Terrasgedachten

Op een van de niet zo talrijke mooie dagen van de afgelopen zomer zat ik op een terras verbonden aan het gebouw waar ik geboren ben, het Wilhelminagasthuis. Mijn moeder vertelde mij een paar jaar geleden dat zij er met de tram naar toegegaan was om mij geboren te laten worden, vanaf de Nieuwendijk. Het riep vragen op die ik niet meer kan stellen, in eerste instantie verbaasde mij die tram. Zij zal wel een zitplaats gehad hebben vanaf halte Martelaarsgracht. Was zij alleen? Zij zei niets over de aanwezigheid van een ander - mijn vader, haar moeder,... Ik had kunnen vragen: was het lijn 1 of lijn 2, de laatste stopt(e) dichterbij.

Kinderen, wil ik maar zeggen, zijn hier van oudsher op hun plaats, ook nu het een terras heeft, dit wil nog wel eens anders zijn. Er is ook speel- en stoeigelegenheid. Een meisje van een jaar of zes, zeven was druk bezig, soms met haar kleine broertje, soms alleen. Waarmee je bezig bent op een terras met speelgelegenheid. Zij droeg een zogeheten tanktopje waarvan de bandjes wel eens naar beneden gleden en dan - niets onthulden. Over niet eens zoveel jaren zal het zichzelf ongeveer ophouden, maar dan speelt zij waarschijnlijk niet meer druk op een terras terwijl haar volwassen metgezellen ernstig drinken.

Het onthullen van de borsten die het spelende meisje niet had riepen bij mij vragen op over wat men kan bedoelen met seksualisering van jonge kinderen. Bij volgroeide vrouwen/meisjes is een tanktop bepaald door wat het niet onthult. Is het ook bepaald door wat het zou kunnen onthullen? Het meisje op het terras hoefde niet terechtgewezen te worden, gesteld dat haar ouders (metgezellen) zich er mee bezig hielden.

Het is een bijna clichéachtig verhaal: de "seksualisering" van "de maatschappij". Het is het soort maatschappijkritiek waar door "seks" geobsedeerde zich noemende christenen feministes van bepaalde strekking ontmoeten. Begin mij niet over tuinbroeken - ik weet net te goed uit eigen ervaring dat erotiek en tuinbroek uitstekend samen kunnen gaan en erotiek en seksualiteit hebben met elkaar te maken, maar niet per se. Een blote vrouw op een reclamebord is geen teken van "seksualisering", het is commerciële exploitatie van een vrouwenlichaam. Eventueel van "het" vrouwenlichaam in het algemeen - maar seksualisering is het niet.
Om de eenvoudige reden dat kleding of ontkleding niet zomaar een uitnodiging tot "seksualiteit" inhoudt.

Vrouwelijke deejays zijn nog steeds schaars en als ik dit hoor en lees zou ik kunnen concluderen dat daar redenen toe zijn. Liz Kershaw werd lastig gevallen terwijl zij aan het presenteren was en haar wordt nu door fijne mannelijke collega's van toen te verstaan gegeven dat zij niet zo kinderachtig moet zijn, of dat zij liegt. Ik ga hierover geen links geven, ik meen dat dit stuk de verwijzingen wel geeft. Het stelt tevens de blijkbaar niet voor de hand liggende vraag waar het idee vandaankomt dat je ergens om vraagt als je ergens niet om vraagt.

Met de vraag die de schrijver bij Libcom stelt weet ik geen raad - streven naar een maatschappij waarin verkrachting niet meer voorkomt. Een mooi idee, maar komt men dan in laatste instantie niet uit bij waar Tolstoj tenslotte terechtkwam, getuige zijn Beschouwing over het huwelijk of de Kreutzersonate: alle vleselijke gemeenschap is geweld? Het stuk eindigt waar het zou moeten beginnen.
Omdat ik ook geen antwoord heb eindig ik hier.