Hans Achterhuis - zeker sinds hij iedere gedachte over een andere economische of politieke orde (of beide) als utopisch van de hand gewezen heeft - want utopie leidt tot dictatuur - hoeft niet serieus genomen te worden. Dit wordt hij in Nederland wel en dat zegt veel over Nederland. Hij wordt zelfs Denker des Vaderlands genoemd.
In mijn "Biafraanse" tijd (die wat mij betreft in zekere zin nog steeds doorgaat) was hij betrokken bij het Hervormde Werelddiakonaat. Hij stemt, lees ik in een artikel dat nu pas onder mijn aandacht wordt gebracht, in tegenstelling tot toen van harte in met de genocidale machten achter Shell en Unilever die uit waren op een snelle moordpartij ("quick kill"). Hij haalt daar een of ander fluttig insinuerend boekje als gezaghebbende bron voor aan. Diepe vaderlandse gedachten.
Wat moet ik er verder over zeggen, in die dagen te maken hebbende met predikant-jongeren"werker" Guus Prast en - indirect voor mij - Ernst Stern, en met het bewogen echtpaar Wennen en niet met ene Hans Achterhuis? Ik heb mij destijds ingezet voor de onafhankelijke republiek Biafra en ik sta hier nog steeds voor, pacifist of niet. Iets wat niets met "medelijden" te maken heeft, eventueel wel met compassie. Achterhuis kent het verschil toch niet.
Als denkers des vaderlands wil ik Willem Schinkel of desnoods Klaas Hendrikse wel voordragen, maar laat het maar aan een lichtgewicht en windvaan als Achterhuis over, dat past wel bij zo'n titel. Wie zit er nu op een denker des vaderlands te wachten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten