Mystiek aan het water

"Misschien omdat het afsluiten van de onmiddellijke waarneming voor hen nog serieus moet beginnen hebben kinderen veel gemakkelijker buitenlichamelijke ervaringen." Als ik dit lees van de hand van Rosalie de Wildt denk ik in de eerste plaats aan Bomans' beschrijving van een mystieke belevenis in zijn jeugd. Waar liggen de grenzen van de kinderjaren in dit geval? Ik denk aan het voor mij schokkende herinnerd worden aan een "ervaring" door dit verhaal, een schok die ik hier nader uitwerk in 119 woorden. Dan gaat het over iets op mijn vierde.

Mooi is het slotstuk van haar De twee bronnen van de wetenschap in de bundel Filosoferen over eindeloos bewustzijn, ik neem de vrijheid het te citeren:

Een dertienjarig meisje zit met opgetrokken knieën aan de oever van de Sminkevaart bij Oude Mirdum in Gaasterland. Turend naar de glinsterende stekelbaarsjes vangt ze zomaar een glimp op van iets heel anders. Ze is niet meer waar ze was, ze is overal. Ze woont in de ritselende blaadjes, de krakende bomen en de wegschietende vissen. Nooit meer zal ze vergeten dat ze er ineens even helemaal bij hoorde.

Dertien lijkt mij aan de bovengrens van wat men "kind" mag noemen in dit verband.

Pim van Lommel, naar aanleiding van wiens boek dit geschreven is, heeft niet begrepen wat hij heeft losgemaakt bij de schrijfster. Het lijkt mij te bewijzen dat mystiek hem juist vreemd is, wat de sceptici verder niets zal uitmaken.

Over of van Rosalie de Wildt vond ik verder alleen dit, binnen de grenzen die men aan een zoektocht op het web mag stellen.
In de beschreven ervaring was de kloktijd weg, dat mag duidelijk zijn.