1. Een dystopie
Stel je een samenleving voor waarin driejarigen alvast worden beoordeeld op hun kansen op wat men "arbeidsmarkt" noemt.
Stel je een samenleving voor waarin een niet meer goed voort kunnende tachtiger die ziek te bed ligt als geval "waarbij we de behandeling staken" wordt gezien.
Stel je een samenleving voor waarin men studeert voor een hoog inkomen in plaats van om kennis te verwerven op zekere terreinen en liefst de grenzen van die kennis te verruimen.
Stel je een samenleving voor waarin men geneeskunde studeert omdat het goed voor je portemonnee is, vooral specialismen.
Stel je een samenleving voor waarin bejaarden, zieken, werklozen en armlastigen op ieder ogenblik een bonk op de deur moeten honoreren.
Dat is al een dystopie.
2. Dystopie Nederland
Het was in het jaar waarin Wim de Bie solo verder zou gaan op televisie. Hij was bij het Studium Generale over Utopieën aan de UvA. De nationale denker van niks die in Nederland op handen gedragen wordt kwam nog even uitleggen waarom utopieën zo gevaarlijk zijn. Gebruikelijke riedel over de Sowjet-Unie, het grootste land ter wereld, bepaald geen utopie.
Bij het vragenrondje vroeg ik waarom er geen aandacht was besteed aan de utopie van de Markteconomie, waarop de media dagelijks hameren dat zij zo goed voor ons is.
Ayn Rand, dacht de nationale denker van niks hardop. Goed idee. Aldus geschiedde. Tweederangs denker over tweederangs auteur met tweedehandsideeën.
Saskia, die het voor de utopie mocht opnemen, is niet meer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten