De laatste eeuwen van het Chinese keizerrijk werd dit gedomineerd door een dynastie (Qing) die in de wandeling ook "Mantsjoe" heet - omdat de dynastie uit Mantsjoerije afkomstig was. Het Mantsjoe-volk wordt ook uitdrukkelijk als anders dan Chinees (Han) aangemerkt, hoewel men zich kan afvragen of dit uit meer blijkt dan folklore. Verneem hoe fijnzinnig vermeld wordt dat men tot 1949 aan "sjamanisme" deed, en daarna dus "spontaan" en "massaal" niet meer. Maar misschien is een religieus substraat wel hardnekkiger dan de taal. Van de Mantsjoetaal denkt men dat er misschien nog vijftig mensen zijn die haar spreken. De Mantsjoe als volk worden op tien miljoen geschat. Dit is een genocidaal aandoende verdwijning die misschien wel niet haar weerga kent, in aantal mensen, in ieder geval elders in Eurazië.
Het Mantsjoe is een Toengoezische taal die het verticaal geschreven Mongoolse alfabet hanteert. Dit alfabet is gebaseerd op het Aramese. Het zal nog gelezen kunnen worden maar begrijpen wordt moeilijk als het Mantsjoe binnenkort een dode taal is. Een naar Oeigoeristan gedeporteerde groep Mantsjoe heeft zijn taal aldaar beter kunnen handhaven dus wellicht zal het met dit onbegrip ook wel meevallen. Overigens hebben we het dan ook maar over enkele duizenden mensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten