10 november, 2012

De vlottende geneugten van de liefde

Een paar nummers (mede) geschreven door Tom Springfield waarvan ik in twee gevallen pas nu de mogelijke betekenis van de tekst begrijp.

The carnival is over, Seekers
Oftewel Stenka Razin, winter '65. Waarom omstreeks kerstmis over carnaval zingen?
Dan merk ik dat ik niet altijd even scherp van begrip ben, misschien speelt levenservaring een rol, en die had ik niet op mijn vijftiende. Het lied gaat over liefde waarvan de vrolijke glans voorbij is, misschien is zij zelfs helemaal voorbij verklaard, maar ik houd van je tot mijn dood. Een allegorisch carnaval dus. Maar u wist of weet dat natuurlijk al.


Summer is over, Frank Ifield
Zus Dusty zingt het op de b-kant van Losing you maar ik heb deze a-kant versie altijd de sterkste gevonden. Het intrappen van open deuren vereist een iets meer geïnspireerde zang dan zus levert - de zin waarover ik deze herfst meermalen heb nagedacht is "the sun and the moon take turns in the sky". Met een prachtige volle maan boven het veld vlak na zonsondergang vraag ik mij af of dit inderdaad bij de herfst hoort.
Ik ben een keer, onder waarschuwend gemopper van een duinwachter die een moeder en kind die achter mij liepen ook echt op de bon slingerde (kinderachtig en oneerlijk, maar wat kon ik klagen?), na zonsondergang door het duin van het strand naar station Castricum gelopen. De maan stond ook al vol boven de eerste duinvallei en het was een mooie nazomers aandoende herfstavond. Mijn moeder noemde de kluft achter de eerste duinenrij "de maanvallei", ik weet niet of dit op intuïtie gebaseerd is geweest - niet op waarneming redelijkerwijze.
Maar die maan boven het dal zal mij bijblijven.


Island of dreams, Springfields
Live versie, zonder mondharmonica en het slot-"Ahoem" maar ook zonder vet aangezet "Amerikaans" accent, terwijl het waarschijnlijk juist voor de tv in de VS is. Dusty, hoezeer ik haar ook (ge)waardeer(d heb), heb ik nooit aantrekkelijk gevonden. Hier komt zij in de buurt, maar ja, dat zeg ik vijftig jaar later, als twaalfjarige zou ik hier anders over gedacht hebben.
De wens ergens anders te zijn, deze heb ik van begin af aan begrepen, kan ik verklaren.

Geen opmerkingen: