Of het mijn achternichtje is dat zich hier niets van mij aantrekt - ik vermoed het maar kan het niet zeker weten. Ik geloof dat zij ook al verloofd was bij het huwelijk van mijn nicht, waar deze kiek gemaakt is.
"Een karakteristieke pose" vindt mijn nicht over dit portret van mij dat ik heel zelfzuchtig hier plaats, met het meisje dat geen boodschap aan mij heeft. Karakteristiek - ach, iedere foto is een vastleggen en een registratie die ook schijn vastlegt. In de hele sequentie van de dag is dit ogenblik onbelangrijk. Het is vastgelegd.
Ik had toen nog vol donker haar, het was al knap lang. O ja en een snor. De verbazing. De foto duikt op in de lange nasleep van mijn moeders dood. Een barre tijd vastgelegd.
Omstreeks dit ogenblik begon het gezeur over "meisje hebben" en achterbakse praat over "nou ja je weet wel." Gezellige conclusies verbinden aan wat er niet is.
Wat ik mij het best herinner aan die dagen is merkwaardigerwijze dit nummer dat toepasselijk lijkt maar het natuurlijk helemaal niet is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten