Betrapt... - Magische trui - Het was slechts een begin - portfolio 18

1. Betrapt...

Zojuist had ik het weer op straat, vaak komt het niet voor, daardoor trof het mij. Ik zag een paar onder hotpants uitkomende benen op mij aflopen, verblijdde mij in de aanblik, keek omhoog en zag - de rest van de persoon, met baby in zak op buik. Ze keek mij bestraffend aan.

Met alle goede bedoelingen als meedeiner op de Tweede Golf overkomt het mij vaker. Een akelige collega die er aan meegewerkt heeft dat ik ontslagen werd fietste naar mij toe in de vorm van een paar benen, toen keek ik op - zij lachte triomfantelijk.
Een andere ex-collega wier chef zij geweest was reageerde boos toen ik het vertelde. "Je kijkt maar naar de mijne, die zijn tenminste mooi."

2. Magische trui

Zij liet haar hand in de ruime mouw glijden en streelde de huid van mijn arm. "Ik vind het zo leuk van jou dat jij nog zo de idealen van de jaren zeventig uitstraalt." Voor ik het wist waren we in een heftige kus verwikkeld. Vanachter en om de bar stak een luid geloei op. Pas later vernam ik dat het café in de Spartacusgids voor de stad weliswaar als "gemengd" stond aangegeven, maar heterostelvorming werd hoorbaar niet gewaardeerd. Ik heb nog steeds geen spijt.

Idealen van de jaren zeventig? Ik zal u sterker vertellen, geliefde van dat weekeinde. Mijn moeder heeft de trui waaronder je mij benaderde gebreid in het magische jaar 1968. Haar magie is overbodig geworden, helaas.

3. Het was slechts een begin

Het is zo'n elementaire dreun dat je je niet kunt voorstellen dat hij niet allang bestond. Toch dateert hij pas van 1962, de groep The Routers, waarin Scott Engel die later nog heel gevoelig zou gaan zingen.
Let's go, de cheerleaders op de hoes suggereren dat het voor een speelveld is - misschien wel voor wat ze in de VS voor voetbal verslijten. Maar op de Franse velden werd het, via coverversies, ook gescandeerd. En zo kwam het op straat terecht in mei 1968, Ce n'est qu'un début, continuons le combat.
"Dit is het begin, wij gaan door met de strijd," werd dit in Nederland.

En met het ritme in gedachte wil ik vragen: dat begin, komt daar nog iets achter?



En met deze mooie en verbazend toepasselijke titel eindigt het legen van de ruimen van mijn 120woordenstukjes tot nu toe.
We zien wel wat de toekomst brengen moge...