Elders in het voormalige Ottomaanse Rijk gebeurt het niet zomaar dat de wederzijdse nazaten "de katastrofe" samen herdenken. Niet de Grieks-Turkse, niet de Armeense, niet de Joegoslavische, niet de dagelijks nog plaatsvindende Koerdische, Iraakse, Syrische.
Het is niet veel, maar het is iets.
Ik durf niet eens te zeggen dat het een teken van hoop is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten