Hobsbawm heeft voorbeelden bijeengebracht over overoude tradities die zo'n beetje onder onze ogen zijn uitgevonden - The invention of tradition. Denk niet dat Nederland, dat een spijkerharde traditie onderhoudt van traditieloosheid, daar niet aan lijdt. De brabbelende zwarte knecht van Sint Nicolaas is zo'n recente uitvinding die papieren meekrijgt alsof hij teruggaat naar voorchristelijke tijden, en wie hier vraagtekens bij stelt kan in elkaar gebeukt en gearresteerd worden.
Een paar weken geleden heb ik geen dronken scènes waargenomen in Loughborough, misschien kwam het doordat ik het zelf niet laat maakte. De vorige keer had ik een logement in het stadje zelf, maar nu verbleef ik op de campus en dit bracht een flinke wandeling met zich mee (vooral als je de eerste keer verdwaalt). Maar de vraag die ik mij al langer stel en die ik vier jaar geleden daar besproken heb speelde wel door mijn hoofd. Hoe kan een land voor preuts en terughoudend doorgaan en intussen wel de dames de minirok en de hotpants ingekregen hebben? Het klopt gewoon niet.
Hobsbawm wijst er op dat er niets traditioneel in Engeland (of Groot-Brittannië) is. Het zou ook paradoxaal zijn. De pruiken van de rechters, de huizen met tuintjes, het "buitenleven", het is allemaal recent en met het etiket traditioneel toegerust. De minirok nadert de vijftig, punk is inmiddels vijfendertig en beide kunnen intussen als traditie worden weggezet. Het heeft zich in ieder geval voor mijn ogen afgespeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten