Habent sua fata - en dan zat het niet eens in een plastic vuilniszak. Pas zeven jaar nadat ik dit geschreven heb, heb ik alsnog Ruth Kinna's Anarchism - a beginner's guide (uit)gelezen. Het lot van een boek dat "onderop de stapel" terechtkomt.Blijkbaar is zeven jaar ook nu nog voor mij genoeg om het boek anders te ervaren dan toen ik het leerde kennen. Het is een inleiding, een politicologische ook zeker, maar zij is niet zwaar. En zoals het een inleiding betaamt wordt ook deze gekenmerkt door wat er niet in staat. Alleen al het veld van het christen-anarchisme, waar Ruth (wij kennen elkaar dus ik mag zo familiair doen) het bestaan van erkent en dat zij zeker niet in het voorbijgaan noemt, is zo rijk dat er vooral namen niet genoemd worden - eigenlijk alleen Tolstoj. Inmiddels is er de inleiding van Alexandre Christoyannopoulos en ook die wordt mede gekenmerkt door wat er niet in staat. Daar zijn het verkenningen voor.
Voorzover ik weet is er een tweede druk van de beginnersgids uit en de afgelopen jaren hebben zeker reden gegeven tot actualisering en aanpassing. Toen de gids verscheen was de andersglobalistische beweging nog sterk aan de orde. Deze is als het ware organisch overgegaan in de Occupy-beweging (het blijft een oxymoron) en het anarchisme - ook als het niet zo benoemd wordt - lijkt te bloeien als lang niet tevoren. Nu moeten toch zeker Chris Hedges, Arundhati Roy en David Graeber genoemd worden zoniet Ruth's eigen studenten Uri Gordon en Alex Christoyannopoulos.
Laat ik het dan bij de conclusie houden. "Het anarchisme" heeft de mensen als zodanig niets concreets te bieden. Om Gerard van den Berg nog eens aan te halen: "Wij zijn geen ziekenfondsie" (ook al noemde hij zich geen anarchist). Het zal altijd een belofte blijven, de horizon die per definitie wijkt - wat het samengaan met de kern van de evangeliën dan ook zo verrassend er bij doet passen.
Op naar de derde druk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten