"Herstel Mijn kerk"

Een paus uit Zuid-Amerika, en wel uit het op een na witste land van het continent, zal nu juist geen bevrijdingstheoloog zijn, gezien de richting die het Vaticaan in ieder geval sinds 1978 is opgegaan. Dan is de kans op collaboratie met een militair regime zeer groot. Het is weer eens iets anders dan de misbruikschandalen van de afgelopen zoveel jaren, al is misbruik ook volop met die regimes verbonden.

Maar omdat er vanuit Zuid-Amerika nu eenmaal geen derde weg is zegt collaboratie - in welke mate dan ook - niet zo veel over wat er te verwachten is van de nieuwe paus. De unieke keuze voor de naam Franciscus lijkt een uitspraak ten gunste van "de armen" - of het nu ontleend is aan Franciscus van Assisi is of aan de naar hem vernoemde Franciscus Xaverius, belangrijk missionaris namens de Jezuietenorde. Het kan verwijzen naar een streven naar eenvoud en naar vernieuwing. Het is niet het verleden dat zwaar telt maar de toekomst die de nieuwe Franciscus aan het instituut zou kunnen geven. Juist omdat er bij voorbaat al zoveel kritiek mogelijk is zal de nieuwe paus snel iets verrassends moeten laten merken. Ik denk dat er niet veel reden tot optimisme is, maar ik ben dan ook niet rooms; het geeft de afstand misschien wel iets meer te verwachten dan direct betrokkenen, en tegelijk om niet veel vertrouwen in de toekomst van de roomse kerk te hebben. Het kan, kortweg, allemaal alleen maar meevallen.

Simon Barrow van de christen-anarchistisch angehauchte denktank Ekklesia is naar mijn weten ook niet rooms en hij toont wel een onverwacht optimisme ten aanzien van Franciscus I.
Hij ontleent zelfs aan de mij tot nu toe onbekende betekenis van de naam Xaverius (blijkbaar een verbastering van Etxebarri, Nieuw Huis - ongeveer het enige Baskisch dat ik weet) een aanwijzing van mogelijke vernieuwing. Zonder hoop vaart niemand wel.