Ach, ik weet zelf niet waarom

Een gitarist op het Leidseplein speelt Classical gas, niet bepaald een makkelijk nummer om na te spelen. De gitarist komt uit Australië en mag best even speciaal genoemd worden (Peter Pik dus).

Als ik even de liefste gemakshalve het origineel via een muisklik laat horen schiet ik op de een of andere manier vol. Ik merk dat mij dit de laatste tijd overkomt bij nummers uit het jaar 1968 - onverschillig welk deel van dit jaar waarvan de geleding mij nog glashelder voor ogen staat.
Nu horen bij een/de schildklierkwaal overgevoeligheid en onvoorspelbare emotionele uitbarstingen zoals ik de afgelopen jaren wel gemerkt heb.
Maar waarom nu - ik ben er toch "voor geholpen"...? Waarom 1968? Het is een jaar dat voor de meesten die het weergegeven zien een bepaalde lading heeft. Waarschijnlijk niet de lading voor wie het ook daadwerkelijk heeft meegemaakt en zelfs doorleefd heeft meegemaakt.

Jackie Wilson, Higher and higher

Het was voor mij persoonlijk een in bepaalde opzichten beslissend jaar maar daar zijn er wel meer van (geweest). Een intuïtie fluisterde mij in dat het met het leeghalen van mijn ouderlijk huis heeft te maken, iets wat mij emotioneel meer geraakt heeft dan de vandalisering van mijn eigen huis een paar maanden later.
Is het mijn weer enigszins ingezakte hoop ten aanzien van de Occupy-beweging die een verbeterde versie van "1968" leek te leveren? Nee, want zo gemakkelijk ligt de vergelijking niet.
Als vaker heeft Piet Paaltjens het wijste woord.


Mason Williams zonder orkest, enkel gitaar