In Chicago en Québec is de strijd tegen het opleggen van het "investeerder-in-jezelf"-idee op het onderwijs de afgelopen maanden gewonnen. Strijd die zolang het om een enkele plaatselijke overwinning gaat slechts voorlopig blijft omdat het tegen de tendens van kolonisering van tijd en dus van de mens zelf ingaat.
Onderwijs is geen "educatie" meer - een geleiden uit (de onwetendheid) maar inderdaad een plaatsaanwijzing in de maatschappij - onder. Dat het in het Nederlands zo heet mag toeval zijn, het is illustratief. Als antwoord op de vraag: kan democratisch onderwijs voortbestaan in een neoliberale maatschappij? kan een krachtig: neen! luiden.
De greep op de (jonge) mens kan niet vroeg genoeg ingesteld worden: in het vierde levensjaar dient eigenlijk al beslist te zijn hoe de kolonisering vormgegeven dient te worden.
Omdat "liberaal" en "liberalisme" hun namen aan negentiende-eeuwse vrijheidsstrijd ontlenen is de aanduiding "neoliberaal" bedrieglijk en leugenachtig. Neofeodaal is juister.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten