In de schemer van struikgewas en bomen aan de rand van het bos - zoals ieder bos in Nederland eigenlijk een park - beweegt druk een klein vogeltje dat mij niet zo bekend voorkomt rond. Het heeft een roodbruine vlek op zijn (haar) borst, heeft een goede schutkleur aan de bovenkant. De foto's die ik maak geven vooral oplichtende oogjes te zien. Tenslotte verdwijnt het, verderop zijn rietkragen, daar hoort het vogeltje, waarvan ik besluit dat het een paapje was, thuis.
Een eind verderop, buiten het bos, hoor ik klepperen. Ik kijk het zwerk af maar zie geen ooievaars. "Daar, bij de vaart," zegt metgezellin. Er staan er vier. Wat zou dat klepperen toch betekenen?
Aan het strand een bijna complete zeeëgel. Helemaal compleet is een onwaarschijnlijke vondst. Nature-morte-tafereel in het zand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten