De Dienst... Bij een drenking tijdens het AS-jubileum afgelopen vrijdag 15 februari 2013 zei ik onder andere tegen Roel van Duijn dat het mij zo eng zou hebben geleken als een geliefde agente van de Dienst zou zijn gebleken. Daar keek hij verrast van op, dat had hij geen ogenblik gedacht. Gelukkig maar. Zo ver gaat men nog niet in Nederland, wellicht. In de VS en Groot-Brittannië wel, tot en met het maken van kinderen bij pseudo-geliefden incluis. Maar goed.
Ik ben van 1972 tot 1974 betrokken geweest bij een anarchistische organisatie in Nederland. Van 1973 tot 1978 ben ik actief lid geweest van het Palestina Komitee. In 1972 was ik een van de oprichters van het Ierse solidariteitscomité - niet geheel op mijn gemak bij de leuze "Overwinning aan de IRA!" maar dat was een idee van de trotskisten, met wie in het geheel niet samen te werken viel (mijn vuurdoop met leninisten van wie ik mij verder verre heb kunnen houden). Van 1978 tot 1989 ben ik betrokken geweest bij een als anarchistisch beschouwde boekhandel. Van 1989 tot 1991 zat ik bij de redactie van een heus communistisch dag-/weekblad. Daarna wordt het zicht enigszins vaag - ik kan zelf niets bedenken wat het regime met "terroristische connecties" zal willen associëren, maar daar zijn "ze" zelf het beste in. Tenslotte werd Radio 100 ook aangevallen als organisatie met als oogmerk het plegen van misdrijven.
Kortom, ik zou mijzelf als een Risico beschouwen als ik vertegenwoordiger was van de bibber- en rilstaat die mij tenslotte ook ongegeneerd heeft afgeluisterd. Ik geef de opsomming zoals zij is, er valt meer te zeggen, maar dit zijn de punten waarvan ik weet dat "ze" er over zouden beginnen als zij aan Gewelddadige Omverwerping Van De Orde denken. Iets waar ik mij niet mee beziggehouden heb, maar het is niet "hun" verdienste dat zij dat al dan niet weten.
In 1998 werkte mijn lief een tijdje bij de Gladstonebibliotheek in Hawarden, Cymru. Een oase van prettige geleerdheid in het groen, als ik in gedachten elders wil zijn ga ik - bijvoorbeeld - daarheen...
Nu geviel het dat het Britse koninklijk echtpaar op bezoek zou komen in de bibliotheek terwijl Lief er werkte. Er moest wel een apart toilet komen voor de koningin, waarvan zeker was dat er geen bom in de stortbak gedeponeerd kon zijn. Maar dit is standaardprocedure, begrijp ik.
De medewerkenden van de bibliotheek werden geen, herhaal: GEEN veiligheidsrisico gevonden. Dan laat ik nog buiten beschouwing dat ik met het hoofd van de bibliotheek, Peter Francis, besproken heb een mogelijke studieconferentie over christen-anarchisme te organiseren in de bibliotheek, het motto dat Peter ervoor bedacht is hier terug te vinden.
Medeoprichter van een gezelschap dat onder aan zijn pamfletten "Overwinning aan de IRA!" zette en niettemin werd mijn allernaaste vanwege haar contact met mij GEEN risico gevonden. Voor mijn gevoel is dit bijna zoiets als een koninklijke onderscheiding. Maar ja, we hebben het over 1998. En over de Britse Dienst.
Van het bezoek herinner ik mij het lievelingsdrankje van Elizabeth II, dat dan ook geserveerd werd. Het doet denken aan de Campari van de enige echte vorstin van Nederland...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten