Van de Yanomami - hij noemt ze Yanomamö - herinner ik mij een beschrijving door Fokke Sierksma - mensen in stamverband die 's avonds gaan slapen aan de oever van de rivier in de hoop de volgende ochtend niet meer wakker te worden omdat hun wereld steeds meer geschonden wordt. Het klinkt niet zo gewelddadig als een zekere antropoloog hen wenst af te schilderen ("het woeste volk") en waarschijnlijk is het waarheidsgetrouwer.
Deze antropoloog mag controversieel heten omdat niet iedereen er gecharmeerd van is dat hij tot de academie van wetenschappen van de VS wordt toegelaten. Het is het gangbare koloniale verhaal van de superieure Europeaan die vrede komt brengen onder de wilden die elkaar uitmoorden. Het is tekenend dat in academische kringen hiervoor weer volop ruimte blijkt te zijn - la trahison des clercs ook nu. Tevens een als krachtig bedoeld pleidooi voor "de staat" terwijl elders in Academia deze toch als hinderpaal van de zo geliefde Markt wordt afgeschilderd. Een ideologische warwinkel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten