Eko eko van Jan de Zutter beschrijft grotendeels aan de hand van participerende observaties Wicca in de Nederlanden - een nieuw uitgevonden traditionele natuurgodsdienst (sinds 1954 of laat het pakweg een ander jaar zijn). Jammer evengoed natuurlijk dat er geen overoude rituelen zijn door te geven maar dat er voor deze godinnendienst nieuwe stokoude ontworpen zijn. Maar het meest kitschig vind ik de wens "Blessed be" - liever die dan het klef klinkende "Wees gezegend" schrijft De Zutter.
Fetisjisme van de vreemde taal waarover iedereen doet alsof hij/zij die beheerst.
(Ik heb de wens meegekregen in een tempel in de VS maar daar valt hij niet uit de toon).
Aan Wicca bevalt mij dat het goddelijke (de Godin) als immanent-transcendent wordt gezien, dat er geen dogmata zijn - "Doe wat u wilt" is het motto, inderdaad ontleend aan Rabelais. Dat komt in de buurt...
De rituelen worden geacht uitgevoerd te worden in "een tijd die geen tijd is" - daar had wel wat meer uitleg bij gegeven mogen worden.
Lezen over zo'n nieuwgevonden godsdienst is ook leerzaam ten aanzien van het christendom. Vooral in de VS is men erg bang voor Wicca: Wicca-aanhangers worden als duivelaanbidders gezien en in die hoedanigheid blijkbaar in het bezit van krachten geacht die de christen te boven gaan. Ach, kleingelovigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten