Gelukkig of ongelukkig in de liefde

Once bitten, Annabel Lamb

De eigenlijke titel is Tous comptes faites... et presque, maar volgens mij is het de schriftelijke zwanezang van Stephane Hessel geweest. En nog geen jaar na het verschijnen van de vertaling onder de titel Geloven in het onwaarschijnlijke - terugblikken om vooruit te kijken is het verramsjt en lees ik het alsof het nieuw is, wat het ook nog is natuurlijk. De vertaling is een haastklus geweest, kom op zeg, wie uit het Frans vertaalt moet weten dat Damas in het Nederlands Damascus heet (en de bijbelse connotatie kennen, maar ja, daar zeg je zoiets) en dat Zjoekov het Rode Leger leidden in de Tweede Wereldoorlog, niet ene Joukov.

Wat denk ik er van? Wat is het nut van het bekennen van Je Eerste Schande Bij De Eerste Liefdesverklaring? Het schiet mij te binnen dat mijn eerste liefdesverklaring bijna onbewust en misschien wel ongewild er uitkwam, en dat het meisje tot wie zij gericht was mij wegstampte - herkent u wat ik daarmee bedoel? Doen meisjes dat nog wel eens? Het heeft geloof ik twintig jaar geduurd voordat ik het weer eens durfde zeggen. Bij iemand met wie het al een tijdje "aan" was, en eigenlijk naar aanleiding van een vraag van een derde: "Houden jullie van elkaar?" Wij antwoordden beiden ja.
Dat er ooit iemand verliefd op mij is geweest, wonderlijk evengoed. Vindt Hessel ook van zichzelf.
Maar wat is de zin van dit op te schrijven? Het nader-definitieve oordeel volgt nog.

Na de toepasselijke titel nog maar even verder met de zangeres met de prachtige voornaam.

Riders on the storm


So lucky in bed