De verboden morgenster

Ze hadden een vlag gehesen en dat kan natuurlijk niet zomaar.
Gisteren 30 januari begon het proces tegen vijf manifestanten in Jayapura, Papua Barat.
Het proces is al snel verdaagd.

Groen is gezond

Groen werkt rustgevend en is gezond voor de hele mens. Je moet er maar opkomen.
Feng shui zonder dat het woord valt - geloof ik: Agnes van den Berg, omgevingspsychologe.

De smoes verandert, de onderdrukking blijft in Centraal-Amerika

Kort samengevat: de Noordamerikaanse Vrijhandelsassociatie heeft er voor gezorgd dat de landbouw van México is weggeconcurreerd door de noorderburen. De in typische xenofobie in Nederland genoemde Mexicaanse griep, de varkensgriep dus, kwam door aanraking met een enorm strontmeer dat bij een door een VS-concern geëxploiteerde varkensflat hoorde - in México.
De teloorgang van de eigen landbouw heeft voor de verloedering van México gezorgd.
Tendentieel staat dit de Centraalamerikaanse landen ook te wachten. De Centraalamerikaanse Vrijhandelsassociatie is er nog niet, maar afzonderlijke vrijhandelsverdragen met de VS komen op hetzelfde neer. In plaats van militaire verdragen (die waren er al) komt nu de "vrije handel" de gelijkwaardigheid tussen EL Salvador en de Verenigde Staten onderstrepen. Van bananenrepubliek naar narcostaat. En Honduras is slechts het begin van het contra-offensief ter verdere onderwerping van de "achtertuin". De "oorlog tegen de drugs" als excuus voor nieuwe geweldsgolven.

Koen Koch

Het nieuws bereikt mij pas vandaag, de dag van zijn uitvaart: op 21 januari is Koen Koch overleden, collega-politicoloog en de laatste die zich in die hoedanigheid als columnist kon manifesteren en die (daarom?) weggewerkt is. Hij was buiten zijn universitaire opdracht vooral de "ambassadeur" in Nederland van de geschiedenis van de Grote Oorlog.

Die excursie langs de Somme zal misschien nog wel door hem geleid worden maar dan niet meer in den lijve.
Er wordt teveel gestorven.

Wat is er misgegaan met ons

Don't go to strangers, Etta Jones
In 2001 werd ten onrechte het bericht verspreid dat Etta James was overleden. Etta Jones was de echt gestorvene - het blijft een ergerlijke fout, maar de voornaamgenotes hebben wel een zekere repertoirestijl gemeen.


Ninety nine ways, Etta Thomas, in 1974 artiestennaam van Val Francis, eerder zangeres bij de Sands of Time.


Maar ik denk niet dat zij er hier al bij zit.
Vijfenveertig jaar geleden voor het laatst gehoord en nu bij de hand met een muisklik.
Where did we go wrong, Sands of Time

Water en water van Fiji

Een bericht dat de dagelijkse schandalige waanzin weergeeft: de eerste twee weken van het jaar is Fiji getroffen door overvloedige regenval die geleid heeft tot grote overstromingen op westelijke eilanden. Waar het water nog steeds staat en dus geen drinkwater voorhanden is.
Een eerder verhaal.

Gelukkig is Fijiwater het officiële water van de Oscaruitreiking.
Misschien kunnen er nog wat krokodilletraantjes vergoten worden over Fiji door deze of gene als liberal poserende actreutel, maar waarschijnlijk gebeurt ook dat niet.

De waarde van een mens

Een bekende Witz die een diepe waarheid over de huidige maatschappij vertelt:

Man spreekt vrouw in bar aan. "Mevrouw, als ik u een miljoen geef, zou u dan met mij naar bed willen?"
De vrouw, nadenkend: "Dat is wel veel geld..."
Man: "En voor vijftig euro?"
Vrouw verontwaardigd: "Vijftig euro? Wat denkt u wel van mij, dat ik een hoer ben?"
Man: "Dat weet ik wel zeker, we zijn het alleen niet eens over de prijs."

Het kopgeld, de beloning die men in Nederland mocht ontvangen voor het verlinken van een ondergedoken Jood, bedroeg drie rijksdaalders. Ja, dat was toen meer geld dan nu, ook als men het in euro's omzet. Maar u vindt het waarschijnlijk schokkend weinig. Toch is het bedrag geïncasseerd, want je bent een dief van je eigen portemonnee als je dat geld aan je voorbij laat gaan. Toch? Degene die Anne Frank heeft verraden is niet bekend maar wie weet, bij een beetje praktijk van Oplettende Burger ten behoeve van het Gezag heeft deze mens het geld vastgelegd en er later verder goed van geprofiteerd. Geef hem (haar?) eens ongelijk!?

U vindt het bedrag schokkend laag? Vertel dan maar waar u de grens legt - en dit is geen mop, zoals ook het verhaaltje hierboven eigenlijk geen mop is.
Het enige passende antwoord is: ik verraad mijn medemens niet, voor geen geld. Gemeenschap heb ik met wie dat net zo graag wil als ik.
Maar zo steekt de wereld dezer dagen niet in elkaar.
Ik kan geen mailbox of site openen of mij wordt "spannend daten" of "flirten" aangeboden, met alleenstaande moeders, met 40+, met 30+ - het zijn altijd aantrekkelijk ogende vrouwen die mij aankijken. Het flirten zal hier geïntroduceeerd zijn om het karakter van prostitutie en pooieren te bemantelen. Echt flirten is onverwacht en spannend en kosteloos (nou ja, drankje aanbieden hoort er bij maar dat telt niet). Tot vreemdgaan aan toe valt commercieel uit te melken. Het is net als met "ouderwetse" straat- of raamprostitutie: ik kan mij geen voorstelling maken van wie daarvan "gebruik" maakt, maar de kwebbelende reclame tiert zo welig (en het is nog altijd iets anders dan de etalage van ontklede vrouwen op de commerciële televisie in de nacht - of zijn ze er niet meer? ik zap nooit meer) dat er wel enorme vraag naar dit aanbod moet zijn - "ambitieuze partner" gezocht - "VVD" druipt er af van dit alles. Maar niet alleen VVD. Slechts enkele marginale partijen zullen vermoedelijk - in Nederland - niet blij zijn met deze vermarkting.

Het zou mij verbazen als u niet anders tegen een kopgeld van een miljoen aankijkt dan tegen zeven gulden en vijftig cent. Een natuurlijke reactie kunnen wij dit niet noemen, maar een volgens de logica van het op geld waarderen van alles en iedereen is de reactie zeker wel. Gevangen in de fictie van het kapitaal. Het begint met loonarbeid, het eindstadium is dat mensen die daartoe de macht hebben zich zelf goed bedelen op kosten van anderen en dat het prostitueren en souteneren als vanzelfsprekend alternatief wordt gezien voor wat ooit het ideaal van romantische liefde was.

't Is slechts een begin...

Laat niemand je tijd stelen

Een niet insluitbaar filmpje bij Let no man steal your thyme had de "freudiaanse" verschrijving time bij dit nummer.

Laat niemand je tijd stelen - ik zie de ironie wel bij de late aankondiging van een anarchistische studieconferentie 1 april aanstaande (laat ik maar denken dat het geen grap is) over het stelen van "onze" tijd. En als ik tijd had om mij daar goed op voor te bereiden, had ik dan het geld om daarheen te gaan?

De tijd heeft de stem van Jacqui McShee niet aangetast; het is niet om aan te zien en moeilijk te beluisteren, maar dit is Pentangle op Glastonbury 2011. De BBC vond alleen de hitmakers van nu belangrijk om te vermelden in verband met dit festival. John Peel is alweer een tijdje dood en Bert Jansch is er ook niet meer inmiddels.
"De tijd" werkt niet voor ons.

Begrippen van Carl Gustav Jung

Een nuttig beknopt overzicht van de Jungiaanse begrippen in het Nederlands.

Pinheirinho

Pinheirinho, pijnboompje, heet de favela bij São José dos Campos, deelstaat São Paulo, Brazilië. Het terrein is acht jaar geleden gekraakt door de Movimento dos Trabalhadores sem Teto, de Beweging van Dakloze Arbeiders.
De landeigenaar die het terrein dertig jaar braak heeft laten liggen heeft ontruiming gevorderd en zoals dat gaat is deze toegewezen. Het terrein heet eigendom te zijn van een sinaasappelhandelaar van Libanese achtergrond.

Het mediaoffensief schilderde het kraakdorp af als Cracolândia - en dit verwijst niet naar het Nederlandse kraken maar naar crack. Zesduizend mensen dakloos maken moet ideologisch voorbereid worden. Een zelfbeherend kraakdorp kan niet getolereerd worden in de "orde" van een Nieuwe Industriestaat.
Het gerucht gaat dat er bij de gewelddadige ontruiming verscheidende doden zijn gevallen, maar nadere bijzonderheden ontbreken vooralsnog.

Slechts een verhaal uit een van de nieuw-geproletariseerde landen.

Een stokoude traditie van zo'n kleine zeventig jaar

Eko eko van Jan de Zutter beschrijft grotendeels aan de hand van participerende observaties Wicca in de Nederlanden - een nieuw uitgevonden traditionele natuurgodsdienst (sinds 1954 of laat het pakweg een ander jaar zijn). Jammer evengoed natuurlijk dat er geen overoude rituelen zijn door te geven maar dat er voor deze godinnendienst nieuwe stokoude ontworpen zijn. Maar het meest kitschig vind ik de wens "Blessed be" - liever die dan het klef klinkende "Wees gezegend" schrijft De Zutter.
Fetisjisme van de vreemde taal waarover iedereen doet alsof hij/zij die beheerst.
(Ik heb de wens meegekregen in een tempel in de VS maar daar valt hij niet uit de toon).

Aan Wicca bevalt mij dat het goddelijke (de Godin) als immanent-transcendent wordt gezien, dat er geen dogmata zijn - "Doe wat u wilt" is het motto, inderdaad ontleend aan Rabelais. Dat komt in de buurt...

De rituelen worden geacht uitgevoerd te worden in "een tijd die geen tijd is" - daar had wel wat meer uitleg bij gegeven mogen worden.

Lezen over zo'n nieuwgevonden godsdienst is ook leerzaam ten aanzien van het christendom. Vooral in de VS is men erg bang voor Wicca: Wicca-aanhangers worden als duivelaanbidders gezien en in die hoedanigheid blijkbaar in het bezit van krachten geacht die de christen te boven gaan. Ach, kleingelovigen.

Winterbeeld 2012

Duidelijk niet genomen op deze tuinvogelteldag die wat mij betreft verloren ging in wind en regen (vogels lieten zich niet zien, behalve overvliegende meeuwen): een zwerm spreeuwen in de avondschemering in een boom in het Vondelpark.

Nederland, 7 april 2011 - als ze 's morgens komen

Keeldichtknijpende serie over uitzetting naamloos blijvende Irakese vluchtelingen.

Mama blijft roepen

Ma, he's making eyes at me, Johnny Otis Show with Marie Adams and the Three Tons of Joy


Hey, Leroy, your mama's calling you, Jimmy Castor [Bunch]


Tell mama, Etta James

Toegift:

Let's burn down the cornfield, Etta James

De Britse politiestaat en zijn Lebensborn

Ruim twee jaar geleden was er het geval van Marie Mason, dierenactiviste in de VS, wier echtgenoot werd "omgedraaid" door de politie: hij werd ingehuurd om te spioneren op zijn vrouw. Zoveel betekenen huwelijk en gezin nog voor de machthebbers.

Maar het kan altijd erger. Er was al het geval van "Anna", de infiltrante in de Groene beweging in Californië, die het aanlegde met degene die voor de "leider van het zooitje" doorging - die oprecht verliefd op haar was.
Zulke toestanden zijn geen eenmalige uitzondering, maar blijken in Groot-Brittanië zo ongeveer regel. Getrouwde smeris legt het aan met activiste, houdt het anderhalf jaar met haar vol en wint daarmee geloofwaardigheid in "de beweging". Dan legt hij een nieuwe relatie die tot een kind leidt. De moeder, die nog steeds niet weet dat zij met een voor zijn werk betaalde smeris omgang had, heeft zelf bedongen dat de biologische vader afstand deed van zijn "rechten". In een ander geval kon de vader-smeris de verwikkelingen van moeder en kind volgen in de politierapporten.

De werkelijkheid van de politiestaat. Hier zijn eigenlijk geen woorden voor te bedenken. Al heeft men in de politie zelf de managementkwek voor dit gedrag alweer klaar.

Op de afbeelding zit de getrouwde smeris links met zijn kind uit de relatie met een bespioneerde vrouw.

Malvinas en Chagos

Er is niet veel meer waarover ik ongetwijfeld "ouderwetse" antikoloniale woede kan voelen dan in verband met Chagos.
Op BBC Question Time gepraat over de Falklandeilanden, Las Islas Malvinas, waarvan de bezetting door het Argentijnse leger haar dertigste verjaardag nadert. Het zelfbeschikkingsrecht van de witte afstammelingen van Britten op deze eilanden wordt heilig geacht. Caroline Lucas waagt het te zeggen dat de situatie misschien niet houdbaar is, maar radicaal tegen de drieëne partij gaat zij niet eens in.
Dan sla ik Truthout op en lees wat John Pilger - niet voor het eerst, nee, en het zal steeds opnieuw moeten - over Diego Garcia schrijft. Geen opinietype in Groot-Brittannië zal over het "contrast met de Falklands" praten, nog wel de titel van een brochure van de Minority Rights Group, hier te vinden.

In Londen volgende maand een theaterstuk A few man Fridays - een paar Vrijdagjes, naar de daadwerkelijke kwalificatie van het Labour-ministerie van koloniale zaken over de bewoners van Chagos - de afgebeelde actrice weet het een en ander uit te drukken, er zijn zelfs geen woorden nodig.

Hier mijn eigen belangrijkste artikel over Chagos.

Leer Swaziland zingen in perfecte harmonie

Ironie van de geschiedenis: de colafabriek die uit Zuid-Afrika is verhuisd naar Swaziland vanwege de apartheid ligt nu terecht onder vuur omdat zij via de belastingen het regime overeind houdt. De colafabriek is goed voor een ongelooflijk deel van het BNP van Swaziland, een getal van 40% wordt genoemd. Intussen is het onrustig in het leger, hetgeen niet veel goeds voorspelt voor de absolute monarch tegen wie het afgelopen jaar voortdurend gedemonstreerd is.

Weg van de hoop

Een pamflet dat oproept tot radicaal reformisme - een bijna Münchhausenachtige taak stellen Stéphane Hessel en Edgar Morin in De weg van de hoop, nog geen zestig pagina's in het Nederlands. Hier een eerste stuk van het pamflet.

Frankrijk is lang de revolutionaire koortsthermometer van Europa zoniet de wereld geweest. Het feit dat de opstandige golf van de jaren zestig en zeventig nog steeds wordt samengevat in de term "1968" weerspiegelt dit: de grootschalige bezettingsbeweging en de algemene staking van mei '68 leken nogal op een revolutie. Maar is Frankrijk nog het epicentrum van mogelijke omwenteling? Het afgelopen jaar liep het niet voorop, maar dat hoeft ook niet.

Het nieuws van de degradatie van de kredietwaardigheid van Frankrijk geeft, zoals al het nieuws op dit gebied, een gevoel van urgentie dat eigenlijk door geen enkele waarneming in het dagelijks leven ondersteund wordt. Er wordt met crisis gedreigd maar het enige dat de politici weten te verzinnen is repressie en drastisch bezuinigen (plannen die elkaar overigens tegenwerken, want repressie kost geld).

Morin en Hessel pleiten voor solidariteit, een politiek van het goede leven en van de poëzie. Dit programma is zo veelomvattend dat het mij althans juist de hoop ontneemt - en dit kan niet de bedoeling zijn. Het is trouwens vrijwel geheel toegespitst op Frankrijk alsof de rest van de wereld er weliswaar wel is maar er ook weer niet zoveel toe doet.
Is het nu de bedoeling dat ik deze indruk hiervan krijg?

Roemenië de straat op

In Roemenië wordt niet kalm en zachtjes morrend gereageerd op loonsverlagingen van 25% in de zogeheten publieke sector en op privatisering van de gezondheidszorg.
Al dagenlang wordt er gedemonstreerd en met de politie gevochten. Het kabinet is gisteravond in noodzitting bijeengeweest, het resultaat hiervan is naar verluidt dat de "hervorming" van de gezondheidszorg wordt ingetrokken.

Kamperfoeliekussen

Vroege zondagochtendmuziek zoals ik er mee opgevoed ben door Caroline tot de hitparade zo belangrijk werd.

The letter, Salena Jones


Honeysuckle rose, Lena Horne


Misty, Julie London

Voorlentebeelden 2012 - 4

Narcissen en sneeuwklokjes, Zuiderzeepark 14 januari 2012.
Vol-eigele narcissen waren al volop in bloei in het nog Amsterdamsere Weteringplantsoen.

Voorlentebeelden 2012 - 3

Waar is de paddestoelengids?
Halfvergane wilg met gasten.

Voorlentebeelden 2012 - 2

Jodenmanussie, zaterdag 14 januari 2012. Blauwe reigers aan het nestelen.

Voorlentebeelden 2012 - 1

Krokus 13 januari 2012, echt mooi in context: Leidsebosje Amsterdam



















In blad schietende vlier, zelfde wandeling zelfde dag.

Boeddha's licht boven Nederland

In Leiden is een leerstoel boeddhistische filosofie ingesteld, bekleed door een zenleraar met de wonderschone voornaam André. Of deze belangstelling een gevolg is van de publicatie van Lotus in de Lage Landen valt niet te zeggen.
Een citaat uit het gelinkte stuk over de receptie van het boeddhisme in Nederland:

Iets later, rond 1900, raakt het oosterse bij de elite écht in de mode. Soms omvat dat ook islam, jodendom en zelfs Jezus - zolang het maar in contrast staat met de westerse cultuur. Men plaatste Jezus schouder aan schouder met Boeddha: geestverwanten, op grote afstand van de dorre dogmatiek van de kerken. Voor academici was Boeddha een wetenschappelijke 'ontdekking', vanuit een verlangen om 'objectieve' kennis te verwerven over onontdekte culturen en religies. Voor christen-anarchisten en religieus-socialisten was Boeddha een bron van wijsheid, die kon bijdragen aan een spirituele herbronning van het westerse socialisme en aan een beter lot voor mens en dier. Veel christelijke theologen bleven evenwel vijandig. Voor hen was Boeddha vooral een heidense dwaalleraar - een duivelse verleider voor de vrome christenziel.

Ik heb het boek hier of elders nog niet eens besproken. Dit komt waarschijnlijk doordat ik contact heb gezocht met de auteurs, die er heel mooie woorden in hebben besteed aan mijn Onze God is een arbeider, waarbij zij het betreurden dat dit niet in boekvorm te vinden is. De uitgever van hun boek sprak ik vervolgens hierover en deze man bleek - het spijt mij dit te moeten zeggen - een uitgesproken pummel, waarmee de Lotus buiten beeld kwam.
Ik zal hem alsnog ter bespreking ter hand nemen. In de bovengeciteerde passage bevalt mij het woord elite in het geheel niet.

Het symposium in Nijmegen [ik ga niet een even lange heenreis besteden aan dit symposium, hoe belangwekkende het onderwerp ook is].

De desolaatheid van een gedroomde straat

Het toeval wilde dat ik dit beeld van wat ik ken als de Amsterdamse Wibautstraat vond vandaag en dat het duidelijk tot mij doordrong dat het eigenlijk altijd een rampzalige on-straat is geweest. Tot 1939, het jaar waarop het Amstelstation in gebruik werd genomen, was op het Rhijnspoorplein het kopeindpunt van het R(h)ijnspoor naar Utrecht. De Wibautstraat als spoorbaan, niet op een dijk.
In 1939 werd hij de uit-/invalsweg die hij nog steeds is, vaker wel dan niet overhoopgehaald. En de bezetter heeft hem al snel van zijn naam beroofd voor zolang dat duurde, en waarschijnlijk had hij beter verdiend. Maar ja, dan zou ik niet opgegroeid zijn bij en met de Wibautstraat.

In 1942 is het tramspoor op de Wibautstraat (dan Weesperpoortstraat) in gebruik genomen voor lijn 3. Ik vraag mij af of dit een van de Donkere Geheimen van de gemeentetram is, over het nieuwe traject (van lijn 3) naar het Krugerplein wordt alleen maar gezegd dat het in die bezettingsjaren in gebruik was - en ook alleen toen. Na 1944 is er geen tram teruggekomen in de Transvaalbuurt, een buurt waar veel Joden woonden. Aanleg van rails op een nieuw traject is nogal een investering.

Na 1945 reed lijn 5 op de Wibautstraat en dat is de lijn blijven doen tot 1965. Lijn 7 heeft na 1961 hier (ook) gereden, maar vanwege de aanleg van de moltrein ging dat nogal onregelmatig na 1970, en in 1977 was het helemaal afgelopen.

Meer over Wibaut en zijn Amsterdamse straat hier, hier, hier en hier.

Het zandlandje rechts op deze afbeelding werd later bestemd voor Parool, Trouw en Volkskrant, die er nu weer alle drie weg zijn. In de Wibautstraat blijft wel heel weinig lang.

Een gloednieuwe vazalstaat

Zuid-Soedan, op de een of andere manier is er geen enkele reden tot verheugenis over deze nieuwe onafhankelijke staat. Hoe onafhankelijk, als er VS-militairen naar toe gezonden kunnen worden waarover Obama trots vermeldt dat ze geen verantwoording schuldig zullen zijn voor het Internationaal Strafhof? Alsof we anders zouden verwachten.

Waarom 1968 rustig verliep in Amsterdam

Het revolutiejaar 1968 verliep in Amsterdam opvallend rustig, schrijft Willem de Bruin in De Volkskrant.
In de eerste plaats is "1968" in die zin een mystificatie - het is niet het enige jaar in de "abnormale golf" zoals de Italiaanse studentenbeweging zich enkele jaren geleden noemde. Deze golf spoelt over de wereld, nu, in de jaren tien van de eenentwintigste eeuw en het valt niet te zeggen of en wanneer hij ophoudt en wat hij achterlaat.
Iets dergelijks valt over "1968" te zeggen. Nederland had al zijn 1966 - Provo, het Bouwvakkersoproer - en Nederland had 1969 - Tilburg, Amsterdam (ook "Maagdenhuis" genoemd), met het jaar daarna Kabouter en Dolle Mina.
Het ligt echt niet aan politieinterventie dat "1968" zo rustig was, en Amsterdam is Nederland niet.

Een van de infiltranten/smerissen/provocateurs van die dagen wordt veertig jaar later in contact gebracht met Roel van Duijn, die nog steeds niet zijn dossier in zijn geheel kan bekijken en nu in beroep gaat bij de Raad van State tegen de sabotage door minister Piet-Hein Donner. Vice-voorzitter van de Raad van State Piet-Hein Donner zal hem vast van dienst zijn.
Roel van Duijns memoires verschijnen dezer dagen.

De algemene staking in Nigeria

#OccupyNigeria...
Stakende advocaten zijn niet te min voor het stukje karton met een leuze erop, het Symbool van de Jaren Tien.
Een lopend verslag van de algemene staking in Nigeria.

Het komt er op aan de wereld te behouden

Het is een bijbelse uitdrukking: oud en zat van dagen (der dagen zat) - en het getal zijner jaren was (op zijn minst honderd; er staan mij geen vrouwen voor ogen van wie zoiets geschreven is).

In een agrarische maatschappij, of deze nu op landbouw of (nomadische) veeteelt is gebaseerd, kan men voorgoed de ogen sluiten in de wetenschap dat volgende generaties niet anders zullen leven.
Ook in steden was het leven niet zo veranderlijk. Technische veranderingen kwamen geleidelijk. Die tijd is voorbij, zeker sinds het begin van wat men de industriële revolutie noemt. Voor mijn moeder was een computer al iets vreemds en onbekends en bij een tewerkstelling ergens in het vorige decennium vroeg zij mij bezorgd of ik met een computer werkte. Dat was gevaarlijk, had zij begrepen. Zij wist tot op dat ogenblik niet dat al mijn werkzaamheden met een computer gepaard gingen. De wereld is onoverzichtelijk.

Zat van dagen is men nu omdat men het niet meer kan bijbenen, niet omdat men weet dat "het goed is".

De afgelopen decennia is daar de component van de stille lente bijgekomen.
De eerste week van het jaar, er zingt luid een merel in het plantsoen. Er komen krokussen op. Het is volle maan, het heeft zelfs 's nachts nog niet gevroren in Nederland, of slechts op een enkele plaats.
Het zingen van de merel verblijdt mij maar roept ook de vraag op: zal hij nog zingen als ik er niet meer ben? Het is nog niet zo lang geleden dat vogelzang onontkoombaar was in de stad, als er geen andere vogel te horen was waren er altijd nog de huismussen. Je hoort of ziet ze nauwelijks meer, ook al gelden ze nog steeds voor de gewoonste vogels.

Oud zijn en weten "het is goed" en de wereld gaat ook zonder mij wel door - dat is onvermijdelijk waar, maar wat natuurlijk en vanzelfsprekend lijkt is het niet.
Het komt er op aan ervoor te zorgen dat "het goed is" en dat de merel blijft zingen en de huismus terugkeert in de stedelijke omgeving en meer.

Het mos kwam er toch wel op

De Amsterdamse tapperij die ik van oudsher het meest bezoek liet mij deze eerste avond uit in het nieuwe jaar nog eens horen dat het met de Stones gewoon afgelopen was met en na dit nummer. Wat een pijnlijk verschil tussen post-71 en daarvoor.

Brown sugar

Als zij net als de Beatles ermee gestopt waren zouden er misschien wat goede nummers achterwege zijn gebleven, maar het meeste van na midden 1971 wordt door een andere band met toevallig dezelfde naam gespeeld. En die muziek mist eenvoudigweg de gedrevenheid die er bij hoorde - bij het decennium, bij de jeugd, misschien zelfs bij de wedijver met de Beatles.


The last time
Het is niet fraai georganiseerd totstandgekomen, maar dit is wel de definitieve wereldse versie van de spiritual.


I wanna be your man
Minder dan twee minuten: de Stones spelen Lennon-McCartney.

En dan Angie opzetten? Kom nou toch...

Bekende verhalen over Nigeria

Déjà vu: aanvallen op "Zuiderlingen" in Noord-Nigeria, nu in de media verkocht als acties voor de sjaria ("sharia law" noemen ze dat), terwijl de vakbonden ondanks een verbod een algemene staking hebben uitgeroepen.

Roodkleuring iepetakken

Een uitzonderlijk vroege aankondiging van een lente terwijl de winter nog zou moeten aanbreken is de roodkleuring van menige iepetak aan de Amsterdamse grachten: een aankondiging dat bladknoppen op doorbreken staan. Zulke uitzonderlijk vroege lenteboden hebben op zich niet met het opwarmingseffect te maken, het komt vaker voor.

Ik herinner mij al te goed hoe half januari 2008 volop sneeuwklokjes en narcissen bloeiden, maar dit volgde na een korte krachtige vorstperiode omstreeks Kerst.
Ik vraag mij af of "de natuur" een eigen intelligentie heeft die bepaalt dat het veilig is bladknoppen te ontwikkelen terwijl het nog kan vriezen, of die maakt dat meerkoeten al nestelgedrag vertonen.
Met andere woorden: "weet" de dieren- en plantenwereld dat er geen vorst meer komt, of als deze komt, het niet meer veel uitmaakt?
Vreemd genoeg is Nederland en de rest van West-Europa een horrorwinter voorspeld - past dit bij de politisering van het weerbericht?

Wat Nigeria bijeenhoudt - corruptie

In 1966 werden pogroms tegen zuidoosterlingen in hun aparte wijken in Noord-Nigeria (Sabon-Gari) gehouden en toen heetten de slachtpartijen "stammenstrijd" want dat klinkt naar Afrika, naar kookpotten waarin zendelingen klaarsudderen enzovoort.

Nu worden allerlei bomaanslagen toegeschreven aan een obscuur islamitisch genootschap dat banden met het in feite al even schimmige Al Qaeda onderhoudt (zoiets doet het nu eenmaal goed in Washington).
Maar dit zogenaamde Boko Haram is het probleem niet.
De voortwoekerende corruptie die deze staat van begin af aan begeleid heeft is voor iedereen die ermee te maken heeft het ergst. Op stel en sprong zijn de prijzen van benzine meer dan verdubbeld en dit lokt verzet uit.
Het is te gek om los te lopen dat in een olieland als Nigeria de geraffineerde petroleumproducten van elders moeten komen. Maar het is zo. Het protest is verspreid over het hele land en heeft niets met godsdienstverschillen te maken.

Aziatische Lente dient zich aan

Men kan de mediapropagandauitdrukking "Arabische Lente" omfunctioneren door er aan te herinneren dat de lente overal kan uitbreken. Zal uitbreken, menselijkerwijs. John Pilger voorspelt een Indiase lente. Of die zo geweldloos zal zijn als geestelijke volgelingen van Gandhi graag zouden willen is maar helemaal de vraag.

Arundhati Roy doet al jaren haar best aandacht te vragen elders voor het lot van de armen in India. Als dochter van een Syrisch-orthodoxe moeder levert haar dit hier de kwalificatie "christen-anarchist" op, die als scheldwoord bedoeld is. Of zij er mee instemt weet ik niet. Wel aardig te constateren dat dit zomaar een invectief kan zijn.

Zoals India een lente kan verwachten zo kan men dit ook van China zeggen. Als er echt negentigduizend "incidenten" per jaar zijn dan is het nog een wonder dat het regime schijnbaar onwankelbaar voortbestaat. Na de Commune van Wukan de opstand van Haimen. Of, tot nu toe het laatste bericht, een staking van arbeiders in een autofabriek in Nanjing.

Arbeiders in de petroleumwinning in Kazachstan zijn al vele maanden in staking. Zij bivakkeren in tenten voor de poort (klinkt dit bekend?). In december heeft de politie, die volgens de schilden "police" heet, meer dan zeventig arbeiders doodgeschoten. Een slachting die niet opgemerkt is in de propagandamedia en die zeker geen Kazachse lente heet. Geen wonder als men leest wie er zal profiteren van de olie in het land.

Meer nieuws over Kazachstan.

Geen draken meer te verslaan

Beverley's Happy New Year.

2012 wordt zeker niet rustiger dan 2011

De grootste en grofste leugen die de gevestigde media verkondig(d)en over de golf van onrust die over de wereld spoelt is dat deze gereduceerd kan worden tot iets wat men dan "Arabische Lente" noemt. Het was niet mijn intuïtie die dit niet door mij geschreven stuk opleverde. Het verzet is niet begonnen in de Arabische wereld, het is er niet toe beperkt.

De kapitaalverhouding implodeert. Zij doet dit wereldwijd en dit zal wereldwijd verzet met zich meebrengen.
Het bezetten van pleinen, zoals in Tunis, Caïro, Madrid, Athene, New York - om maar de steden te noemen die de meeste aandacht trekken - heeft een zekere esthetiek. Deze bezettingsacties zijn helaas niet meer dan demonstraties. Zij hebben de zeker zeer belangrijke functie mensen bij elkaar te brengen en inzichten te doen delen of verwerven. De machtsvraag wordt er niet mee gesteld.
Met grof politiegeweld wordt het en na het andere Occupykamp in de VS aangevallen onder de even ongelooflijke als gangbare vlag van "veiligheid en hygiëne".
Op veel plaatsen is de beweging evenwel overgegaan tot het bezetten van gebouwen, waardoor de vraag over beschikkingsmacht van zogenaamd particulier eigendom duidelijker wordt gesteld.

De balans van 2011? Dictatoren door "de straat" verdreven in Tunesië, Egypte en Jemen. In de twee laatstgenoemde landen is het oude regime evenwel in het geheel nog niet weg.
Staatsgreepachtige machtswisselingen via buitenlandse interventie in Libië, Griekenland en Italië.
De pretentie van parlementaire democratie verdwijnt. Dit zal met zich meebrengen dat het verzet harder zal worden. Helaas. Zoals ook de repressie duidelijker wordt.
De balans van de eerste twee dagen van 2012: signalement van de parallelle revolutie in Jemen, voortgaande verzet in Bahrein, in het paradigma vallend protest tegen het smadelijk bezethouden van Cypriotisch grondgebied door Britse kolonialen en grootschalig protest tegen een nieuwe "grondwet" in Hongarije. Vooral dit laatste land illustreert hoezeer de parlementaire fictie ten einde loopt.

En dit is nog lang niet alles voor deze eerste twee dagen van 2012.

Voorlente

Er zijn meer winters in Nederland die geen winter lijken te willen worden geweest in mijn levenstijd. 1974-75 was er zo een: geen sneeuw, geen vorst, een herfst die in lente vergleed.

Zet mensen op de uitkijk en ze zien bij de jaarwisseling 2011-2012 fluitekruid bloeien. Dat gaat wel heel ver.

Uw dagelijks natuurbericht.

Hoe rampzalig een eventueel alsnog inzettende vorst wordt vertelt het verhaal niet.

De wereld zoals hij is

Drie uur Chris Hedges....