelijke procedures. Mensen hebben niks strafbaars gedaan en dus kunnen ze ook niet onschuldig zijn tot hun schuld is bewezen. Zulke principes gelden niet voor vreemdelingen. Mensen komen in grote aantallen naar dit land en dan hebben ze heel wat uit te leggen."

Grote aantallen? Volgens uw jaarverslag over 2012 werden in totaal 13.650 asielaanvragen ingediend, een daling van bijna 7 procent ten opzichte van 2011.

"Dat zijn er nog altijd veel te veel. Maar gelukkig zien we een daling, ja. Dat hebben we te danken aan het stringente terugkeerbeleid. U moet dan denken aan het sluiten van noodopvang, op straat rondzwervende illegalen die overlast veroorzaken die tegenwoordig eenvoudig beboet kunnen worden middels het inreisverbod, de langdurige detentieperioden... en ik kan u verzekeren, die detentiecentra zijn geen hotels. Kortom, we doen er alles aan het de uitgeprocedeerden zo moeilijk mogelijk te maken. Zijn ze eenmaal uitgeprocedeerd, en uit dit land verwijderd, dan nemen ze de verhalen over verschrikkingen in Nederland mee naar huis. Het is een gouden formule! We verwachten de komende jaren een verdere daling van het aantal asielaanvragen."

Deze daling verklaart wellicht ook de procentuele stijging van het aantal toewijzingen?

"Allicht. En hierdoor blijven alleen de kansrijken over, en dat is precies de bedoeling. We hebben een nieuw modern migratiebeleid per 1 juni. Dit houdt in dat we alleen de mensen hier willen hebben die ons wat te bieden hebben: een opleiding, kennis, een gunstige financiële positie. Het migratiebeleid staat ten dienste van onze economie. Wie hier alleen maar komt om te eten te krijgen, heeft hier niets te zoeken. Reden te meer om de illegaliteit strafbaar te stellen."

Dus u bent voor de strafbaarstelling?

"Dat is wel zo duidelijk voor die mensen. Ze moeten begrijpen dat ze hier niet welkom zijn. U moet niet uit het oog verliezen dat het gelukzoekers zijn."

Heeft niet ieder mens recht op net zoveel geluk als u en ik?

"We kunnen nu eenmaal niet iedereen gelukkig laten zijn. De zwakkeren in de samenleving zullen toch nooit wat bereiken. Daar veranderen we niks aan."

Er zijn ook mensen die zeggen: ik heb politiek asiel aangevraagd maar ik krijg het toch niet.

"Kijk, als mensen hun papieren niet in orde hebben, en dat komt heel vaak voor, dan kunnen zij hun verhaal niet onderbouwen. Dus: vals paspoort? Afwijzen. Geen geboortebewijzen, bewijzen van vervolging of marteling? Afwijzen. Je kunt toch niet zomaar weggaan en alles achterlaten? Ieder weldenkend mens begrijpt toch dat het in deze wereld draait om documentatie? We moeten toch weten waar mensen vandaan komen om hen uit te kunnen zetten?"

Uitzetten? Ik dacht dat het ging om het beoordelen van de asielaanvraag?

"U ziet dat verkeerd. Om de aanvraag te beoordelen moeten we weten of meneer zus of zo inderdaad uit bijvoorbeeld Somalië komt. Heeft hij geen papieren, dan wordt hij afgewezen. Maar dan moeten we nog steeds beoordelen waar deze meneer vandaan komt, maar dan om hem uit te zetten."

Maar als u ten behoeve van uitzetting dan het bewijs in handen krijgt waarmee de man asiel had kunnen krijgen, wat dan?

"Dan is het te laat. Uitgeprocedeerd is uitgeprocedeerd. En als meneer dan niet meewerkt, tja, dan belandt hij telkens weer in detentie en op straat enzovoorts. Net zo lang tot we de zaak rond hebben. Gelukkig werken sommige ambassades mee met de Dienst Terugkeer en Vertrek om hen elders onder te brengen."

Bedoelt u in een ander Europees land?

"Nee, dan gaat het doorgaans om een naburig land dat de mensen wel wil opnemen. Nigeria is bijvoorbeeld bijzonder inschikkelijk. Het maakt voor Nederland niet zoveel uit. Maar terug naar al die 40 procent die wèl in Nederland mag blijven...,"

Goed. Kunt u mij zeggen hoeveel van die verblijfsvergunningen tijdelijk zijn?

"Ik zie de relevantie niet."

Veel mensen krijgen een tijdelijke verblijfsvergunning. Ze bouwen hier dan een bestaan op, trouwen, krijgen kinderen.. en dan ineens wordt de vergunning ingetrokken. Gezinnen worden uit elkaar gerukt.

"Dat is toch logisch. Als het weer veilig is in hun land, moeten ze weg."

Maar telt u hen mee in die 40 procent?

"Allicht."

Maar dan kloppen die cijfers toch niet? En vind u dat niet inhumaan?


"Het zijn maar cijfers. Ze tonen de goede wil van Nederland. Wij respecteren de mensenrechten."

Volgens mij zijn het mensen. Anders zouden het cijferrechten zijn.

"Wij kunnen niet ingaan op individuele gevallen. Het beleid komt uit Den Haag. Wij voeren slechts uit en wij hebben quota te halen."

Net als de politie?

"U doelt op de prestatiecontracten? Kijk, het beleid moet sluitend zijn. Je kunt die mensen niet de illusie geven dat ze mogen blijven. De politie moet wel ingrijpen. Die rondzwervende illegalen gaan strafbare feiten plegen om aan eten te komen, die worden crimineel. En dus heeft de politie alle reden om hen te vervolgen."

U bedoelt om hen op te jagen? Maar is hun situatie niet het gevolg van het beleid? Mensen kiezen er niet voor om op straat te leven en een brood te stelen, bijvoorbeeld.

"Deze mensen kiezen ervoor om naar dit land te komen. Ze dienen er ook voor te zorgen dat ze weer vertrekken. Het klinkt misschien hard, maar het is vertrekken of verrekken. Dat is nu eenmaal zo afgesproken in de wet."

Velen kunnen niet weg.

"Dat is niet ons probleem. De IND heeft zorgvuldige procedures. Daarna is het aan hen.”

U voelt zich niet schuldig als mensen zichzelf na uw afwijzing in brand steken, of in detentiecentra in honger- of dorststaking gaan, of daar zelfmoord plegen? Of als ze omkomen in het land waarheen ze gedeporteerd zijn.

"Gedeporteerd? Dat woord wil ik niet horen. Mensen worden netjes verwijderd, desnoods met wat dwang indien nodig. Wat die mensen zichzelf aandoen, is hun keuze. Wij doen alleen maar ons werk en dat doen wij naar behoren. Uw vragen bevallen mij niet."

Ik vraag het u, omdat u zelf zegt dat u in uw persoonlijke levenssfeer wordt aangetast en dat u zich bedreigd voelt. Ik vraag me af of u zich in de situatie van de mensen die u in cijfers uitdrukt, kunt inleven?

"Ik heb er slapeloze nachten van, mevrouw!"

Ja, maakt u zich zorgen over die mensen?

"Nee, ik bedoel die verf. Die leuze op de muur... IND = MOORD. Dat is gewoon terreur, laten we het dáár eens over hebben!"

Ik dacht even dat u wakker lag van mensen die mishandeld worden, gemarteld, medische zorg onthouden, in isoleercellen gegooid, geboeid en gekneveld in vliegtuigen worden gehesen. Volgens mij gebruikt u de definitie van terreur verkeerd.

"Allemaal zaken waarvoor de IND niet verantwoordelijk is."

Maar is het niet zo, in de strafwet, dat als u kon weten dat uw beslissing de dood van iemand tot gevolg zal hebben, dat u daarvoor dan verantwoordelijk bent? Als ik dat zou doen, zou ik vervolgd worden wegens moord, minstens wegens dood door schuld. Voorwaardelijk opzet heet dat.


"Dat gaat hier niet op, u draait de zaken om. Voor ons gelden die wetten niet, want wij voeren juist de wet uit. Wij bedreigen niemand. Wij jagen niemand de dood in. Wij zijn het zelf die bedreigd worden. Meneer Teeven en ik, wij hebben persoonsbeveiliging nodig."

U kunt die tenminste krijgen. De enige beveiliging die een vluchteling krijgt is een cel, een camera, boeien, en een bewaker. En dat is niet om zijn leven te beschermen, integendeel.

"Volgens mij zijn we uitgepraat. Ik dacht dat we het zouden hebben over het jaarverslag van de IND, over onze mooie cijfers, het werk dat wij doen."

Ik denk het ook, dat we uitgepraat zijn. Overigens vind ik dat ze het mooi gedaan hebben, met die verf. Het symboliseert het bloed dat u aan uw handen heeft. Mee eens?

Rob van Lint weigerde verder commentaar.

Het oerraadsel van de kringen en pijlen op het water

Het is een fascinerend gezicht: de patronen die de wind maakt in een in principe stilstaande diepe poel als een zwembad. Er zijn cirkelvormige wervelingen als hozen, soms ontstaan zij zelfs onder de oppervlakte, komen boven, splitsen in verscheidene cirkels, maken een soort rondedansje en lossen in het niets op. Net als de patronen die voortwaaiende boombladeren maken, of groepjes bladeren. In de winterdagen zag ik verscheidene muizen over een bospad lopen, alleen waren het schichtig voortkruipende blaaadjes, soms terugtrekkend bij hun oversteek en dan plotseling snel in de berm duikend en zich voegend bij andere bladerhopen.

Het is een van de oerraadselen van de natuur die mensen waarnemen en die geen verklaring zullen krijgen omdat het bewegen te grillig is - onvoorspelbaar, ondanks de terugkerende patronen.

Het opmerklijkste windspel dat ik heb kunnen waarnemen is wat ik de vispijl noem: een pijlpuntachtige, breed uitlopende hoek, een mogelijke driehoek zonder basis, die in open water de indruk zou wekken dat het patroon gemaakt wordt door een vis die vlak bij de oppervlakte voortzwemt. Alleen is hier geen vis, slechts de wind die zijn grillige zin doet. Misschien zijn die pijlen in open water waarin vissen te verwachten zijn ook een spel van de wind.

De kameraden van Atalanta hebben een boek geschreven Hoe komen kringen in het water? - aardige filosofie. Ik kan mij niet herinneren het gelezen te hebben maar zo wel dan weet ik dat de vraag in de titel niet beantwoord wordt.

Oorsprong van het Druzische volk en zijn geloof

In het verwrongen verhaal dat de rijksmedia over Syrië leveren komen de Druzen al helemaal niet voor. Dat zij in verdrukking leven lijkt duidelijk. De oorspronkelijke opstand van voorjaar 2011 begon in Daraa op de Djebel Doeroez, de Druzenberg, die onder het Baathregiem heel origineel tot Djebel al-Arab is herdoopt, Arabierenberg. Maar van die oorspronkelijke opstand is niets meer over, ik geloof de verhalen uit de hoek van Cliffite-trotskisten en de hun aanverwante anarchisten al evenmin als die van de rijksmedia.

Het verdeel- en heersverhaal van Israel gaat ook over Druzen. Zij dienen in het Israelische leger en zijn daarmee de enige (nazaten van de) oorspronkelijke Palestijnse bevolking die dit merkwaardige voorrecht beschoren is.
Is het Druzische geloof heterodox islamitisch? Het is in ieder geval zeer esoterisch. Volgens Philip K. Hitti zitten er zoveel niet-islamitische elementen in dat het maar de vraag is. Er is een sebastianismo ten aanzien van de verdwenen imam al-Hakim, die als goddelijk aangemerkt wordt naast de stichter van het geloof, Hamzah, die evenwel wellicht zelf de verdwijning van al-Hakim heeft georganiseerd. Niet alleen (elementen van) het geloof komt uit het oosten, etnisch gezien zouden de Druzen ook een Perzische volksplanting in het Ottomaanse Rijk kunnen zijn. Opmerkelijk vind ik hun gedachte van wat Hitti metempsychose noemt, beter bekend als reïncarnatie. Het aantal zielen vermeerdert niet.

Als ik de kaft van het boek van Hitti, The origins of the Druze People and Religion, zoek blijkt het hele boek online te staan. Dit ontslaat mij van de taak het nader samen te vatten...

Slimme gozers

Voor een verjaardag de ik gedenk vandaag


Moderne Romanzen, Peter Alexander


There ain't half been some clever bastards, Ian Dury and the Blockheads


Ni nanai, trio Hellénique, ergens onderweg in het filmpje aangeduid als "Hollands Glorie". Dat is de geest, potverdorie!

Ter verlossing van de maatschappij

Even vertoef ik in de nieuwsluwe zone - hier wordt het nieuws "gemaakt", niet verspreid - en om te illustreren hoe stabiel de heersende orde wereldwijd is, is er dan onrust waar ik het ook niet verwachtte. İstanbul en andere Turkse steden waar velen niets op hebben met een regime van marktconforme keuterboertjes. Zo interpreteer ik het maar even. Marianne [Ceyda Sungur] heeft u elders al gezien maar voor de verzameling:

Sombere gedachten vanuit de armoewinkels

"Is je lichaam wel zomerklaar?" Drie a tergo gefotografeerde dames in bikini moeten de vraag illustreren. JIJ kunt wel zomerklaar zijn, maar is je lichaam het wel? De foto onderstreept wat de bedoeling is: je moet bekeken kunnen worden, en goedgekeurd. John Berger's Ways of seeing schiet door mijn hoofd en zijn kritiek op de objectiverende blik op vrouwen, en neen, "de" emancipatie is echt niet zo ver voortgeschreden dat "we" daar wel over heen zijn, ook al willen PvdA-ministers met een gouden lepeltje in de mond geboren dat graag wel beweren. De filosofische of theologische kwestie van het niet a priori vaststaande verschil tussen jou en je lichaam is met een enkele reclamekreet opzijgeschoven.

Ook een onvergetelijke opmerking in de Telegraaf van tientallen jaren her komt mij te binnen, van bij de introductie van de hotpants, een modeverschijnsel dat destijds komeetachtig kort duurde. "Als de Dames Dik van Dij hier maar niet aan gaan beginnen". De Tweede Golf was net opgekomen. U bent er om bekeken en gekeurd te worden. "We" zijn niet veel verder.

De Armoedezaak heeft voor heren uitsluitend joggingbroeken, ook bekend als campingsmoking. Dat zal mij leren om na een discussie over gepaste kleding na de alledaagse ramp van Bangladesj toch naar "iets voor de zomer" te speuren. Maar "we" weten ook dat na enige weken ontsteltenis en het verhaal van De Overlevende het verdere verhaal weer wordt weggepoetst. De 1025 doden zijn de verantwoordelijkheid voor Onverantwoorde Ondernemers, en dat zijn altijd Bengalezen. De Merken zullen een Protocol ondertekenen dat zij Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen en alles blijft gaan zoals het gaat want Er Is Geen Alternatief.

De Goedkope Winkel leert mij ook dat je zilvervisjes in een val moet lokken. Zijn die lastig? In het insectenalbum waarmee ik opgegroeid ben heetten ze nog suikergasten, maar ik heb ze nooit aangetroffen in een suikerpot. Alles wat meer dan twee pootjes heeft is lastig en vies en verdient uitgeroeid te worden. Misschien heel wat tweepoters ook nog wel maar dat zegt men dan niet zo hardop.

De oudst levende tiener in gevangenschap

Weer eens een rondje themetunes...

Groovin' high, Don Jacoby & the College All Stars Tijdens het eerste jaar van Keith Skues op Caroline


Revenge, Ray McVay Sound - TW op London voordat hij op Waltzing Matilda overstapte


The kid, Johnny and the Hurricanes - Mike Raven, the oldest living teenager in captivity, Radio Atlanta 1964, All systems go, 18.00-18.30
(oplettende lezertjes hebben bemerkt dat ik zijn zelfkwalificatie heb gekaapt voor mijn biootje in Religious anarchism)


All systems go vertaald als "Alle remmen los"? In ieder geval had Veronica een tijdje een lateavondprogramma onder die titel. De herkenningsmelodie: Saturday night beat, Ted Heath Orchestra