Slungelachtigheid en intense haat jegens het leven

In een Nederlandse plaats waar jongeren vrijwel per definitie blond en "autochtoon" zijn valt het op in de lentetijd. De mannelijke jongeren dossen zich uit als slungel. Het belangrijkste slungelkenmerk is hier de lange broek die te kort is, of omgekeerd (maar het eerste komt dichter bij een beschrijving), de broek heeft kleurtjes, desnoods bloemetjes als motief. Liefst beweegt men zich in grotere gezelschappen, allen zijn gehuld in slungelbroek. Deze dracht dunkt mij overgenomen uit de Verenigde Staten, waar ik haar overigens nooit in deze mate heb kunnen observeren. De dracht wordt ook vooral uitgedragen op televisie, en de Nederlandse televisie - bij gebrek aan afstandsbediening kan ik het observeren af en toe - is één grote ideologische oefening in Liefde voor de Grote Zoon aan de Overkant, voorzover er geen reclame wordt uitgezonden.

Toch wil het mij voorkomen dat het hoofdkwartier van de marketing van het slungeldom het station is dat ooit voluit Music Television geheten zou moeten hebben, MTV dus. Met de teloorgang van de promotievideo voor de single, die zelf nauwelijks meer bestaat, is niet het station zachtjes jankend ten onder gegaan. Het is gespecialiseerd in het uitzenden van beelden van verveelde jongeren, die zich zelf een anderen, en daarmee de kijkers vervelen. Bijna het hoogtepunt van het uitdragen van verveling (en van het gebrek aan belangstelling voor de oorspronkelijke bedoeling van het station) was een advertentie "Als Elvis nog geleefd was hij nu wel zo'n beetje dood - wat is er op MTV?", wat jaren terug. Elvis Presley is van 1935 en kan dus nog wel even mee - afgezien van het niet onbelangrijke detail dat hij inderdaad dood is.

Het echte hoogtepunt van de diepste verveling die wordt uitgedragen voor de beoogde doelgroep is de animatieserie genoemd naar de twee helden Beavis en Butthead, voor de vele Nederlandse jongeren die niet bevatten wat deze namen uitdragen zal ik ze even transponeren tot Kudjens en Kontkop, waarmee de stemming voor het juiste niveau al is aangegeven. B&B kijken voornamelijk hinnikend en taalatomen uitend naar televisie, waarop het belangrijkste dat hun interesse kan wekken clips zijn - als er vrouwen in voorkomen is dit reden tot extra hinniken, komt er hardrock in voor dan gaan de heren luchtgitaar spelen. De volgende fase in ledige landerigheid lijkt mij een programma waarin Echte Levende Jongeren, waarvan de mannelijke exemplaren net als B&B gehuld in slungelbroek zijn, op de sofa naar B&B kijken. Waarschijnlijk is er wel al zo'n programma. Verveling tot in de vierde graad, post-post-postmodernisme.

B&B dienen uiteraard als garnering voor reclame en de ideologische boodschap van deze gehele propaganda is dus: het leven stelt niets voor en dit is het dan. Als ik nog leefde zou ik nu zo ongeveer dood zijn. Maar om commerciële redenen wordt de ouderdom inmiddels als ziekte gepresenteerd, dus dit soort jongheid is gezond.

Het is genotuleerd.