Het revolutiejaar 1968 verliep in Amsterdam opvallend rustig, schrijft Willem de Bruin in De Volkskrant.
In de eerste plaats is "1968" in die zin een mystificatie - het is niet het enige jaar in de "abnormale golf" zoals de Italiaanse studentenbeweging zich enkele jaren geleden noemde. Deze golf spoelt over de wereld, nu, in de jaren tien van de eenentwintigste eeuw en het valt niet te zeggen of en wanneer hij ophoudt en wat hij achterlaat.
Iets dergelijks valt over "1968" te zeggen. Nederland had al zijn 1966 - Provo, het Bouwvakkersoproer - en Nederland had 1969 - Tilburg, Amsterdam (ook "Maagdenhuis" genoemd), met het jaar daarna Kabouter en Dolle Mina.
Het ligt echt niet aan politieinterventie dat "1968" zo rustig was, en Amsterdam is Nederland niet.
Een van de infiltranten/smerissen/provocateurs van die dagen wordt veertig jaar later in contact gebracht met Roel van Duijn, die nog steeds niet zijn dossier in zijn geheel kan bekijken en nu in beroep gaat bij de Raad van State tegen de sabotage door minister Piet-Hein Donner. Vice-voorzitter van de Raad van State Piet-Hein Donner zal hem vast van dienst zijn.
Roel van Duijns memoires verschijnen dezer dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten