Beerdiertjes

Tot enkele minuten geleden wist ik van het bestaan van beerdiertjes niet af - redelijkerwijze niet met het blote oog te onderscheiden achtpotigen (familie van de borstelwormen, dus van mijn dierbare Fluwelen Zeemuis) die onder de extreemste omstandigheden kunnen blijven leven.
Bevinden zich bij voorbeeld volop in mos. Je staat er niet bij stil als je het wegplagt in de tuin.
Een hele site in het Duits.

De onttovering

Waar zij vandaankwam en hoe zij op de dansvloer tegenover mij kwam was toen een raadsel dat ik nu zeker niet kan oplossen. Zij was mooi, ze had een ongelooflijk mooie naam en we bleven bij elkaar alsof het zo hoorde.
En wellicht hoorde het zo.
Bij het afscheid tegen het einde van de nacht sprak zij de mysterieuze woorden dat ik haar niet zou herkennen bij de volgende ontmoeting. "Ik heb zoveel gedaantes..."
Ik was eerder betoverd door het meisje in de paarse overall dan dat ik verliefd was.

De volgende keer dat ik haar zag was zij (uiteraard) anders gekleed maar ik herkende haar wel. Was nogal trillerig, toch eerder verliefd dan betoverd denk ik nu. En achteraf besef ik hoe onhandig het was te verwijzen naar haar opmerking. "Ik ben een vrouw van vlees en bloed hoor," zei zij met een ondertoon van ongeduld zelfs. Het leek alsof ik niets goed kon doen, eenvoudigweg zeggen dat ik haar er zo leuk vond uitzien kon ik niet opbrengen. Misschien mocht het niet van mijzelf.
Het andere aan haar was dat we elkaar niet eens meer gekust hebben en dat ik volledig besef dat ik mij zeer onhandig gedragen heb en dat ik verder niet weet of dat alles was.

*

Zij was mijn tweede serieuze geliefde en ik kon mij niet anders voorstellen dan dat zij De Definitieve was. En zij was de eerste met wie ik alleen op buitenlandse vakantie ging, nogal avontuurlijk, naar voor ons beiden onbekende streken. We hebben Italië tot aan Rome bereisd en Sardinië van zuid naar noord en west naar oost. Haar angst (ik weet niet of dit het juiste woord is) was dat wij ruzie zouden krijgen en dan toch aan elkaar vast zouden zitten tot de terugkomst. Maar wij kregen geen ruzie. Voor haar was het geen primeur om met de/een ander van het andere geslacht op grote vakantie te zijn en het liep altijd op ruzie uit.

We waren nog op het eiland toen zij zei dat wij er nog eens samen naar toe zouden gaan. Het maakte niet uit of het nog aan was of niet.
Ik vond het een zwaargeladen, magische opmerking. Die ik tot vandaag serieus ben blijven nemen.
Maar de ware zei toen ik dit vertelde om het eindelijk eens kwijt te zijn dat de eenzijdig uitgesproken toezegging echt wel vervallen was. En zelfs als dat niet zo zou zijn moest ik mij maar afvragen of dat dan zou kunnen terwijl zij er was.
Bovendien kon het alleen maar met ruzie gebeuren omdat de loodzware doem van in de steek gelaten zijn er zal zijn voor mij.
Op slag besef ik mijn betovering die heden verbroken is. En zo verdwijnt langzaam mijn geloof in magische meisjes.

In contact met God

Sabri Brothers, Tajdar-e-haram


Abida Parveen, Ham ko yaan dar dar phiraya yar ne

Lentebeeld 2012 - 7

De pruimebloesem omhelst de tulp - en alsof het helemaal als oriëntaliserende kitsch bedoeld is staat de tuincentrumboeddha er ook bij. Hij was over het hek gegooid of neergezet door vandalen die onze tuinslang hadden uitgerold om er mee te spelen. Raadselachtig gedrag.


Maar goed, de pruimeboom staat in bloei. Of er pruimen van komen dit jaar is maar weer afwachten.

Het absolute nulpunt

De gedachte achter 4'33 volgens nulkelvin.nl.
Wonderlijk hoe bij het omslaan van het blad van de partituur de gelegenheid te baat wordt genomen voor een onbedaarlijk hoesten.
Stilte...

Een van de dreigendste krantenkoppen aller tijden

Sommige berichten zijn zo overweldigend dat ze enerzijds wel waar moeten zijn en anderzijds zo schokkend en verlammend zijn dat men er geen raad mee weet.
Als reactor 4 in Fukushima instort, wordt het leven op aarde weggeveegd.

Nogmaals: Als reactor 4 in Fukushima instort, wordt het leven op aarde weggeveegd.
De kop, ook te vinden op Het Laatste Nieuws en het Algemeen Dagblad - maar dat komt doordat die kranten met elkaar verboden zijn - wordt enigszins genuanceerd in het artikel maar wat is nuance: "leven schier onmogelijk". De nuance van de waanzin.
"Erger dan Tsjernobyl", dat wisten we al.

Demonstratieseizoen in Chili heropend

Zo'n tachtigduizend demonstranten in Santiago in verband met het "kostendekkend maken" van het onderwijs in Chili, waarmee het seizoen heropend is.

Waarvoor wij dienen

Toen ik deze foto gisteren zag overviel mij een "Doe-mij-in-de-oogst-geloven"-gevoel. Nu ik het opschrijf zakt het gelukkig ook weer.
Afgebeeld zijn Chagossianen in Engeland die bij de Royal Geographical Society pleiten voor hun terugkeer. Alleen al de aanblik van de gelaatskleur van de mensen wijst op hun kans op gerechtigheid. Sterker nog: ze zouden nooit behandeld zijn als ze zijn behandeld als zij wit waren, Engelstalig - christen waren ze in doorsnee al dus dat maakte niet uit.

Mijn makker John Amidon, Veteran for Peace, zei het vorig jaar toen wij samen in de woestijn zaten: waarom maak ik mij druk over vrede en gerechtigheid terwijl ik ook naar Dancing with the stars zou kunnen zitten kijken? Gisteren is hij weer bij een actie opgepakt.

Even, even maar werd ik door moedeloosheid bevangen. Ik heb het hier opgeschreven.

Schatten van de Noordzee

Documentaire over het leven in de Noordzee, fascinerende beelden

De gezusters, in japonnen sedert...

Het is moeilijk iets te weten te komen over Arthur Langeveld, die de laatste aforismen van Tolstoj - waarover later - vertaald heeft.
Hier uit de oertijden van het web - o nee, het is een universitaire site, daar kunnen ze er nu eenmaal niets van maken - een interview.
Over de pis die naar het hoofd stijgt en gebroeders die gewoon broers zijn.

En de schrikwekkende armoede van Nederland die al dertig jaar geleden geleid heeft tot het afschaffen van Russisch, een kleine taal tenslotte, aan de universiteit in Utrecht. Om de zo hoogst noodzakelijke wetenschappelijke discipline van verandermanagement te kunnen bekostigen aldaar is besloten dat op iedere receptregel negen euro eigen risico betaald dient te worden en nu gaat dat dan even niet door [bericht uit Gesticht Nederland].

Bert Weedon

Guitar boogie shuffle


Night cry


Lonely guitar, b-kant van de eerste opname (dus eigenlijk het origineel) van Apache, evenwel net na de versie van de Shadows uitgebracht


Die dan ook nog maar even...

Ze weten niet wat ze doen

Een mooi portret van een actie van de Anti Dierproeven Coalitie.
Het is, zag ik ergens, Wereldproefdierendag, en hoewel ik weerzin voel over het kiezen van allerlei dagen om ze ergens toe uit te roepen vind ik het wel een gelegenheid even te wijzen op de Anti Dierproeven Coalitie (en nu zie ik weer dat 24 april eigenlijk die dag is, alsof het er iets toe doet).

Pseudo-wetenschap gebaseerd op pseudo-ethiek, de vivisectie marcheert voort.

Levon Helm

"De strijd tegen kanker verloren". De uitdrukkingswijze kom je steeds vaker tegen.
"De strijd" verliest iedereen op den duur.
Eerlijk is het niet.

Up on Cripple Creek


The night they drove old Dixie down


The weight

Een extra boterham

Als ik dit in 1966 gehoord had zou ik beslist gedacht hebben dat het 't Ramsey Lewis Trio was - het is Les McCann Ltd. (zegt het label), Sunny, een versie die kort na de auteursversie is uitgebracht (die niet het origineel is, maar dit terzijde).
Het was een van de opmerkelijke muziekjes die vannacht klonken in The Seventies, een serie op BBC2 over - de jaren zeventig, is de bedoeling. Omdat ik mij ambtshalve een keer per kwartaal op een paginagroot artikel met Herinneringen aan het Actiedecennium stort kan ik niet ontkennen dat er een soundtrack bij de tijd hoort. Alleen - als je zomaar "de radio" aanhad, in mijn geval RNI tussen 1970 en eind 1972, en misschien Luxemburg en wat Hilversumse programma's, dan ontkom je niet aan de vele bagger die over je uitgestort werd. Er was allang de splitsing tussen de goede popmuziek en het hitparadevoer en aan dat laatste ontkwam je niet. De krenten uit die pap halen vertekent. En waar Les McCann dan vandaankomt? Het nummer is te bekend voor de Northern Floor en het is heel erg 1966.

Ik zag het programma eigenlijk vooral omdat we te laks waren het toestel uit te zetten. Blablabla het is maar media, televisie zelfs - altijd de archiefbeelden die men toch al had, series die zogenaamd de tijdgeest vangen (en die ik destijds niet gezien heb omdat ik het grootste deel van de jaren zeventig nauwelijks televisie keek - er waren belangrijker dingen te doen). Arthur Scargill wordt gepresenteerd als linkse Tory omdat hij loonsverhoging wil voor "zijn" mijnwerkers en dat was om aan te sluiten bij de consumptiemaatschappij (een woord dat niet viel). Tja, als je als mijnwerker jarenlang geen opslag hebt gehad, wat dan? Dan dwing je het kabinet bij kaarslicht bijeen te komen.

Men kan wel net doen alsof er een soort identiteit is tussen Scargill en Heath, maar de manier waarop Thatcher in 1984-85 de mijnwerkers afkneep had alles te maken met wraakzucht en klassehaat, er is geen identiteit.

Maar ja, dat valt buiten de mediarealiteit, die liever glitter op gezichten heeft en wil beweren dat het zo belangwekkend is dat men zijn of haar identiteit uitdrukte in kleren die iedereen aanhad. Of juist die bijna niemand aanhad. Misschien heb ik hiermee mijn ergernis wel al afdoende gedeponeerd.

Brandbommen uit Schiedam

Op een Mobilisatie voor de vrede-affiche met betrekking tot brandbommen kom ik de naam van de firma Oxygenium te Schiedam tegen - industrie van brandbommen.
Oxygenium is gevestigd aan de Havenstraat nr. 1, evenals de opvolger Hoek, Hoek Loos en zoals het nu heet The Linde Group. Geen jenever, dan maar gas. Reden genoeg in de jaren dertig om "Sluit Schiedam!" te blijven roepen.

Ik kan uit de kwebbelpraat op de site niet opmaken of "The Linde Group" zich nog met oorlogsspul onledig houdt maar ik ga er niets om verwedden. In tegenstelling tot wat de naam lijkt te suggereren is de fabriek in Duitse handen.

Ongefundeerd brallen hoort bij studenten

De meest onzinnige rechtse kletspraat is ineens mainstream geworden. Als het over economie gaat, komt er altijd wel iemand met Hayek en Von Mises aanzetten, economen van de Oostenrijkse school die alleen op internet serieus genomen worden door een hardnekkig groepje nerds die niet meer weten hoe de gordijnen opengeschoven moeten worden om eens een blik op de echte wereld te werpen. En die ze dan ook nog niet eens gelezen blijken te hebben, maar waarover ze wat virtuele flarden langs hebben zien schieten. Ondertussen stralen ze de arrogantie van een Britse Lord uit en menen alles al te weten (en vooral ook: beter te weten). Iets of iemand heeft ze het idee gegeven dat ze 'als generatie' veel slimmer en handiger zijn dan wat er voor hun op de aardbol gekomen is.

Ik citeer dit tamelijk in extenso niet uit instemming - ook niet zonder instemming -, maar met het gevoel dat het misschien wel te pessimistisch is. Onzin brallen is der studenten, of het linkse of rechtse onzin is. Ik meen uit eigen ervaring te mogen zeggen dat de behoorlijk belezen actievoerenden een minderheid waren en dat maar wat beweren de norm was, hoe dan ook.

De kans op een tamelijk brede beweging onder studenten die zich bezinnen op de maatschappij lijkt mij groter dan in vele jaren, en waarschijnlijk ook groter dan in die tot mythische proporties vervormde "jaren zestig en zeventig". Al was het maar omdat in toenemende mate studenten en afgestudeerden geen belang hebben bij de status quo. In Tunesië en Egypte, Marokko en Spanje, Italië en Griekenland, maar ook in Groot-Brittannië staan de hoogopgeleide jonge mensen vooraan in de strijd tegen - het kapitalisme.
Je krijgt dit niet weggedemonstreerd, maar demonstreren (tonen) en protesteren (openlijk belijden) blijven nodig, naast het studeren op en werken aan mogelijke alternatieven.

En het is wel duidelijk dat de heersers weer klaarstaan om ons te bedwelmen met bloedige damp, maar het laatste woord is nog lang niet gezegd. Zelfs niet als zij daarboven maar weer eens een frisse vrolijke oorlog beginnen.

Lentebeeld 2012 - 6

De liefste, die altijd veel rücksichtsloser is ten aanzien van "onkruid", zag het loof van de kievitsbloem nog wel eens voor ongewenst gras aan (het komt eerder dan de bloem).
Hier staan ze als stinzenplant naast de herfstbladeren, 15 april 2012. Het is haar foto...

Domweg gelukkig in Amsterdam-Oost

Het boek heet Stomweg gelukkig in Amsterdam-Oost en de antiquaar bij wie ik het kocht stoorde zich net zo als ik aan die titel. Als je het gelezen hebt weet je waarom het zo heet. Ik ga het niet verklappen, al zal het niet meer gewoon in de handel zijn.

Waar je geboren bent is de wereld zoals die moet zijn en zoals hij altijd geweest is. Kinderhoofdjes op de Weesperzijde, nog rails in het midden van de tram die er niet meer reed. De lucht van de reukstoffenfabriek, van de chocoladefabriek van Blooker - vertrouwd, zoals ook de brouwerijlucht van Amstel bij mijn middelbareschooltijd hoort of de zeeplucht van de Vergulde Hand (Damrak 15-16) bij het tamelijk regelmatig verblijf bij oma en opa op de Nieuwendijk. Al die luchtjes zijn verdwenen, over de chemische werd geklaagd door ongetwijfeld nieuwe bewoners. Wie in de grote stad opgroeide was aan al die industrieluchtjes gewend. Het heette (nog) niet vervuiling. Maar dat alles is verleden tijd.

De geur van vers brood uit de bakkerskar. De melkboer die uitschepte op de trap. De schillenboer aan wie ik mijn roepnaam voor de eerste zoveel levensjaren te danken heb. Bij de wereld die was zoals het moest hoorde de Muiderkerk waar ik gedoopt ben. Die is er niet altijd geweest, hij was niet eens zo oud in mijn jeugd. Het zandlandje op de Wibautstraat was het restant van de spoorweg die eindigde op het Rhijnspoorplein.
Eh - terzake.

Hoe domweg gelukkig in Amsterdam-Oost ik geweest kan zijn kan ik moeilijk nagaan, de band is een jaar geleden doorgesneden. Of het definitief is weet ik niet.

De Weesperzijde was er niet altijd, was ook al niet eens zo oud toen ik er opgroeide. Iets dergelijks gold voor de Dapperbuurt, eerst nog Muiderpoortbuurt geheten, de Oosterparkbuurt en de Afrikaner- of Transvaalbuurt.
Bakker Hartog, die adverteerde in het christen-anarchistische blad Vrede was nieuw, evenals de huisvesting. Over de geur van vers brood gesproken...

Wat ratel ik door zonder zin. Ja ik ben wel domweg gelukkig geweest in Amsterdam-Oost, en ook diep ongelukkig. Het hoort bij elkaar.
Er staan wat storende fouten in dateringen in het boek, bovenstaande foto van de Weesperzijde kan niet uit 1905 zijn want toen hadden de elektrische trams nog een paardentrambalkon (open, alsof er gemend moest worden) en dat heeft Union 53 hier niet meer. Dus 1910 of later.
De ansichtkaart van het belastingkantoor op p.98 kan misschien uit 1965 zijn, maar Het Vrije Volk kon toen niet meer adverteren dat het de grootste krant van Nederland was (het was tot zijn einde wel het grootste avondblad). Motorwagen 304 op lijn 5 die komt aanrijden op de foto bestond al jaren niet meer in 1965 en lijn 5 is in dat zelfde jaar opgeheven - die kan nog wel kloppen maar de hele foto klopt dus niet bij dat jaar.

Maar ja, ik kom dan ook uit Amsterdam-Oost...

Borssele 2 opgeheven

Iets wat uit de zijbalk kan omdat het niet meer hoeft: Borssele 2 komt er niet...
Het actiecomité heft zich met genoegen op.

De schaduwen vluchten voor zichzelf

Sweet home Chicago, Buddy Guy


White room, Cream


Don't start crying now, Slim Harpo

Guiné-Bissau overhoop

Guiné-Bissau maakt een staatsgreep door waar "de internationale gemeenschap" natuurlijk weer tegen is. Ik zal zo eerlijk zijn meteen te zeggen dat ik die internationale gemeenschap ook werkelijk voor geen cent vertrouw, hoe weinig vertrouwen ik dan ook mag hebben in putschistsiche militairen. De staatsgreep zou uitgevoerd zijn omdat de militairen de aanwezigheid van Angolese "instructeurs" niet waarderen. De staatsgreep is het werk van lagere officieren.

De zogeheten stabiliteit waar Washington zo'n prijs op zegt te stellen is alleen al door de NAVO-interventie in Libië beëindigd in West-Afrika.

De ideologie strekt zich uit tot uw uiterste intimiteit

Vanuit het raam kijk ik uit op de tuinen en de daken ("platjes") van tuinhuizen. Een krijsende poes verweert zich tegen de avances van een kater, klauwen uit. Dan, in een onverhoedse beweging, heeft hij haar te pakken, het duurt maar enkele seconden. Ik kan niet eens besluiten discreet weg te kijken, zo kort duurt het. Met een gil gooit zij hem van zich af en rolt op haar rug heen en weer. De kater lijkt er beteuterd bij te zitten (is dit nu mijn projectie?): dit was wel heel kort.

Of de katten zoiets als een orgasme beleven bij deze buitengewoon kortstondige vereniging weten wij niet. Het anthropocentische idee is dat het wel niet zo zal zijn. Het nieuwste ideologische praatje is dat de dieren genen uitwisselen en dat er verder geen aantrekkingskracht of gevoelens aan te pas komen, laat staan iets tamelijk esoterisch als een orgasme.
En ik weet wel dat mijn idee dat de kater sip toekijkt hoe zijn uiterst kortstondige geliefde om zich heen mept in de lucht ook anthropo- althans egocentrisch is. Ik noem het maar even anthropocentrisch omdat ik mijzelf introspectief generaliseer tot de gehele mensheid, of manheid moet ik misschien wel zeggen in dit verband.

Dit is niet wetenschappelijk verantwoord, maar wat wel?

Als iets het stompzinnige materialisme van het kapitalisme illustreert dan is het wel de speurtocht naar de functie van het (menselijk) vrouwelijk orgasme. Het mag geen doel in zichzelf zijn (wat ik zou denken), er moet een winst- en verliesrekening aan verbonden zijn en dit staat dan in verband met de voortplanting. Een geseculariseerd vertoogje van mijnheer pastoor uit de jaren dertig.
De voortplanting zelf is dan weer het doorgeven van genen die zoals wij allen weten zelfzuchtig zijn (die hebben dan een geestelijke eigenschap - eigenlijk de enige geestelijke eigenschap die bij de kapitalistische ideologie toegestaan is: zelfzucht of hebzucht).
Hoe komt hij daarop, vraagt u zich af? De hofbode van het bruine Nederlandse regime stelt de vraag. En komt er niet uit. Het mannelijk orgasme staat niet ter discussie.

Ik kan er evenwel evenveel introspectie tegenaangooien als deze zogenaamde onderzoekers m/v. Ik ben er niet zo zeker van dat het mannelijk orgasme in het plassertje zit (heerlijk om dit woord te gebruiken in dit verband). Ik weet het eigenlijk zeker. Het zit net zo goed in het hoofd als bij de vrouw. Maar "de wetenschap" hanteert hier gemakshalve al een axioma.
En dan moet er ook maar eens een lokalisering bij "de vrouw" komen. "De wetenschap" komt er niet uit.
Het is even beschamend als geruststellend dit (niet) vastgesteld te (niet) weten.

Valken en korhoenders

De illustraties zijn onweerstaanbaar, of het boek als vogelgids veel waarde heeft betwijfel ik enigszins.
Kester Freriks' Vogels kijken (Amsterdam: Athenaeum - Polak & Van Gennep) heeft als ondertitel: Alle driehonderd Nederlandse vogelsoorten.
Maar alleen al onder de valken worden vier soorten genoemd die juist niet in Nederland voorkomen, zoals de afgebeelde Eleonora's valk. Ik zit er niet mee, maar het klopt niet.
Zoals gezegd: het gaat vooral om de afbeeldingen uit de collectie van de Artisbibliotheek die naar ik vrees opgeheven is of wordt.

Over Nederlandse vogelsoorten gesproken: het einde lijkt in zicht voor het korhoen.

De nauwkeurige afbeelding van een spook

Een wonderlijke opmerking in Wittgensteins Over kleur:

Verscheen mij in de nacht een spook, dan zou het met een witachtige schijn licht kunnen geven; zag het er echter grijs uit, dan moest het licht ergens anders vandaan schijnen te komen. (..) Men zou kunnen zeggen dat de kleur van het spook die is welke ik op het palet moet mengen om het nauwkeurig te schilderen. Hoe bepaalt men echter wat de nauwkeurige afbeelding is?

Wat is de nauwkeurige afbeelding van een spook?
Er verschijnt een gestalte in de nacht - is deze gestalte vanzelfsprekend een spook? Ik zou ten hoogste van een spooksel spreken, omdat het woord "spook" een eigen afgezonderde betekenis wordt toegekend: fysieke aandoende verschijning van een overledene. Is iedere verschijning een spook? "Spooksel" is een aanduiding voor wat/wie niet herkend wordt - bijvoorbeeld een ontmoeting als ik hier beschreven heb.

Een afbeelding is altijd een representatie en het begrip nauwkeurig is betrekkelijk. Waar is een korenveld "nauwkeurig" afgebeeld, hier of hier?

Is het spook lichtgevend (zoiets als een zwart-wit-televisietoestel licht uitstraalt?) en is dit wit licht of grijs (dat "ergens anders vandaankomt" - niet uit het spook zelf dus?). De man op het Ierse eiland van de ontmoeting gaf geen licht, althans - misschien stralen mensen wel licht uit maar dit wordt niet vermeld.
Juist spreken over spoken is in de eerste plaats een taalspel en ik vind het verrassend dat Wittgenstein het hier bij laat - waar komt dit spook even vandaan, waar is het heengegaan?

Waar de dialectiek blijkbaar ophoudt

Ge moet wel een heel trouw en scherp observator van deze site zijn als ge gemerkt hebt dat Krisis uit de zijbalk is verdwenen onder de rubriek Anderszins radicaal. Het dialectisch denken houdt bij hen volledig op als het om Israel gaat, het is bij EXIT al niet anders.
Plotseling de kritische theorie halt laten houden bij deze staat en klaarstaan met de vaste dooddoener van antisemitisme (nu in verband met Günter Grass) is zelf door de bodem van de dialectiek heenzakken. De staat verdrukt, de wet is logen, maar voor Israel gelden andere normen. Vriendschap waartegen ik mij niet verdedigen kan, schreef Jaap Meijer.
Niets is geheel waar en ook dat niet maar ik vrees dat ik Exit en Krisis niet meer serieus kan nemen en dus zeker niet meer aanbevelen.

Frühlings Erwachen

Danke für die Blumen< Siw Malmkvist


Internationale, David Rovics


Morning has broken, traditie - Cat Stevens

Onbekende hongerstakingsactie in Bengalen

Een bericht met slechts een journalistieke bron: de hongerstaking waarvan u waarschijnlijk niet vernomen hebt - in het grensgebied van Bangladesj en India. Hoe het zo geregeld heeft kunnen zijn, waarschijnlijk al in Brits-koloniale tijden, dat er meer dan honderd enclaves van Bangladesj respectievelijk India over de grenzen heen liggen, met daarbinnen dan weer enclaves - het is raadselachtig. Een soort Baarle, maar dan zeer onvriendelijk.

De Indiase grenspolitie, toch al gretig op jacht op "illegalen" uit Bangladesj, schiet gemakkelijk.
Er wordt nu een hongerstakingsactie gevoerd waarover helaas verder niet bericht wordt (ik heb zelf afgewacht of er meer nieuws loskwam, vergeefs).

De bizarre grens tussen Oost-Bengalen/Oost-Pakistan/Bangladesj en India.

Azawad

De staatsgreep in Mali heeft het de Toearegstrijders alleen maar gemakkelijker gemaakt het noorden van het land in te nemen (te bevrijden). In Timboektoe wappert de zwarte vlag van wat dan meteen weer "de islamisten" heten, in deze "Lonely Planet hotspot".
Waren de Toeareg niet ook een toeristische attractie voor de avontuurlijk ingestelde "reiziger"?

Zoals te verwachten wil de "internationale gemeenschap" niets weten van de onafhankelijke republiek Azawad, en ook al hebben de putschisten in het dichtbevolkte zuiden (ook?) de sjaria uitgeroepen, de Verenigde Staten blijven "hulp" leveren. Een nieuw NAVO-protectoraat in de maak?

De vreemdelingen van India

Louis Malle over Bonda, christenen en meer. Fascinerende beelden.

David Rovics in de Amsterdamse woestijn

Zondag 8 april komt David Rovics naar de Valreep, aan het einde van de woestijn op de Polderweg, die de bestuurderen van Amsterdam allure toedichten onder de fantasierijke naam Oostpoort.
Rond het gekraakte restant van het voormalige dierenasiel heeft men een andere utopie dan het bestuur. (Klik vooral ook op de geiten en schapen bij de rechteringang).

We zijn dit jaar niet bij de vredestocht in Nevada waarover we evenwel op afstand de berichtgeving doen, zo werkt dat in de Geglobaliseerde Wereld.

David Rovics heeft wel eens opgetreden bij de Nevada Desert Experience en op de Pinksterlanddagen, nu dan een Paaslanddag. Het programma begint om 18.30u.
Zie voor de rest van Davids toernee hier.

Een tunnel zonder licht aan het einde

In de berichtgeving die de aanval op Afghanistan moest voorbereiden en goedpraten doken de kortgerokte mooie studentes op van ergens in de jaren zeventig. Het was eenmalig en eigenlijk - gezien de beperkte exploitatie van de foto - was deze vermoedelijk niet genomen in Afghanistan, maar Pakistan, of wie weet, Iran. (Ook de toenmalige sowjetrepublieken kwamen in aanmerking).

Het snelle opduiken en geluidloos verdwijnen van de propagandafoto was verdacht.
Er moest onderstreept worden - maar die haatsessie was al geweest, de rokende puinhopen in New York moesten volstaan - hoe slecht het Talibanregime was, maar ook, merkwaardigerwijze, hoe slecht "de Russen" waren geweest, ook al was Afghanistan na het afzetten van de koning in 1973 al onder bestuur van communisten geweest.

En nu duikt plotseling dit beeld op. De vrouwen links op de voorgrond lijken mij toeristen, zeker de figuur rechts. Verder rechts in beeld een Afghaans meisje zoals je ze nu niet zult zien in dat land.
Maar goed, het kon toch maar, veertig jaar geleden.
En het beeld rechts kondigt het vertrek van de nieuwste bezetters aan.

Taalschurkenstaat Frankrijk te kijk gezet

Zaterdag 31 maart jongstleden hebben doorheen geheel Frankrijk vijftigduizend mensen gedemonstreerd voor rechten voor hun niet-Franse taal - van Rijsel tot Perpinyá en Ajaccio.
Verrassend om een site aan te treffen met meertalig nieuws over Frans-Vlaanderen, Den Draed geheten.
Frankrijk wordt inmiddels als een schurkenstaat beschouwd vanwege het voortgezette beleid van totaal negeren van alles wat niet-Frans is.

De geest in de elementen

"Het vaste geloof aan een bepaalde geestelijke verbinding in de elementen kan de schilder tenslotte troost en blijmoedigheid geven die hij op geen enkele andere manier kan verwerven."
(Runge aan Goethe, 1806)

Newyorkse politie heeft van Caïro geleerd

Een opmerkelijke echo van die andere ordebewaringsacties, in Caïro en Athene.
Helden van de Newyorkse politie dragen een meisje weg na haar eerst deels ontkleed te hebben. Beeld van het lenteoffensief van de Occupybeweging afgelopen maand.

Ik vind het moeilijk de onderhavige vrouwen in de rubriek Mariannes te boeken.

Een nacht waarin je niets weet

Falling in love with love, Bobby Darin & Supremes - toen de eerste nog niet bij Motown zat


Dans le monde entier, Françoise Hardy


I couldn't live without your love, Petula Clark
Het verder nergens op slaande trammetje in de film deed mij besluiten deze als derde te kiezen

Lentebeeld 2012 - 5

Een onderkomen paardebloem was de eerste die ik een week geleden kon knippen in stad of land.
Toch geldt hij, net als het madeliefje, als het-hele-jaar-door-bloeier. Dit is zeker niet het geval tussen de straatstenen.
De helmbloem daarentegen groeit en bloeit wel het hele jaar door in Amsterdam, heeft zich vrijwel overal verspreid ten zuiden van het IJ. Maar goed, die staat hier niet...