De zwarte godheid

Een keer, in een nacht in 1972, kondigde Tony Allan een Franse plaat aan, een gesproken-woord-nummer, het verslag van een astronaut die op een door hem bezochte planeet God ontmoet had. Meer hierover zou hij onthullen in een persconferentie na terugkeer.
"Is God volmaakt?" Jazeker, God is volmaakt.
"Is God aardig." God is heel lief.
"Is God mooi?"God is heel mooi.
Tot slot moet hij nog iets kwijt dat in de vragen niet aan de orde is gekomen en dat toch niet geheel onbelangrijk is.
"Elle est noire."
Een deel van het verhaal is mij bijgebleven doordat Tony het verhaal eerst in het Engels weergaf alvorens de plaat te draaien. twee keer het verhaal achter elkaar dus.

Op welke planeet de astronaut geweest is ben ik vergeten, hoe zo'n ontmoeting zou kunnen plaatsvinden zonder volkomen contact met de aarde, hoe überhaupt een interplanetair retourtje zou kunnen worden uitgevoerd door een enkele astronaut - goed, men kan het verhaal als een Witz afdoen - eentje die ouder is dan het plaatje dat slechts een enkele keer gedraaid is op RNI, waarbij Le Monde zich hier een jaar vergist met de maanlanding.

Als er niet een het menselijk organisme slopende snelheid ontwikkeld wordt voor zo'n interplanetaire reis duurt deze jaren en jaren. De astronaut heeft nogal wat op te potten voor zijn verhaal.

Een neurochirurg ligt een week in coma. Zijn cortex is uitgevallen. Hij ontwaakt evenwel en meldt waar hij intussen geweest is: in de wolken, in de duisternis, in onvoorwaardelijke liefde en meer. Hij acht "de hemel" bewezen.

Zijn verslag in het gelinkte verhaal geeft geen beeld over hoe lang zijn droombeeld duurde (anders kan ik het toch niet noemen). En bij de dood is de tijd opgeheven voor de voorheen levende, zeker, maar deze beelden hebben een tijdsdimensie. Of zij een week vullen lijkt mij twijfelachtig. Hoe dan ook, als er iets bewezen is, is dit dat droomleven bij een enkel doorwerken van de hersenstam mogelijk is. Ik beroep mij hiervoor mede op eigen ondervinding, en dan niet eens op een bijna-doodervaring.

Dus dromen met de hersenstam nog in werking kan niet uitgesloten worden. Daarnaast dunkt mij dat de herinnerde stemmingen, beelden en geluiden ook opgedaan kunnen zijn in de andere tijdsdimensie van de droom bij een zich herstellende cortex. In een droom kan heel veel gebeuren in heel weinig tijd.
De vraag of bewustzijn los kan staan van de hersenen is weer een andere en heeft principieel niet met zoiets als "de hemel" te maken.
Ik lijk wel een scepticus. Dat ben ik niet. Ik wens wel overtuigd te worden, en het onderhavige stuk slaagt niet in mijn verzoek, en ik vraag mij af of het boek van Eben Alexander wel aan die taak zou voldoen.